Το Ευαγγέλιο και ο Απόστολος της Κυριακής 3 Νοεμβρίου 2024

 

Το Ευαγγέλιο και ο Απόστολος της Κυριακής 3 Νοεμβρίου 2024 : Η παραβολή του πλουσίου και του Λαζάρου

Ἡ παραβολή τοῦ πλουσίου καί τοῦ Λαζάρου

Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 3 Νοεμβρίου 2024, Ε΄ Λουκᾶ (Λουκ. ις΄ 19-31)

Εἶπεν ὁ Κύριος· ἄνθρωπός τις ἦν πλούσιος, καὶ ἐνεδιδύσκετο πορφύραν καὶ βύσσον εὐφραινόμενος καθ᾿ ἡμέραν λαμπρῶς. πτωχὸς δέ τις ἦν ὀνόματι Λάζαρος, ὃς ἐβέβλητο πρὸς τὸν πυλῶνα αὐτοῦ ἡλκωμένος καὶ ἐπιθυμῶν χορτασθῆναι ἀπὸ τῶν ψιχίων τῶν πιπτόντων ἀπὸ τῆς τραπέζης τοῦ πλουσίου· ἀλλὰ καὶ οἱ κύνες ἐρχόμενοι ἀπέλειχον τὰ ἕλκη αὐτοῦ. ἐγένετο δὲ ἀποθανεῖν τὸν πτωχὸν καὶ ἀπενεχθῆναι αὐτὸν ὑπὸ τῶν ἀγγέλων εἰς τὸν κόλπον Ἀβραάμ· ἀπέθανε δὲ καὶ ὁ πλούσιος καὶ ἐτάφη. καὶ ἐν τῷ ᾅδῃ ἐπάρας τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ, ὑπάρχων ἐν βασάνοις, ὁρᾷ τὸν Ἀβραὰμ ἀπὸ μακρόθεν καὶ Λάζαρον ἐν τοῖς κόλποις αὐτοῦ. καὶ αὐτὸς φωνήσας εἶπε· πάτερ Ἀβραάμ, ἐλέησόν με καὶ πέμψον Λάζαρον ἵνα βάψῃ τὸ ἄκρον τοῦ δακτύλου αὐτοῦ ὕδατος καὶ καταψύξῃ τὴν γλῶσσάν μου, ὅτι ὀδυνῶμαι ἐν τῇ φλογὶ ταύτῃ. εἶπε δὲ Ἀβραάμ· τέκνον, μνήσθητι ὅτι ἀπέλαβες σὺ τὰ ἀγαθά σου ἐν τῇ ζωῇ σου, καὶ Λάζαρος ὁμοίως τὰ κακά· νῦν δὲ ὧδε παρακαλεῖται, σὺ δὲ ὀδυνᾶσαι· καὶ ἐπὶ πᾶσι τούτοις μεταξὺ ἡμῶν καὶ ὑμῶν χάσμα μέγα ἐστήρικται, ὅπως οἱ θέλοντες διαβῆναι ἔνθεν πρὸς ὑμᾶς μὴ δύνωνται, μηδὲ οἱ ἐκεῖθεν πρὸς ἡμᾶς διαπερῶσιν. εἶπε δέ· ἐρωτῶ οὖν σε, πάτερ, ἵνα πέμψῃς αὐτὸν εἰς τὸν οἶκον τοῦ πατρός μου· ἔχω γὰρ πέντε ἀδελφούς· ὅπως διαμαρτύρηται αὐτοῖς, ἵνα μὴ καὶ αὐτοὶ ἔλθωσιν εἰς τὸν τόπον τοῦτον τῆς βασάνου. λέγει αὐτῷ Ἀβραάμ· ἔχουσι Μωϋσέα καὶ τοὺς προφήτας· ἀκουσάτωσαν αὐτῶν. ὁ δὲ εἶπεν· οὐχί, πάτερ Ἀβραάμ, ἀλλ᾿ ἐάν τις ἀπὸ νεκρῶν πορευθῇ πρὸς αὐτούς, μετανοήσουσιν. εἶπε δὲ αὐτῷ· εἰ Μωϋσέως καὶ τῶν προφητῶν οὐκ ἀκούουσιν, οὐδὲ ἐάν τις ἐκ νεκρῶν ἀναστῇ πεισθήσονται.

