Το Ευαγγέλιο και ο Απόστολος της Κυριακής 22 Σεπτεμβρίου 2024

Η ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΑΛΙΕΙΑ

 .

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 22 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2024

Α΄ Λουκᾶ: Τῆς Κυριακῆς: Λουκ. ε΄ 1-11

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἑστὼς ὁ ᾿Ιησοῦς παρὰ τὴν λίμνην Γεννησαρέτ, εἶδε δύο πλοῖα ἑστῶτα παρὰ τὴν λί­­μνην· οἱ δὲ ἁλιεῖς ἀποβάντες ἀπ᾿ αὐ­­τῶν ἀπέπλυναν τὰ δίκτυα. ἐμβὰς δὲ εἰς ἓν τῶν πλοίων, ὃ ἦν τοῦ Σίμωνος, ἠρώτησεν αὐτὸν ἀπὸ τῆς γῆς ἐπαναγαγεῖν ὀλίγον· καὶ καθίσας ­ἐδίδασκεν ἐκ τοῦ πλοίου τοὺς ὄχλους. ὡς δὲ ἐπαύσατο λαλῶν, εἶπε πρὸς τὸν Σίμωνα· ἐπανάγαγε εἰς τὸ βάθος καὶ ­χαλάσατε τὰ δίκτυα ὑμῶν εἰς ἄγραν. καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Σίμων εἶπεν αὐτῷ·

ἐπιστάτα, δι᾿ ὅλης τῆς νυκτὸς κοπιάσαντες οὐδὲν ἐλάβομεν· ἐπὶ δὲ τῷ ρήματί σου χαλάσω τὸ δίκτυον. καὶ τοῦτο ποιήσαν­τες συνέκλεισαν πλῆθος ἰχθύων πολύ· διερρήγνυτο δὲ τὸ δίκτυον αὐτῶν. καὶ κατένευσαν τοῖς μετόχοις τοῖς ἐν τῷ ἑτέρῳ πλοίῳ τοῦ ἐλθόντας συλλαβέσθαι αὐτοῖς· καὶ ἦλθον καὶ ἔπλησαν ἀμφότερα τὰ πλοῖα, ὥστε βυθίζεσθαι αὐτά. ἰδὼν δὲ Σίμων Πέτρος προσέπεσε τοῖς γόνασιν ᾿Ιησοῦ λέγων· ἔξελθε ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι ἀνὴρ ἁμαρτωλός εἰμι, Κύριε· θάμβος γὰρ περιέσχεν αὐτὸν καὶ πάντας τοὺς σὺν αὐτῷ ἐπὶ τῇ ἄγρᾳ τῶν ἰχθύων ᾗ συνέλαβον, ὁμοίως δὲ καὶ ᾿Ιάκωβον καὶ ᾿Ιωάννην, υἱοὺς Ζεβεδαίου, οἳ ἦσαν κοινωνοὶ τῷ Σίμωνι. καὶ εἶπε πρὸς τὸν Σίμωνα ὁ ᾿Ιησοῦς· μὴ φοβοῦ· ἀπὸ τοῦ νῦν ἀνθρώπους ἔσῃ ζωγρῶν. καὶ καταγαγόντες τὰ πλοῖα ἐπὶ τὴν γῆν, ἀφέντες ἅπαντα ἠκολούθησαν αὐτῷ.

