Το Ευαγγέλιο και ο Απόστολος της Κυριακής 16 Ιανουαρίου 2022- των Δέκα Λεπρών

 Ευαγγ. Ανάγνωσμα-των Δέκα Λεπρών  : ΙΒ΄ ΛΟΥΚΑ

(ΛΟΥΚ.ΙΖ´ 12-19)

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, εἰσερχομένου τοῦ ᾿Ιησοῦ εἴς τινα κώμην ἀπήντησαν αὐτῷ δέκα λεπροὶ ἄνδρες, οἳ ἔστησαν πόρρωθεν, καὶ αὐτοὶ ἦραν φωνὴν λέγοντες· ᾿Ιησοῦ ἐπιστάτα, ἐλέησον ἡμᾶς. Καὶ ἰδὼν εἶπεν αὐτοῖς· Πορευθέντες ἐπιδείξατε ἑαυτοὺς τοῖς ἱερεῦσι. Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ὑπάγειν αὐτοὺς ἐκαθαρίσθησαν. Εἷς δὲ ἐξ αὐτῶν, ἰδὼν ὅτι ἰάθη, ὑπέστρεψε μετὰ φωνῆς μεγάλης δοξάζων τὸν Θεόν, καὶ ἔπεσεν ἐπὶ πρόσωπον παρὰ τοὺς πόδας αὐτοῦ εὐχαριστῶν αὐτῷ· καὶ αὐτὸς ἦν Σαμαρείτης. ᾿Αποκριθεὶς δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν· Οὐχὶ οἱ δέκα ἐκαθαρίσθησαν; οἱ δὲ ἐννέα ποῦ; οὐχ εὑρέθησαν ὑποστρέψαντες δοῦναι δόξαν τῷ Θεῷ εἰ μὴ ὁ ἀλλογενὴς οὗτος; Καὶ εἶπεν αὐτῷ· ᾿Αναστὰς πορεύου· ἡ πίστις σου σέσωκέ σε.

Απόδοση σε απλή γλώσσα

Εκεῖνο τὸν καιρό, καθὼς ἔμπαινε ὁ ᾿Ιησοῦς σ’ ἕνα χωριό, τὸν συνάντησαν δέκα λεπροί· στάθηκαν λοιπὸν ἀπὸ μακριὰ καὶ τοῦ φώναζαν δυνατά· «᾿Ιησοῦ, ἀφέντη, ἐλέησέ μας!» Βλέποντάς τους ἐκεῖνος τοὺς εἶπε· «Πηγαίνετε νὰ σᾶς ἐξετάσουν οἱ ἱερεῖς». Καὶ καθὼς πήγαιναν, καθαρίστηκαν ἀπὸ τὴ λέπρα. ῞Ενας ἀπ’ αὐτούς, ὅταν εἶδε ὅτι θεραπεύτηκε, γύρισε δοξάζοντας μὲ δυνατὴ φωνὴ τὸν Θεό, ἔπεσε μὲ τὸ πρόσωπο στὰ πόδια τοῦ ᾿Ιησοῦ καὶ τὸν εὐχαριστοῦσε. Κι αὐτὸς ἦταν Σαμαρείτης. Τότε ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπε· «Δὲν θεραπεύτηκαν καὶ οἱ δέκα; Οἱ ἄλλοι ἐννιὰ ποῦ εἶναι; Κανένας τους δὲν βρέθηκε νὰ γυρίσει νὰ δοξάσει τὸν Θεὸ παρὰ μόνο τοῦτος ἐδῶ ὁ ἀλλοεθνής;» Καὶ σ’ αὐτὸν εἶπε· «Σήκω καὶ πήγαινε στὸ καλό· ἡ πίστη σου σὲ ἔσωσε».

1. ΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ ΤΩΝ ΑΜΑΡΤΙΩΝ ΜΑΣ

Τὸ πρῶτο ποὺ χρειάζεται προκειμένου νὰ καταπολεμήσουμε τὴν ἁμαρτία εἶναι ἡ συναίσθηση τῶν ἁμαρτιῶν μας. Εἶναι πολὺ σημαντικὸ ὁ ἀσθενὴς νὰ ἀναγνωρίζει τὴν ἀσθένειά του, προκειμένου νὰ τὴν καταπολεμήσει. Ὁ ἄρρωστος ποὺ δὲν καταλαβαίνει τὴν ἀδυναμία του, δὲν μπορεῖ νὰ δεχθεῖ τὰ ἀπαραίτητα φάρμακα γιὰ τὴ θεραπεία του. Ἀντίθετα αὐτὸς ποὺ συνειδητοποι­εῖ τὴν ἀσθένειά του, ζητᾶ βοήθεια ἀπὸ τὸ γιατρὸ καὶ εἶναι πρόθυμος νὰ ἀκολουθή­σει τὶς ὁδηγίες του.