1. Ζήτημα ἐπιλογῆς

Πολὺ διδακτικὴ Παραβολὴ ἀκούσαμε σήμερα στὸ Εὐαγγελικὸ Ἀνάγνωσμα, τὴν Παραβολὴ τοῦ πλουσίου καὶ τοῦ Λαζάρου. Σ᾿ αὐτὴν παρουσιάστηκαν δύο ἄνθρωποι, ἕνας πλούσιος καὶ ἕνας φτωχός· ὁ φτωχὸς ὀνομαζόταν Λάζαρος. Ὁ πλούσιος στὴν παρούσα ζωὴ ζοῦσε εὐτυχισμένος. Ὁ Λάζαρος ἀντίθετα ἦταν πολὺ δυστυχισμένος, ἐγκαταλελειμμένος καὶ ἄρρωστος. Μετὰ τὸν θάνατό τους ὅμως τὰ πράγματα ἀντιστράφηκαν: Ὁ πλούσιος βασανιζόταν στὸν Ἅδη, ἐνῶ ὁ Λάζαρος ἀναπαυόταν κοντὰ στὸν πατριάρχη Ἀβραάμ.

Ὅταν ὁ πλούσιος ζήτησε ἀπὸ τὸν δίκαιο Ἀβραὰμ νὰ στείλει τὸν Λάζαρο γιὰ νὰ τοῦ χαρίσει λίγη ἀνακούφιση – μιὰ σταγόνα νερό! – ὁ Πατριάρχης τοῦ ἀρνήθηκε:

–«Τέκνον, μνήσθητι ὅτι ἀπέλαβες σὺ τὰ ἀγαθά σου ἐν τῇ ζωῇ σου, καὶ Λάζαρος ὁμοίως τὰ κακά· νῦν δὲ ὧδε παρακαλεῖται, σὺ δὲ ὀδυνᾶσαι». Παιδί μου, θυμήσου ὅτι ἐσὺ ἀπόλαυσες μὲ τὸ παραπάνω τὰ ἀγαθά σου, ὅταν ζοῦσες στὴ γῆ, ἐνῶ ὁ Λάζαρος ἀντίστοιχα ὑπέμεινε τὴ δυστυχία του. Τώρα ὅμως ἐδῶ παρηγορεῖται συνεχῶς, ὅπως ὑπέφερε τότε συνεχῶς· ἐνῶ ἐσὺ βασανίζεσαι ἀδιάκοπα, ὅπως ἀδιάκοπη ἦταν ἡ εὐτυχία σου στὴ γῆ.

Ἀλλὰ δημιουργεῖται ἡ ἀπορία: Ἂν στὴν παρούσα ζωὴ ἀξιώθηκε κάποιος νὰ εἶναι ἔστω κάπως εὐκατάστατος καὶ νὰ χαίρεται τὴ ζωή του μαζὶ μὲ τοὺς συγγενεῖς καὶ φίλους του, στὴν ἄλλη ζωὴ θὰ πάει στὴν Κόλαση;… Ἡ ἀπάντηση βρίσκεται στοὺς λόγους τοῦ δικαίου Ἀβραὰμ πρὸς τὸν πλούσιο: «Ἀπέλαβες σὺ τὰ ἀγαθά σου ἐν τῇ ζωῇ σου». «Τὰ ἀγαθά σου»: αὐτὰ ποὺ ἐσὺ θεώρησες ὡς ἀληθινὰ ἀγαθά, καὶ τὰ ἀπήλαυσες στὴ ζωή σου. Κανόνισες τὴ ζωή σου ὅπως ἐσὺ θέλησες, περιφρονώντας τὸν νόμο τοῦ Θεοῦ, καταπατώντας τὴν ἐντολὴ τῆς ἀγάπης.