Η ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΑΛΙΕΙΑ

1. Στὴν ὑπηρεσία τοῦ Κυρίου

Ἡ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ μᾶς μεταφέρει στὴν ἀρχὴ τῆς δημοσίας δράσεως τοῦ Κυρίου. Ὁ Κύριος εἶχε ἀρχίσει νὰ διδάσκει καὶ νὰ θαυματουργεῖ· ὡστόσο δὲν εἶχε σχηματισθεῖ ἀκόμα ὁ στενὸς κύκλος τῶν δώδεκα μαθητῶν. Ἐδῶ περιγράφεται ἡ κλήση τῶν πρώτων τεσσάρων μαθητῶν.
Στὴν ἀκρογιαλιὰ τῆς λίμνης Γεννησαρὲτ στεκόταν ὁ Κύριος καὶ δίδασκε. Κόσμος πολὺς εἶχε συγκεντρωθεῖ, ἀλλὰ λίγοι μποροῦσαν νὰ Τὸν βλέπουν καὶ νὰ Τὸν ἀκοῦν. Μακάρι νὰ ὑπῆρχε κάποιος τρόπος γιὰ νὰ ἀκοῦνε περισσότεροι! Ἔριξε γύρω Του ἕνα βλέμμα ὁ Κύριος καὶ εἶδε δύο ψαροκάικα ἀραγμένα στὴν ἄκρη τῆς λίμνης. Οἱ ψαράδες εἶχαν κατεβεῖ στὴν παραλία κι ἔπλεναν τὰ δίχτυα τους. Μπῆκε σ’ ἕνα ἀπὸ τὰ πλοῖα καὶ ρώτησε τὸν ἰδιοκτήτη, τὸν Σίμωνα, δηλαδὴ τὸν Πέτρο, ἂν μποροῦσε νὰ προχωρήσει λίγο μέσα στὴ λίμνη, χωρὶς ὅμως νὰ ἀπομακρυνθεῖ. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ θὰ εἶχε ἀπέναντί Του τὰ πλήθη, ὥστε περισσότεροι νὰ Τὸν παρακολουθοῦν. Ἔτσι κι ἔγινε. Κάθισε στὸ πλοῖο καὶ συνέχισε νὰ διδάσκει τὸν λαό.
Ὅταν κάποια στιγμὴ σταμάτησε νὰ ὁμιλεῖ, ἀπευθύνθηκε στὸ Σίμωνα καὶ τοῦ εἶπε: Πήγαινε τὸ πλοῖο στὰ βαθιὰ νερὰ τῆς λίμνης καὶ ρίξτε τὰ δίχτυα σας γιὰ νὰ πιάσετε ψάρια.
Τότε ὁ Σίμων ἀποκρίθηκε:
–Διδάσκαλε, ὅλη τὴ νύχτα κοπιάσαμε ρίχνοντας τὰ δίχτυα καὶ δὲν πιάσαμε τίποτε. Ἀφοῦ ὅμως τὸ λὲς ἐσύ, θὰ ρίξω τὸ δίχτυ· «ἐπὶ δὲ τῷ ρήματί σου χαλάσω τὸ δίκτυον».
Εἶναι ἐντυπωσιακὴ ἡ ὁλοπρόθυμη ἀνταπόκριση τοῦ Σίμωνος Πέτρου σὲ ὅ,τι τοῦ ζήτησε ὁ Χριστός. Πρῶτα ἀπ’ ὅλα παραχώρησε τὸ πλοῖο του γιὰ νὰ χρησιμοποιηθεῖ ὡς ἄμβωνας κηρύγματος κι ἔμεινε κι ὁ ἴδιος ν’ ἀκούει προσ­εκτικὰ τὸν Κύριο, παρὰ τὸ ὅτι ἦταν ξάγρυπνος ὅλη τὴ νύχτα. Ἔπειτα δέχθηκε τὴν ὑπόδειξη τοῦ Κυρίου νὰ ρίξει πάλι τὰ δίχτυα, παρὰ τὶς ἀποτυχημένες προσπάθειες τῆς προηγούμενης νύχτας καὶ παρὰ τὸ ὅτι ἡ ὥρα πλέον δὲν ἦταν κατάλληλη γιὰ ψάρεμα. Ἂν καὶ ἦταν ἔμπειρος ψαρὰς ὁ Πέτρος, ἀκολούθησε πιστὰ τὶς ὁδηγίες τοῦ Κυρίου!
Πόσο σημαντικὸ εἶναι νὰ ἐμπιστευόμαστε τὴ ζωή μας στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ! Πόσο μεγάλη εὐλογία εἶναι νὰ προσφέρουμε τὸν ἑαυτό μας κι ὅ,τι καλύτερο μποροῦμε στὴν ὑπηρεσία τοῦ Κυρίου! Δὲν ἔχουμε ὅλοι τὸ χάρισμα νὰ κηρύττουμε· μποροῦμε ὅμως ὅλοι νὰ διευκολύνουμε τὴ διάδοση τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ μὲ τὸ χριστιανικὸ βιβλίο καὶ περιοδικὸ ἢ νὰ φροντίζουμε γιὰ νὰ λειτουργοῦν πνευματικὰ κέντρα, χῶροι κατάλληλοι γιὰ κατηχητικὲς συνάξεις μικρῶν καὶ μεγάλων.
Καὶ εἶναι βέβαιο ὅτι ὅποιος προσφέρει εἴτε ὑλικὰ ἀγαθὰ εἴτε τὸν προσωπικό του κόπο στὸ ἔργο τοῦ Κυρίου, θὰ λάβει πλούσια ἀνταμοιβή. Αὐτὸ ἄλλωσ­τε συνέβη καὶ μὲ τὸν Πέτρο, ὅπως βλέπουμε στὴ συνέχεια τῆς περικοπῆς.

