Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 22/6/2025

Ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 22 Ἰουνίου 2025, Β΄ Ματθαίου (Ρωμ. β΄ 10-16)

10 δόξα δὲ καὶ τιμὴ καὶ εἰ­ρήνη παντὶ τῷ ἐργαζομέ­νῳ τὸ ἀγαθόν, Ἰουδαίῳ τε πρῶτον καὶ Ἕλληνι· 11 οὐ γὰρ ἔστι προσωποληψία παρὰ τῷ Θεῷ. 12 ὅσοι γὰρ ἀνόμως ἥ­μαρ­τον, ἀνόμως καὶ ἀπο­λοῦνται· καὶ ὅσοι ἐν νόμῳ ἥμα­ρτον, διὰ νόμου κριθήσονται. 13 οὐ γὰρ οἱ ἀκροαταὶ τοῦ νόμου δίκαιοι παρὰ τῷ Θεῷ, ἀλλ᾿ οἱ ποιηταὶ τοῦ νό­μου δικαιωθήσονται. 14 ὅταν γὰρ ἔθνη τὰ μὴ νόμον ἔχοντα φύσει τὰ τοῦ νόμου ποιῇ, οὗτοι νόμον μὴ ἔχοντες ἑαυτοῖς εἰσι νόμος, 15 οἵτινες ἐνδείκνυνται τὸ ἔργον τοῦ νόμου γραπτὸν ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν, συμ­μαρ­τυρούσης αὐτῶν τῆς συνειδήσεως καὶ μεταξὺ ἀλ­λήλων τῶν λογισμῶν κα­τη­­γορούντων ἢ καὶ ἀπο­λο­γου­μένων – 16 ἐν ἡμέρᾳ ὅτε κρινεῖ ὁ Θε­ὸς τὰ κρυπτὰ τῶν ἀν­θρώπων κατὰ τὸ εὐαγγέλι­όν μου διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

10 Ἀντίθετα, δόξα καί τιμή καί εἰρήνη θά ἀποδοθεῖ σέ κάθε ἄνθρωπο πού ἐργάζεται τό καλό, στόν Ἰουδαῖο πρῶτα, καί στόν εἰδωλολάτρη Ἕλληνα. 11 Θά συμβοῦν τά ἴδια στούς Ἰουδαίους καί στούς εἰδω­λολάτρες, διότι δέν χαρίζεται σέ πρόσωπα ὁ Θεός. 12 Καί γι’ αὐτό ὅσοι ἁμάρτησαν χωρίς νά ἔχουν λάβει γραπτό νόμο, αὐτοί θά καταδικασθοῦν σέ ἀπώλεια χωρίς νά ἔχουν κατήγορο τό νόμο αὐτό. Καί ὅσοι ἁμάρ­τη­σαν ἐνῶ εἶχαν λάβει γραπτό νόμο, αὐτοί θά κριθοῦν μέ βάση τό νόμο αὐτό. 13 Διότι δίκαιοι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ εἶναι ὄχι ὅσοι ἀκοῦν ἁπλῶς τήν ἀνάγνωση τοῦ θείου νόμου, ἀλλά ὅσοι τη­ροῦν τό νόμο· αὐτοί θά ἀναγνωρισθοῦν δίκαιοι. 14 Διότι ὅταν κάποιοι ἀπό τούς ἐθνικούς, πού δέν ἔλαβαν ἀπό τόν Θεό γραπτό νόμο, θεοσεβεῖς ἄνθρω­ποι, ὁδηγούμενοι ἀπό τόν ἔμφυτο ἠθικό νόμο κάνουν ὅ,τι προστάζει ὁ γραπτός νόμος, οἱ ἄνθρωποι αὐτοί, ἄν καί δέν ἔχουν γραπτό νόμο, ἔχουν ὡς νόμο τόν ἴδιο τόν ἑαυτό τους, δηλαδή τή συνείδησή τους. 15 Τό ἔργο πού κάνει ὁ νόμος νά διαφωτίζει τούς ἀν­θρώ­πους νά διακρίνουν τό καλό ἀπ’ τό κακό, αὐτό τό ἔργο οἱ ἐθνικοί αὐτοί ἀποδεικνύουν ὅτι τό ἔχουν γραμ­­­­μένο στίς καρδιές τους. Κι αὐτό συμβαίνει ὅταν ἡ συνείδησή τους δίνει μαρτυρία σ’ αὐτούς γιά κάθε πρά­­ξη, καί οἱ ἐσωτερικοί τους λογισμοί ἀναμεταξύ τους κα­τη­γοροῦν ἤ καί καμιά φορά ἀπολογοῦνται. 16 Καί θά ἀνακηρυχθοῦν δίκαιοι οἱ τηρητές τοῦ νόμου τήν ἡμέρα πού θά κρίνει ὁ Θεός τίς ἀπόκρυφες πράξεις τῶν ἀνθρώπων σύμφωνα μέ τό Εὐαγγέλιο πού κηρύττω. Καί θά τίς κρίνει διαμέσου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ὡς ὑπέρτατου Κριτῆ.

Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 22 Ἰουνίου 2025, Κυριακὴ Β΄ Ματθαίου (Ματθ. δ΄ 18-23)

Tῷ καιρῷ ἐκείνῳ, περιπατῶν ὁ Ἰησοῦς παρὰ τὴν θάλασσαν τῆς Γαλιλαίας εἶδε δύο ἀδελφούς, Σίµωνα τὸν λεγόμενον Πέτρον καὶ Ἀνδρέαν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ, βάλλοντας ἀµφίβληστρον εἰς τὴν θάλασσαν· ἦσαν γὰρ ἁλιεῖς· καὶ λέγει αὐτοῖς· δεῦτε ὀπίσω μου καὶ ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων. οἱ δὲ εὐθέως ἀφέντες τὰ δίκτυα ἠκολούθησαν αὐτῷ. Καὶ προβὰς ἐκεῖθεν εἶδεν ἄλλους δύο ἀδελφούς, Ἰάκωβον τὸν τοῦ Ζεβεδαίου καὶ Ἰωάννην τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ, ἐν τῷ πλοίῳ μετὰ Ζεβεδαίου τοῦ πατρὸς αὐτῶν καταρτίζοντας τὰ δίκτυα αὐτῶν, καὶ ἐκάλεσεν αὐτούς. οἱ δὲ εὐθέως ἀφέντες τὸ πλοῖον καὶ τὸν πατέρα αὐτῶν ἠκολούθησαν αὐτῷ. Καὶ περιῆγεν ὅλην τὴν Γαλιλαίαν ὁ Ἰησοῦς διδάσκων ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν καὶ κηρύσσων τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας καὶ θεραπεύων πᾶσαν νόσον καὶ πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ.

ΣΚΕΨΕΙΣ – ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ – ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ

1. Τὸ μεγαλύτερο προτέρημα

Ἡ εὐαγγελικὴ περικοπὴ τῆς θείας Λειτουργίας μᾶς μεταφέρει στὴν ἀρχὴ τῆς δημόσιας δράσεως τοῦ Κυρίου. Ὁ Χριστὸς συγκροτεῖ τὴν ὁμάδα τῶν πρώτων Μαθητῶν του. Ἐπιλέγει αὐτοὺς ποὺ θὰ ζήσουν κοντά Του, θὰ δοῦν τὰ θαύματά του, θὰ διδαχθοῦν τὶς θεῖες ἀλήθειες του καὶ κατόπιν θὰ ἀναλάβουν τὴ μεγάλη ἀποστολὴ νὰ κηρύξουν τὸ Εὐαγγέλιο σὲ ὅλη τὴν οἰκουμένη, νὰ γίνουν οἱ στύλοι τῆς Ἐκκλησίας του. Κάνει, ὡστόσο, ἐντύπωση ὅτι γιὰ τὸν μεγάλο αὐτὸ σκοπὸ ἐπιλέγει ψαράδες· ἀνθρώπους ἄσημους, ἀγράμματους, φτωχούς. Γιατί, ἀλήθεια, δὲν ἐπέλεξε Φαρισαίους, γνῶστες τοῦ Νόμου τοῦ Θεοῦ; Γιατί δὲν ἀναζήτησε τοὺς Μαθητές του στὰ βασιλικὰ ἀνάκτορα ἢ στὶς ραββινικὲς σχολὲς τῆς ἐποχῆς, ἀλλὰ «παρὰ τὴν θάλασσαν»;