Εἶναι χαρακτηριστικὸ ὅτι οἱ δέκα λεπροί, ἐπειδὴ ἀκριβῶς γνώριζαν ὅτι εἶναι ἀκά­θαρτοι, στάθηκαν μακριά, «πόρρωθεν», καὶ ζήτησαν βοήθεια ἀπὸ τὸν Κύριο Ἰησοῦ χωρὶς νὰ τολμήσουν νὰ Τὸν πλησιάσουν. Κι ὅμως, ὁ Χριστὸς ἦταν τόσο κοντά τους! Διότι, ὅπως λέει ὁ Ψαλμωδός, «ἐγγὺς Κύ­­ριος τοῖς συντετριμμένοις τὴν καρδίαν καὶ τοὺς ταπεινοὺς τῷ πνεύματι σώσει» (Ψαλμ. λγ΄ [33] 19). Ὁ Κύριος εἶναι κοντὰ σ’ ἐκείνους ποὺ ἔχουν συντετριμμένη καρ­διὰ­ καὶ θὰ σώσει ὅσους ἔχουν ταπεινὸ φρόνημα.
Αὐτὸ συμβαίνει καὶ στὴ δική μας ζωή.Ἡ συναίσθηση τῆς ἁμαρτωλότητός μας γεν­νᾶ στὴν ψυχή μας τὴν ταπείνωση καὶ τὴ μετάνοια. Ἀλήθεια, ἐμεῖς ἔχουμε συν­ειδητοποιήσει πόσο ἁμαρτωλοὶ εἴμαστε, ἢ δικαιολογοῦμε σὲ ὅλα τὸν ἑαυτό μας; Ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης γράφει ὅτι «ἐὰν εἴπωμεν ὅτι ἁμαρτίαν οὐκ ἔχομεν, ἑαυτοὺς πλανῶμεν» (Α΄ Ἰω. α΄ 8),δηλαδὴ ἐὰν ποῦ­με ὅτι δὲν ἔχουμε καμία ἁμαρτία, ἐξαπα­τοῦ­με τὸν ἑαυτό μας. Ἂν πάλι ἀντιλαμβα­-νό­­­μα­στε πόσο πολὺ ἔχει μολύνει τὸ ἐσω­τε­ρι­κό μας ἡ ἁμαρτία, τότε δὲν θὰ πλη­­­­σιά­ζου­με τὰ ἅγια Μυστήρια πρὶν καθα­ρί­σου­­με τὴν ψυχή μας. Διότι ἂν ἕνας λε­πρὸς ­φαίνεται ἀποκρουστικὸς στὰ μάτια μας, πολὺ περισσότερο δυσώδης καὶ ἀ­­­κάθαρτος εἶναι ὁ ἁμαρτωλὸς ἄνθρωπος ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος εἶναι ὁ κατ’ ἐξοχὴν ἅγιος, ἀμόλυντος καὶ καθαρὸς ἀπὸ κάθε ἁμαρτία.

.