.

2. Συναίσθηση ἁμαρτωλότητος

Ὁ Πέτρος κι ὁ ἀδελφός του Ἀνδρέας εἶδαν μὲ ἔκπληξη ὅτι μὲ τὴν ὑπόδειξη τοῦ Κυρίου ἔπιασαν «πλῆθος ἰχθύων πολύ». Τόσο πολύ, ποὺ τὸ δίχτυ ἄρ­χι­σε νὰ σκίζεται ἀπὸ τὸ βάρος τῶν ψαριῶν.
Ἔκαναν τότε νεύματα στοὺς συνεταίρους τους ποὺ ἦταν στὸ ἄλλο πλοῖο νὰ ἔλθουν καὶ νὰ τοὺς βοηθήσουν νὰ σύρουν ἐπάνω τὰ δίχτυα. Ἦλθαν λοιπὸν κι ἐκεῖνοι καὶ γέμισαν καὶ τὰ δύο πλοῖα τόσο πολύ, ποὺ κινδύνευαν νὰ βυθισθοῦν.
Τὸ πρωτοφανὲς αὐτὸ καὶ ἀνέλπιστο θαῦμα ἔκανε τὸν Πέτρο νὰ πέσει στὰ γόνατα μπροστὰ στὸν Κύριο καὶ νὰ Τοῦ πεῖ: «Ἔξελθε ἀπ᾿ ἐ­­­μοῦ, ὅτι ἀνὴρ ἁμαρτωλός εἰμι, Κύριε»· βγὲς ἀπὸ τὸ πλοῖο μου, Κύριε, διότι εἶμαι ἄνθρωπος ἁμαρτωλός, καὶ δὲν εἶμαι ἄξιος νὰ σ’ ἔχω στὸ πλοῖο μου. Τόσο μεγάλη ἔκπληξη καὶ δέος εἶχε καταλάβει τὴν ψυχή του. Παρόμοια βέβαια κυριεύθηκαν ἀπὸ ἔκπληξη ὁ Ἰάκωβος καὶ ὁ Ἰωάννης, οἱ γιοὶ τοῦ Ζεβεδαίου, οἱ ὁποῖοι ἦταν συνέταιροι τοῦ Σίμωνος.
Εἶχε ἔρθει ἡ ὥρα γιὰ νὰ καλέσει ὁ Κύριος τοὺς πρώτους μαθητὲς νὰ Τὸν ἀκολουθήσουν. Γι’ αὐτὸ καὶ εἶπε στὸ Σίμωνα:
–Μὴ φοβᾶσαι. Ἀπὸ τώρα καὶ στὸ ἑξῆς θὰ συνεχίσεις νὰ ψα­­­ρεύεις. Δὲν θὰ πιάνεις ὅμως ψάρια ἀλλὰ ἀν­θρώπους, ποὺ μὲ τὸ κήρυγμά σου θὰ τοὺς ὁδηγεῖς στὴ σωτηρία.
Κι ἀφοῦ ἐπανέφεραν τὰ πλοῖα στὴ στεριά, ἄφησαν τὰ πάντα, καὶ τὰ ψάρια δηλαδὴ καὶ τὰ δίχτυα καὶ τὰ πλοῖα τους, καὶ Τὸν ἀκολούθησαν.
Εἶναι ἀξιοσημείωτο τὸ αἴσθημα τῆς συν­τριβῆς ποὺ δημιουργήθηκε στὴν ψυ­­χὴ τοῦ Πέτρου ὕστερα ἀπὸ τὴ θαυ­μαστὴ ἁλιεία. Δὲν αἰσθάνθηκε κομπα­σμὸ ἢ ὑπερηφάνεια γιὰ τὴν ἐπίσκεψη καὶ τὴν εὐλογία τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ ὁμολόγησε τὴν ἁμαρτωλότητα καὶ τὴν ἀδυναμία του. Ἄραγε πόσοι ἀπὸ ἐμᾶς θὰ μποροῦσαν νὰ δεχθοῦν ἕνα θαῦμα μὲ τέτοια ταπεινὴ διάθεση; Μήπως κάποτε σπεύδουμε νὰ διασαλπίσουμε θαυμαστὰ σημεῖα ὄχι γιὰ τὴ δόξα τοῦ Θε­οῦ, ἀλλὰ γιὰ νὰ δείξουμε τὴ δῆθεν ἀρετή μας; Μήπως ἄλλοτε γογγύζουμε, ἐπειδὴ ὁ Θεὸς δὲν μᾶς ἔδωσε αὐτὸ ποὺ Τοῦ ζητήσαμε, σὰν νὰ τὸ δικαιούμασταν; Ἂς διδαχθοῦμε ἀπὸ τὸ ταπει­νὸ φρόνημα τοῦ Πέτρου, διότι μόνο ἂν καλλιεργοῦμε αὐτὸ τὸ φρόνημα, θὰ ἀξιωθοῦμε νὰ λάβουμε τὴ Χάρη καὶ τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ.