Εἶναι ἀσφαλῶς ἐντυπωσιακὴ ἡ ἐπιλογὴ τοῦ Κυρίου. Βεβαιώνει ὅμως ἔτσι ὅτι ἡ Ἐκκλησία δὲν στηρίζεται στὶς κοσμικὲς ἱκανότητες τῶν μελῶν καὶ τῶν ἡγετῶν της. Τὸ ἔργο της δὲν ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὴ σοφία τοῦ μυαλοῦ, τὴ θεωρητικὴ γνώση τῶν Γραφῶν ἢ τὴν οἰκονομικὴ δύναμη. Αὐτὰ μποροῦν κάποτε νὰ βλάψουν τὴν Ἐκκλησία. Ἡ δύναμή της δὲν εἶναι ἀνθρώπινη, ἀλλὰ θεϊκή. Τὸ ἔργο της τὸ ἐπιτελεῖ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ὁ ἴδιος ὁ Θεός. Καὶ μπορεῖ τὸ ἴδιο εὔκολα νὰ τὸ ἐπιτελέσει καὶ μὲ ἁπλοὺς ψαράδες, ἀνθρώπους ἄσημους καὶ ἀνίκανους στὰ μάτια τῶν πολλῶν. Αὐτὸ ποὺ τελικὰ ἔχει ἀξία γιὰ τὸν Κύριο δὲν εἶναι ἡ ἀνθρώπινη δύναμη, ἀλλὰ τὸ ταπεινὸ φρόνημα. Αὐτὸ εἶναι τὸ μεγαλύτερο προτέρημα· διότι οἱ ταπεινοὶ ἄνθρωποι ἑλκύουν τὴ Χάρι τοῦ Θεοῦ.

2. Χωρὶς ἀναβολὴ

Ὁ Κύριος, λοιπόν, εἶδε δύο ἀδελφούς, τὸν Σίμωνα καὶ τὸν Ἀνδρέα, νὰ ρίχνουν τὰ δίχτυα τους στὴ θάλασσα καὶ τοὺς κάλεσε κοντά Του. «Ἀκολουθῆστε με, καὶ θὰ σᾶς κάνω ἱκανοὺς νὰ ἁλιεύετε ἀνθρώπους», τοὺς εἶπε. «Οἱ δὲ εὐθέως ἀφέντες τὰ δίκτυα ἠκολούθησαν αὐτῷ». Ἀμέσως, χωρὶς ἀναβολὴ ἄφησαν τὰ δίχτυα τους καὶ Τὸν ἀκολούθησαν. Λίγο πιὸ πέρα εἶδε δύο ἄλλους ἀδελφούς, τὸν ‘Ιάκωβο καὶ τὸν Ἰωάννη, νὰ ἑτοιμάζουν τὰ δίχτυα μαζὶ μὲ τὸν πατέρα τους καὶ τοὺς κάλεσε νὰ Τὸν ἀκολουθήσουν. Καὶ ἐκεῖνοι «εὐθέως», τὴν ἴδια στι­γμή, ἄφησαν τὸ πλοῖο καὶ τὸν πατέρα τους καὶ ἀκολούθησαν τὸν Χριστό.

Δύο φορὲς ὁ ἱερὸς Εὐαγγελιστὴς προτάσσει τὴ λέξη «εὐθέως», γιὰ νὰ τονίσει τὴν ἄμεση ἀνταπόκριση τῶν ταπεινῶν αὐτῶν ψαράδων. «Καὶ γὰρ ἐν μέσοις τοῖς ἔργοις ὄντες… οὐκ ἀνεβάλοντο» (PG 57, 219), σχολιάζει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος. Παρόλο ποὺ ἦταν στὴ μέση τῆς ἐργασίας τους, δὲν ἀνέβαλαν. Οὔτε εἶπαν: «Δῶσε μας λίγο χρόνο, νὰ τὸ συζητήσουμε μὲ τοὺς οἰκείους μας». Ἀλλὰ ἄφησαν ὅ,τι εἶχαν καὶ ἀκολούθησαν τὸν Χριστό.