2. ΚΑΤΑΦΥΓΗ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ

Ἐφόσον λοιπὸν συναισθανθοῦμε τὴν ἀσθένεια τῆς ψυχῆς μας, ἐκεῖνο ποὺ ἀπο­­μέ­νει εἶναι νὰ καταφύγουμε στὸν παντο­δύναμο ἰατρό, τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό.­ Οἱ δέκα λεπροὶ μὲ κραυγὴ ἰσχυρὴ ἐπικα­λέ­στηκαν τὸ ἔλεος τοῦ Κυρίου. «Ἰησοῦ ἐ­­πιστάτα, ἐλέησον ἡμᾶς», φώναζαν. Κύριε­ Ἰ­­­­­­­η­­σοῦ, ἐλέησέ μας! Μιὰ τέτοια ἰσχυρὴ ­κραυ­­­γὴ ποτὲ δὲν ἀφήνει ἀδιάφορο τὸν ­Κύ­­ριο.­ Θερμὴ καὶ δυνατὴ νὰ εἶναι καὶ ἡ ­δι­-­κή μας προσευχὴ ὅταν ζητᾶμε τὴ βοήθεια­ τοῦ Θεοῦ: Κύριε, ἐλέησέ μας!
Καὶ ἀκόμα, ἡ προσευχή μας νὰ γίνεται μὲ ταπείνωση καὶ διάθεση ὑποταγῆς στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Εἶναι ἀξιοσημείωτο ὅτι οἱ λεπροὶ δὲν ζητοῦσαν ἀπὸ τὸν Κύριο νὰ τοὺς θεραπεύσει, παρὰ μόνο ἐπαναλάμ­­βαναν τὸ «Ἐλέησον ἡμᾶς». Κατέφυγαν στὸν Κύριο μὲ πλήρη ἐμπιστοσύνη καὶ ὑ­­­πακοὴ σὲ ὅ,τι τοὺς ζητοῦσε. Ἔτσι, ὅταν ὁ Κύριος Ἰησοῦς, πρὶν ἀκόμη τοὺς θεραπεύσει, τοὺς ὑπέδειξε νὰ πᾶνε στοὺς ἱερεῖς γιὰ νὰ ἐξεταστοῦν, ἐκεῖνοι ἀμέσως Τὸν ἄ­­­­­κουσαν! Δὲν ἀμφέβαλαν, οὔτε ἔφεραν ἀν­­­τίρρηση. Καὶ ὁ Κύριος ἔκανε τὸ θαῦμα! Ἐνῶ ξεκίνησαν λεπροί, στὸ δρόμο ἔγιναν ὑγιεῖς! Παρόμοια καὶ κάθε χριστιανὸς δὲν μπορεῖ νὰ λάβει τὴν ὑγεία τῆς ψυχῆς του παρὰ μόνο ἂν βαδίζει σταθερὰ τὴν ὁδὸ τοῦ θείου θελήματος. Κι ἐμεῖς κάθε φορὰ ποὺ καταφεύγουμε στὸ Μυστήριο τῆς ἱε­ρᾶς Ἐξομολογήσεως γιὰ νὰ λάβουμε τὴν ἄ­­­φε­ση τῶν ἁμαρτιῶν μας, ἂς παίρνουμε­ τὴν ἀπόφαση νὰ ἀκολουθήσουμε στὸ ἑ­­­ξῆς μὲ περισσότερη ἀκρίβεια τὶς ὁδηγίες τοῦ Πνευματικοῦ. Γιὰ νὰ διατηρήσουμε τὴν ὑ­­­­­­­­γεία τῆς ψυχῆς μας, ὀφείλουμε νὰ τη­­ροῦ­­με τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ στὴ ζωή μας, ἀ­­­­κόμη κι ἂν ἡ ἐφαρμογή τους μᾶς φαίνε-ται ­δύσκολη ἢ καὶ παράλογη…
Οἱ δέκα λεπροὶ θεραπεύθηκαν, διότι­ γνώ­ριζαν τὴν ἀσθένειά τους, ζήτησαν βο­­­ήθεια καὶ ἀκολούθησαν πιστὰ τὶς ὁδηγί­ες τοῦ θείου Διδασκάλου. Ἂς συνει­δητο­ποι­ήσουμε κι ἐμεῖς ὅτι ἔχουμε ἀνά­­γκη κα­­θα­ρισμοῦ ἀπὸ τὰ πάθη μας. Κι ἂς κα­τα­­φεύ­γουμε στὸν φιλάνθρωπο Θεὸ μὲ ταπείνωση, μὲ θερμὴ προσευχὴ καὶ ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη στοὺς λόγους του. Τότε ὁ Κύριος θὰ μᾶς καθαρίζει ἀπὸ τὴν πνευματικὴ λέπρα. Καὶ πάντοτε ὅταν δεχό­μαστε αὐτὴ τὴν ὕψιστη δωρεά, ἂς μὴν παραλείπουμε νὰ εὐχαριστοῦμε τὸν ἅγιο Θεὸ γιὰ τὸ θαῦμα αὐτὸ ποὺ ἐπιτελεῖ στὴν ψυχή μας. Νὰ εἴμαστε εὐγνώμονες δοῦλοι του, ὅπως κι ὁ ἕνας ἀπὸ τοὺς δέκα λεπρούς, γιὰ νὰ Τὸν δοξάζουμε ὡς τὸν μοναδικὸ «ἰατρὸ τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων ἡμῶν».