ΘΕΙΕΣ ΠΡΟΤΡΟΠΕΣ

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

ΙΓ ΜΑΤΘΑΙΟΥ: Α’ Κορ. ιστ’ 13-24

 13 Γρηγορεῖτε, στήκετε ἐν τῇ πίστει, ἀνδρίζεσθε, κρα­ταιοῦσθε. 14 πάντα ὑμῶν ἐν ἀγάπῃ γινέσθω. 15 Παρακαλῶ δὲ ὑμᾶς, ἀδελφοί· οἴδατε τὴν οἰκίαν Στεφανᾶ, ὅτι ἐστὶν ἀπαρχὴ τῆς Ἀχαΐας καὶ εἰς διακονίαν τοῖς ἁγίοις ἔταξαν ἑαυτούς· 16 ἵνα καὶ ὑμεῖς ὑποτάσ­σησθε τοῖς τοιούτοις καὶ παντὶ τῷ συνεργοῦντι καὶ κο­­πι­ῶντι. 17 χαίρω δὲ ἐπὶ τῇ παρου­σίᾳ Στεφανᾶ καὶ Φουρτουνάτου καὶ Ἀχαϊκοῦ, ὅτι τὸ ὑμῶν ὑστέρημα οὗτοι ἀνεπλήρωσαν· 18 ἀνέπαυσαν γὰρ τὸ ἐμὸν πνεῦμα καὶ τὸ ὑμῶν. ἐπιγινώσκετε οὖν τοὺς τοιούτους. 19 Ἀσπάζονται ὑμᾶς αἱ ἐκ­κλησίαι τῆς Ἀσίας. ἀσπάζονται ὑμᾶς ἐν Κυρίῳ πολ­λὰ Ἀκύλας καὶ Πρίσκιλλα σὺν τῇ κατ᾿ οἶκον αὐτῶν ἐκ­κλη­σίᾳ. 20 ἀσπάζονται ὑμᾶς οἱ ἀδελφοὶ πάντες. ἀσπά­σα­σθε ἀλλήλους ἐν φιλήματι ἁγίῳ. 21 Ὁ ἀσπασμὸς τῇ ἐμῇ χειρὶ Παύλου. 22 εἴ τις οὐ φιλεῖ τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, ἤτω ἀνάθεμα. μαρὰν ἀθᾶ. 23 Ἡ χάρις τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ μεθ᾿ ὑμῶν. 24 ἡ ἀγάπη μου μετὰ πάντων ὑμῶν ἐν Χριστῷ Ἰη­σοῦ· ἀμήν.