Συνεπῶς ὁ πλούσιος κατέληξε στὸν Ἅδη ὄχι διότι ἦταν πλούσιος, ἀλλὰ διότι προσκολλήθηκε στὸν πλοῦτο του καὶ κυρίως – συνέπεια αὐτοῦ – διότι ἔδειξε σκληρότητα ἀπέναντι στὸν Λάζαρο. Ὁ πλούσιος θεώρησε ὅτι τὴν εὐτυχία τὴ δίνουν τὰ ὑλικὰ ἀγαθά, τὰ ὁποῖα θέλησε νὰ ἀπολαύσει μόνο μὲ τοὺς δικούς του ἀνθρώπους, χωρὶς νὰ δείξει τὴ στοιχειώδη εὐσπλαχνία στὸν φτωχό, ποὺ ἦταν παραπεταμένος ἔξω ἀπὸ τὴν πόρτα τοῦ σπιτιοῦ του. Τὸ πᾶν ἔγκειται στὴ δική μας ἐπιλογή: θὰ ζητήσουμε ἐγωιστικὰ τὶς ψεύτικες ἀπολαύσεις τῆς παρούσας ζωῆς ἢ τὸν ἀληθινὸ Παράδεισο, τὴν ἐπουράνια Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἐφαρμόζοντας ἐδῶ τὸ θέλημά Του καὶ δείχνοντας ἀγάπη στοὺς συνανθρώπους μας;

2. Ἀδιαπέραστο χάσμα

Ὁ πατριάρχης Ἀβραὰμ ἀναφέρει καὶ ἄλλον λόγο γιὰ τὸν ὁποῖο ὁ Λάζαρος δὲν μποροῦσε νὰ τὸν δροσίσει:

–«Ἐπὶ πᾶσι τούτοις μεταξὺ ἡμῶν καὶ ὑμῶν χάσμα μέγα ἐστήρικται…». Ἐκτὸς ἀπὸ ὅλα αὐτά, ὑπάρχει ἀνάμεσά μας μεγάλο χάσμα, ὥστε αὐτοὶ ποὺ θέλουν νὰ πᾶνε ἀπὸ ἐδῶ σ᾿ ἐσᾶς νὰ μὴν μποροῦν, οὔτε τὸ ἀντίστροφο.

Ἀνάμεσα στοὺς κολασμένους καὶ στοὺς λυτρωμένους ὑπάρχει ἕνα μεγάλο χάσμα, ἕνας μεγάλος γκρεμός, ποὺ εἶναι τόσο μεγάλος, ὥστε δὲν μπορεῖ νὰ τὸν περάσει κανείς.

Αὐτὸ βέβαια εἶναι εἰκόνα μὲ τὴν ὁποία ὁ Κύριος μᾶς ἀποκαλύπτει μεγάλη ἀλήθεια: ὅτι δὲν εἶναι δυνατὸν καμία ψυχὴ νὰ πάει ἀπὸ τὸν Παράδεισο στὴν Κόλαση καὶ τὸ ἀντίστροφο. Μετὰ θάνατον δὲν ἀλλάζει ἡ κατάσταση τῆς ψυχῆς καν­ενὸς ἀνθρώπου.

Ἂς μὴ δίνουμε λοιπὸν σημασία σὲ ὅσους ἀμφισβητοῦν τὴν πραγματικότητα τῆς ἄλλης ζωῆς καὶ κυρίως σὲ ὅσους λένε: «Δὲν ὑπάρχει Κόλαση, ἀφοῦ ὁ Θεὸς εἶναι ἀγάπη. Κι ἂν ὑπάρχει, πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ εἶναι αἰώνια;». Καὶ ὅμως ὑπάρχει Κόλαση καὶ εἶναι αἰώνια καὶ δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ μεταπηδήσει κανεὶς ἀπὸ αὐτὴν στὸν Παράδεισο.

