ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ -ΚΑΝΩΝ ΙΚΕΤΗΡΙΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ ΤΗΝ ΓΟΡΓΟΕΠΗΚΟΟΝ

ΥΜΝΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ

ΑΠΑΝΤΑ ΤΟΜΟΣ ΠΕΜΠΤΟΣ, ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ Ν. Δ. ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΠΟΥΛΟΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΟΜΟΣ

οὗ ἡ ἀκροστιχίς· «Νήφων Ἀλέξανδρός τε τῇ μεσιτρίᾳ».
ᾨδὴ α´. Ἦχος πλ. δ´. Ὑγρὰν διοδεύσας.

Νεκρῶσαι τὸν ἔξω ἐπιποθῶν καὶ ζωοποιῆσαι νεκρωθὲν τὸ πνευματικόν, πρὸς σὲ μόνην, Ἄχραντε, προστρέχω, τὴν ἀρωγὸν τὴν ἐμήν, καὶ προστάτιδα.

Ἡ κόσμον φωτίσασα τὸν τυφλόν, καὶ τὸν τῆς μορφῆς σου ἐπιτρίψασα καπνιστήν, καὶ τοῦτον οἰκτείρασα δὲ πάλιν, σὺ φώτισόν με, σεμνὴ παναμώμητε.

Φωνῆς σου ἀκούων τῆς φοβερᾶς, οὐχ ὅμως συνῆκεν ὁ ἀμόναχος μοναχός, πλὴν τοῦτον ἐπαίδευσας παιδείᾳ, τοῦ συνιέναι καὶ σῴζεσθαι, Πάναγνε.

ᾨδὴ γ´. Οὐρανίας ἁψῖδος.

Ὡς μεθύων ἀπαύστως, ὡς ὑβριστὴς Πάναγνε, καὶ ὡς ῥᾳθυμῶν ἐγενήθην ἐν ταῖς ἡμέραις μου, ταῖς πονηραῖς ἀληθῶς· ἡ προστασία μου σφόδρα ἐμακρύνθη· σῶσόν με, νήφειν με ποίησον.

Νήφων εἴην, Παρθένε, ἐν τῷ ναῷ σήμερον, τῆς ἀφθάρτου δόξης ἣν ἔχεις, λαβοῦσα Δέσποινα, ἐκ τοῦ Υἱοῦ καὶ Θεοῦ, μὴ ὀνειδίσῃ με μέθην, Φινεὺς Ὀφιονεύς τε, ὁ τούτου κασίγνητος.

Ἀποροῦσα ἐκείνη, ὅπως στοργὴν τρέψειε, τὴν τῆς στειρωθείσης νηδύος, ᾔτει δακρύουσα καρπὸν τῆς μήτρας αὐτῆς· στοργὴν δ᾿ ἐγὼ κεκτημένος, σὲ οὐκ ἔχω Δέσποινα, ὅπως ὑμνήσω σε.

Λυμαντὴρ τῆς Εἰκόνος, τῆς σῆς σεπτῆς Ἄχραντε, καὶ βεβηλωτής τις ὁ πάλαι Νεῖλος γενόμενος, οὐκ ἦν μακρὰν δεδορκώς· ἐμὲ δὲ θέμις πῶς βλέπειν, ὅλην βεβηλώσαντα τὴν τοῦ ποιήσαντος.
Κάθισμα. Πρεσβεία θερμή.

ᾨδὴ δ´. Εἰσακήκοα Κύριε.

Ἐπακούσαις μου Δέσποινα, ἐν ἡμέρᾳ ταύτῃ τῇ πλήρει θλίψεως, ἀποστείλαις μοι βοήθειαν, καὶ ἐκ Βαβυλῶνος ἐξαγάγοις με.

Ξενιτεύοντα Πάναγνε, καὶ ξεναγωγοῦ σοφοῦ με δεόμενον, ξεναγώγησον ἡ τέξασα, τὸν ἐπιδημοῦντα πανταχοῦ Ἁγνή.

Ἄφρων ὢν κατεσκήνωσα, ὅπου αἱ σκηναὶ Ἰδουμαίων Πάναγνε, καὶ Μωὰβ καὶ οἱ Ἀγαρηνοί· σὺ δ᾿ ἐν τόπῳ χλόης με ἐπίστρεψον.
ᾨδὴ ε´. Ἵνα τί με ἀπώσω.

Νικητήν με γενέσθαι, τοῦ λυσσῶντος Δέσποινα ἐχθροῦ ἀξίωσον, σὺ γὰρ . . .

(1954)

http://www.papadiamantis.org/works/88-epiloipa/466-2-ymnografika