ΘΕΙΕΣ ΠΡΟΤΡΟΠΕΣ

Προκειμένου νά ὑπογράψει καί ἀποστείλει τήν Α΄ πρός Κορινθίους ἐπιστολή του ὁ ἀπόστολος Παῦλος, προσθέτει στό τέλος παραγγελίες καί προτροπές σπουδαιότατες, τίς ὁποίες ἀκούσαμε κι ἐμεῖς σήμερα στό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἐπειδή δέ πολλοί ψευδοδιδάσκαλοι νόθευαν τήν ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου καί τήν ἀνακάτευαν μέ πλάνες διάφορες, ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἐφιστᾶ τήν προσοχή τῶν Χριστιανῶν καί τούς λέγει:

‒Μή λησμονῆτε, ἀδελφοί μου, ὅτι εἶστε μέλη τῆς στρατευομένης ἐπί γῆς Ἐκκλησίας. Εἶστε στρατιῶτες τοῦ Χριστοῦ, οἱ ὁποῖοι πρέπει συνεχῶς νά ἀγωνίζεστε κατά τοῦ κακοῦ καί τῆς ἁμαρτίας. Προσέχετε λοιπόν σάν ἄγρυπνοι φρουροί. Ὅσο περισσότεροι εἶναι οἱ κίνδυνοι ἕνεκα τῆς ἀπιστίας καί τῆς διαφθορᾶς πού ἐπικρατοῦν, τόσο μεγαλύτερη πρέπει νά εἶναι ἡ προσοχή σας, μήπως τυχόν κλονισθεῖ ἡ πίστη σας. Μένετε σταθεροί καί ἀμετακίνητοι στήν πίστη. Μέ ἀνδρεία καί γενναιότητα νά ἀντιστέκεστε, νά πολεμεῖτε καί νά ἀποκρούετε κάθε ἐχθρό, ὁ ὁποῖος προσπαθεῖ νά σᾶς ἀπομακρύνει ἀπό τήν πίστη καί ἐπιβουλεύεται τήν σωτηρία σας. Ζητεῖτε ἀπό τόν Θεό νά σᾶς δίδει δύναμη καί θάρρος. Ὅλα τά καθήκοντά σας καί ὅλα τά ἔργα σᾶς ἄς γίνονται μέ ἀγάπη χριστιανική. Φίλοι καί ἐχθροί, τότε διδάσκονται καί ὠφελοῦνται, ὅταν βλέπουν τούς Χριστιανούς νά συμπεριφέρονται πρός ὅλους μέ ἀγάπη, μέ ἐπιείκεια, μέ πραότητα, μέ καλωσύνη.

Προσέξατε ὅμως, ἀδελφοί μου, καί τοῦτο. Γνωρίζετε σεῖς πολύ καλά, ὅτι ἡ οἰκογένεια τοῦ Στεφανᾶ, τοῦ συμπολίτου σας, εἶναι ἡ πρώτη οἰκογένεια τῆς Πελοποννήσου καί ἐν γένει τῆς νοτίου Ἑλλάδος, ἡ ὁποία ὁλόκληρη πίστευσε  στόν Χριστό καί τῆς ὁποίας τά μέλη ἀφιέρωσαν τόν ἑαυτό τους στό νά ὑπηρετοῦν τούς Χριστιανούς. Σέ τέτοιους φλογερούς Χριστιανούς, καθώς καί σέ κάθε ἄλλον πού συνεργάζεται καί κοπιάζει σέ μία τόσο θεάρεστη διακονία, εἶναι δίκαιον κατά πάντα λόγον νά ὑποτάσσεσθε καί νά τούς μιμεῖσθε.