Αὐτὴ τὴν ἀλήθεια ὁ Κύριος τὴ δίδαξε σαφῶς καὶ ἐπανειλημμένως. Ὑπεύθυνος ὅμως γιὰ τὴν κατάληξη στὸν Ἅδη καὶ τὴν Κόλαση δὲν εἶναι ὁ Θεός, ἀλλὰ οἱ κακὲς ἐπιλογὲς τῶν λογικῶν δημιουργημάτων Του. Ὁ Θεὸς εἶναι ἀγάπη καὶ θέλει ὅλοι νὰ σωθοῦμε, ἀλλὰ δὲν παραβιάζει τὸ αὐτεξούσιο, τὴν ἐλευθερία καν­ενός. Θὰ δεχόταν τὴ μετάνοια ἀκόμη καὶ τοῦ διαβόλου. Ἀλλὰ τὸ πρόβλημα εἶναι ὅτι ἐκεῖνος, ὅπως καὶ ὅλοι οἱ κολασμένοι, δὲν θέλουν καὶ δὲν μποροῦν πλέον νὰ μετανοήσουν, διότι εἶναι παγιωμένοι στὴν πνευματικὴ κατάσταση ποὺ ἐπέλεξαν.

Ὁ δὲ Κύριος μᾶς ἀποκάλυψε αὐτὴ τὴν ἀλήθεια, ὅτι ὑπάρχει ἀδιαπέραστο χάσμα μεταξὺ τῶν δύο καταστάσεων, ὄχι γιὰ νὰ ἀπελπισθοῦμε, ἀλλὰ γιὰ νὰ φοβηθοῦμε τὸν καλὸ φόβο καὶ νὰ ἀγωνιζόμαστε γιὰ τὴ μετάνοια καὶ τὸν ἁγιασμό μας χωρὶς καμία ἀναβολὴ καὶ μὲ ἀκλόνητη ἐλπίδα στὸ ἄπειρο ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Καὶ ὁ φιλάνθρωπος καὶ πολυεύσπλαχνος Θεὸς θὰ ἀξιώσει τῆς Βασιλείας Του καθέναν ποὺ ἀγωνίζεται φιλότιμα γιὰ τὴ σωτηρία του.

Η ΕΝ ΧΡΙΣΤῼ ΣΩΤΗΡΙΑ

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 3 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2024

ΚΓ΄ Κυριακῆς: Ἐφεσ. β΄ 4-10

Ἀδελφοί, ὁ Θεὸς πλούσιος ὢν ἐν ἐλέει, διὰ τὴν πολλὴν ἀγάπην αὐτοῦ ἣν ἠγάπησεν ἡμᾶς, καὶ ὄντας ἡμᾶς νεκροὺς τοῖς παραπτώμασι συνεζωοποί­ησε τῷ Χριστῷ· χάριτί ἐστε σεσωσμένοι· καὶ συνήγειρε καὶ συνεκάθισεν ἐν τοῖς ἐπουρανίοις ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ, ἵνα ἐνδείξηται ἐν τοῖς αἰῶσι τοῖς ἐπερ­χομένοις τὸν ὑπερβάλ­λοντα πλοῦτον τῆς χάριτος αὐτοῦ ἐν χρηστότητι ἐφ᾿ ἡμᾶς ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ. τῇ γὰρ χάριτί ἐστε σεσωσμένοι διὰ τῆς πίστεως· καὶ τοῦτο οὐκ ἐξ ὑμῶν, Θεοῦ τὸ δῶρον, οὐκ ἐξ ἔργων, ἵνα μή τις καυχήσηται. αὐτοῦ γάρ ἐσμεν ποίημα, κτισθέντες ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ ἐπὶ ἔργοις ἀγαθοῖς, οἷς προητοίμασεν ὁ Θεὸς ἵνα ἐν αὐτοῖς περιπατήσωμεν.