Βέβαια, τὸ ἀποστολικὸ ἀξίωμα, στὸ ὁποῖο τοὺς καλοῦσε ὁ Κύριος, εἶναι ξεχωριστὸ καὶ ἀνεπανάληπτο μέσα στὴν Ἐκκλησία. Ἀντίστοιχα ὅμως καλεῖ καὶ τὸν καθένα μας ὁ Χριστὸς νὰ Τὸν ἀκολουθήσουμε· νὰ πορευθοῦμε σύμφωνα μὲ τὸ θεῖο θέλημά του· νὰ στοιχοῦμε πρὸς τὶς ἅγιες ἐντολές του· ν’ ἀφήσουμε τὸν ρυπαρὸ κόσμο καὶ τὰ πάθη μας καὶ νὰ πάρουμε τὴν ἀπόφαση νὰ ζοῦμε γιὰ Ἐκεῖνον. Ἂς ἔχουμε τὴν προθυμία, ποὺ εἶχαν οἱ πρῶτοι ἐκεῖνοι Μαθητές. Ἂς ἀποδεχόμαστε χωρὶς ἀναβολὴ κάθε κλήση ποὺ μᾶς ἀπευθύνει ὁ Κύριος, ὥστε νὰ εἴμαστε πιστοὶ ἀκόλουθοί του στὴν παρούσα ζωὴ καὶ στὴν αἰωνιότητα.

3. Ἡ πιὸ χαρμόσυνη εἴδηση

Ἀφοῦ ὁ Κύριος συγκρότησε τὸν πυρήνα τῶν μελλοντικῶν Ἀποστόλων του, ξεκίνησε νὰ περιοδεύει στὴ Γαλιλαία διδάσκον­τας στὶς συναγωγὲς καὶ «κηρύσσων τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας»· διδάσκοντας, δηλαδή, τὴ χαρμόσυνη εἴδηση ὅτι ἔφθασε ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Μὲ τὴν ἔλευση τοῦ Κυρίου, τὸ θεῖο Πάθος καὶ τὴν Ἀνάστασή του, ὁ ἄνθρωπος, ποὺ ἐπὶ αἰῶνες ἦταν αἰχμάλωτος τῆς ἁμαρτίας καὶ τοῦ θανάτου, μπορεῖ πλέον νὰ σωθεῖ ἀπὸ τὴ δυναστεία τοῦ διαβόλου, νὰ ἐλευθερωθεῖ ἀπὸ τὰ δεσμά του καὶ νὰ ἐπιστρέψει στὸν Θεό· νὰ ἑνωθεῖ μαζί Του καὶ νὰ ἀπολαύσει τὴ Βασιλεία του.

Ἡ Βασιλεία αὐτὴ δὲν εἶναι γεγονὸς μόνο τοῦ μέλλοντος, προσδοκώμενο. Ξεκινᾶ ἀπὸ τὴ γῆ μὲ τὴν ἵδρυση τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἡ ἐπὶ γῆς Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Στὸν ἱερὸ χῶρο της οἱ πιστοὶ ἀπολαμβάνουμε τὴ θεία Χάρι, τὴν πληρότητα, τὴν παρουσία τοῦ Κυρίου, τὴν αἰώνια σωτηρία. Ζοῦμε ἀπὸ τὸ παρὸν στὴν αἰωνιότητα. Σκιρτᾶ καὶ ἀγάλλεται ἡ καρδιά μας. Ἔχει ἀκουσθεῖ μήπως πιὸ εὐχάριστη εἴδηση ἀπὸ αὐτὴ στὴν ἀνθρώπινη ἱστορία;

Αὐτὴ ἡ χαρμόσυνη ἀγγελία, τὸ Εὐαγγέλιο τῆς Βασιλείας, μπορεῖ νὰ γίνει γιὰ τὸν καθένα μας προσωπικὸ γεγονός· ἡ εὐφρόσυνη εἴδηση τῆς δικῆς μας σωτηρίας. Ἕνα ἐσωτερικὸ πανηγύρι, μιὰ προσ­ωπικὴ χαρά· ἡ χαρὰ τῆς κοινωνίας μὲ τὸν Θεό. Μπορῶ νὰ προγεύομαι ἀπὸ τώρα τὴν οὐράνια Βασιλεία του, ὅταν εἶμαι ζων­τανὸ μέλος τῆς Ἐκκλησίας, ὅταν μετέχω στὴ ζωή της, ὅταν καὶ ἡ δική μου ζωὴ δὲν εἶναι ἐπίγεια καὶ σαρκική, ἀλλὰ οὐράνια καὶ πνευματική.

https://www.osotir.org/