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

ΠΡΟΣ ΚΟΛΟΣΣΑΕΙΣ Γ´ 4 – 11

4 ὅταν ὁ Χριστὸς φανερωθῇ, ἡ ζωὴ ὑμῶν, τότε καὶ ὑμεῖς σὺν αὐτῷ φανερωθήσεσθε ἐν δόξῃ. 5 Νεκρώσατε οὖν τὰ μέλη ὑμῶν τὰ ἐπὶ τῆς γῆς, πορνείαν, ἀκαθαρσίαν, πάθος, ἐπιθυμίαν κακήν, καὶ τὴν πλεονεξίαν ἥτις ἐστὶν εἰδωλολατρία, 6 δι’ ἃ ἔρχεται ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τῆς ἀπειθείας, 7 ἐν οἷς καὶ ὑμεῖς περιεπατήσατέ ποτε, ὅτε ἐζῆτε ἐν αὐτοῖς· 8 νυνὶ δὲ ἀπόθεσθε καὶ ὑμεῖς τὰ πάντα, ὀργήν, θυμόν, κακίαν, βλασφημίαν, αἰσχρολογίαν ἐκ τοῦ στόματος ὑμῶν· 9 μὴ ψεύδεσθε εἰς ἀλλήλους, ἀπεκδυσάμενοι τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον σὺν ταῖς πράξεσιν αὐτοῦ 10 καὶ ἐνδυσάμενοι τὸν νέον τὸν ἀνακαινούμενον εἰς ἐπίγνωσιν κατ’ εἰκόνα τοῦ κτίσαντος αὐτόν, 11 ὅπου οὐκ ἔνι Ἕλλην καὶ Ἰουδαῖος, περιτομὴ καὶ ἀκροβυστία, βάρβαρος, Σκύθης, δοῦλος, ἐλεύθερος, ἀλλὰ τὰ πάντα καὶ ἐν πᾶσι Χριστός.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ

Ὅταν ὁ Χριστὸς φανερωθῇ, ὁ αἴτιος καὶ ὁ χορηγὸς τῆς πνευματικῆς ταύτης ζωῆς μας, τότε καὶ σεῖς μαζὶ μὲ αὐτὸν θὰ φανερωθῆτε δοξασμένοι. 5 Νεκρώσατε λοιπὸν τὰ μέλη σας, ποὺ ἐπιθυμοῦν τὰς γηΐνας ἀπολαύσεις καὶ ἡδονάς. Νεκρώσατε τὴν πορνείαν, τὴν άκαθαρσίαν, κάθε πάθος καὶ ὑποδούλωσιν εἰς τὸ κακόν, κάθε κακὴν ἐπιθυμίαν, καὶ τὴν πλεονεξίαν, ἡ ὁποία εἶναι λατρεία εἰς τὸ εἴδωλον τοῦ χρήματος. 6 Διὰ τὰ ἁμαρτήματα αὐτὰ ἔρχεται ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ εἰς αὐτούς, ποὺ συστηματικὲς καὶ μὲ ἐπιμονὴν ἀπειθοῦν. 7 Εἰς τὰ ἁμαρτήματα αὐτὰ καὶ σεῖς ἐπεριπατήσατε καὶ ἐδουλεύσατε κάποτε, ὅταν ἐζῆτε μεταξὺ αὐτῶν τῶν ἀπειθῶν ἀνθρώπων. 8 Τώρα ὅμως βγάλετε ἀπὸ ἐπάνω σας καὶ σεῖς, σὰν ἄλλο ἀκάθαρτον ἔνδυμα, ὅλα αὐτὰ τὰ κακά, τὴν ὀργήν, τὸν θυμόν, τὴν στρεβλότητα καὶ πονηρίαν, τὴν κακολογίαν, τὴν αἰσχρολογίαν ἀπὸ τὸ στόμα σας. 9 Μὴ ψεύδεσθε μεταξύ σας ὁ ἕνας εἰς τὸν ἄλλον, ἀφοῦ πλέον ἐγδυθήκατε τὸν παλαιὸν διεφθαρμένον ἄνθρωπον μαζὶ μὲ τὰς πράξεις του, 10 καὶ ἀφοῦ ἐνδυθήκατε τὸν νέον ἄνθρωπον, ποὺ συνεχῶς ἀνανεοῦται καὶ γίνεται καινούργιος, ὥστε νὰ προοδεύῃ εἰς τὴν τελείαν γνῶσιν τοῦ Θεοῦ. Καὶ γίνεται καινούργιος μὲ τὸ νὰ λαμβάνῃ τὴν αὐτὴν μορφὴν πρὸς τὴν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ, ποὺ τὸν ἔκτισεν. 11 Εἰς αὐτὸν δὲ τὸν νέον ἄνθρωπον δὲν ὑπάρχει διάκρισις Ἕλληνος καὶ Ἰουδαίου, περιτμημένου Ἰσραηλίτου καὶ ἀπεριτμήτου ἐθνικοῦ, βαρβάρου καὶ Σκύθου, δούλου καὶ ἐλευθέρου, ἀλλὰ καὶ ἐθνικότης καὶ καταγωγὴ καὶ ἀξίωμα καὶ τὰ πάντα, καθὼς καὶ εἰς πάντας τοὺς πιστοὺς εἶναι ὁ Χριστός.