Χαίρω δέ διότι εἶναι ἐδῶ παρόντες καί ὁ Στεφανᾶς καί ὁ Φουρτουνάτος καί ὁ Ἀχαϊκός. Οἱ τρεῖς αὐτοί συμπατριῶτες σας ἀναπλήρωσαν τό κενό πού αἰσθάνομαι ἐπειδή βρίσκομαι μακριά σας. Μέ τήν παρουσία τους καί μέ τίς εὐχάριστες πληροφορίες καί εἰδήσεις πού μοῦ ἔφεραν γιά τόν ζῆλο σας καί τήν ἀγάπη σας, μέ χαροποίησαν καί ἀνέπαυσαν τά βάθη τῆς ψυχῆς μου. Μέ τήν ἐπιστολή μου δέ αὐτή πού θά σᾶς φέρουν εἶμαι βέβαιος, ὅτι θά χαροποιήσουν καί σᾶς καί θά ἀναπαύσουν καί τήν δική σας ψυχή. Τέτοιους ἐκλεκτούς Χριστιανούς νά τούς ἐκτιμᾶτε πολύ καί νά ἀναγνωρίζετε τήν ἀξία τους.

Σᾶς στέλλουν ἐγκάρδιους χαιρετισμούς οἱ Ἐκκλησίες πού βρίσκονται στίς διάφορες πόλεις τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. Πολλούς χαιρετισμούς ἐν Κυρίῳ σᾶς στέλλουν καί ὁ Ἀκύλας μέ τήν σύζυγό του Πρίσκιλλαν μαζί μέ τούς Χριστιανούς πού συναθροίζονται στό σπίτι τους. Ἀλλά καί ὅλοι οἱ Χριστιανοί ἀδελφοί σᾶς στέλλουν ἐγκάρδιους χαιρετισμούς. Μέ φίλημα ἅγιο ἀσπασθῆτε καί σεῖς μεταξύ σας.

Μέχρις ἐδῶ τήν ἐπιστολή τήν ἔγραψε ὁ ὑπογραφεύς, τόν χαιρετισμόν ὅμως αὐτόν, σᾶς τόν γράφω ἐγώ μέ τό χέρι μου, σημειώνει ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Ἐάν κανείς δέν ἀγαπᾶ μέ θερμή καί εἰλικρινῆ ἀγάπη τόν Κύριον ἡμων  Χριστόν, ἄς εἶναι χωρισμένος ἀπό τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ Κύριος θά ἔλθει καί θά καταδικάσει σ τήν αἰώνιαν κόλασιν κάθε χωρισμένον ἀπό τήν Ἐκκλησίαν. Για σᾶς ὅμως τούς ἀγαπητούς μου Κορινθίους Χριστιανούς εὔχομαι νά εἶναι μαζί σας ἡ χάρις τοῦ Κυρίου ἡμων Ἰησοῦ Χριστοῦ. Βεβαιωθεῖτε ὅτι σᾶς περιβάλλω ὅλους μέ τήν ἀγάπη τήν ὁποία μᾶς δίδαξε ὁ Κύριός μας, Ἰησοῦς Χριστός. Ἀμήν.

Ὑποδειγματικό εἶναι τό τέλος τῆς πρώτης πρός Κορινθίους ἐπιστολῆς τοῦ θείου Παύλου. Ὑποδεικνύει τόν κίνδυνο νά ξεφύγουν ἀπό τήν ὁρθή πίστη. Τούς φοβίζει μέ τόν αἰώνιο ἀπό τοῦ Χριστοῦ χωρισμό. Ἀλλά συγχρόνως δέν παραλείπει νά τούς ἐκδηλώσει ὅλη τήν θερμότητα τῆς πατρικῆς του ἀγάπης, γιά νά τούς ἐνισχύσει  στούς πνευματικούς τους ἀγώνες. Τελικῶς δέ τούς εὔχεται νά εἶναι μαζί τους ἡ χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποία περιλαμβάνει ὅ,τι πολυτιμότερο ἀγαθό μπορεῖ νά ὑπάρξει γιά τόν παρόντα καί τόν μέλλοντα βίο. Τήν εὐχή αὐτή ἄς ἀναπέμπουμε κι ἐμεῖς στόν Θεό πάντοτε ὑπέρ τῶν ἀδελφῶν μας Χριστιανῶν.