Η ΕΝ ΧΡΙΣΤῼ ΣΩΤΗΡΙΑ

1. Τί ἔκανε ὁ Θεὸς γιὰ μᾶς

Πολλοὶ ἄνθρωποι διατηροῦν μέσα τους λανθασμένη εἰκόνα περὶ τοῦ Θεοῦ. Τὸν θεωροῦν αὐστηρὸ κριτὴ καὶ τιμωρὸ τῶν ἁμαρτωλῶν καὶ εἴτε ἀπομακρύνονται ἀπὸ Αὐτὸν εἴτε Τὸν πλησιάζουν μὲ φόβο γιὰ τὴν ἐνοχή τους. Ἔτσι ὅμως ἀδικοῦν τὸν Θεό, ἀδικοῦν καὶ τὸν ἑαυτό τους. Γι̕ αὐτὸ ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὴ σημερινὴ ἀποστολικὴ περικοπὴ ἀπὸ τὴν πρὸς Ἐφεσίους ἐπιστολή, ἡ ὁποία ἔχει βαθὺ θεολογικὸ περιεχόμενο, μᾶς φανερώνει τὴν ἀλήθεια τῶν πραγμάτων.

Ὁ Θεός, γράφει, «πλούσιος ὢν ἐν ἐλέει, διὰ τὴν πολλὴν ἀγάπην αὐτοῦ ἣν ἠγάπησεν ἡμᾶς, καὶ ὄν­τας ἡμᾶς νεκροὺς τοῖς παραπτώμασι συνεζωο­ποίησε τῷ Χριστῷ». Εἶναι πλούσιος σὲ ἀγάπη, ἔλεος καὶ συμπάθεια πρὸς τοὺς ἀνθρώπους ὁ πανάγαθος Θεός. Κι ἔγινε ὁλοφάνερη ἡ πολλὴ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πρὸς ἐμᾶς τοὺς ἀνθρώπους ἀπὸ τὸ ὅτι μᾶς βρῆκε νεκροὺς ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ μᾶς ἔδωσε ζωή! Μᾶς βρῆκε αἰχμάλωτους καὶ μᾶς ἔδωσε χάρη γιὰ νὰ ζήσουμε ἐλεύθεροι! Δὲν μᾶς ἄφησε νὰ βυθιστοῦμε στὴν αἰώνια ἀπώλεια, ἀλλὰ μᾶς ἄνοιξε τὸν δρόμο γιὰ τὴ Βασιλεία Του, ὅπου μᾶς ἑτοιμάζει ἀσύγκριτη τιμὴ καὶ δόξα. Στὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, ὁ Ὁποῖος προσέλαβε τὴν ἀνθρώπινη φύση κι ἔγινε ἡ κεφαλὴ τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας, μᾶς ζωοποίησε, μᾶς ἀνέστησε καὶ μᾶς ἀνύψωσε στὸν οὐρανὸ γιὰ νὰ καθίσουμε στὸ θρόνο Του καὶ νὰ συμβασιλεύσουμε! Καὶ γιατί ὅλα αὐτά;… Γιὰ νὰ ἀποκαλυφθεῖ στοὺς ἀτελεύτητους αἰῶνες τοῦ μέλλοντος ὁ ὑπερβολικὸς πλοῦτος τῆς Χάριτός Του κι ἡ ἀγα­θότητα ποὺ ἔδειξε σὲ μᾶς μέσῳ τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ.

Στὴν ἀτέρμονη αἰωνιότητα θὰ βλέπουν οἱ ἄνθρωποι, θὰ μελετοῦν κι οἱ ἄγγελοι τὸ τί ἔκανε ὁ Θεὸς γιὰ νὰ σώσει τοὺς ἀνθρώπους καὶ θὰ θαυμάζουν, θὰ ὑμνοῦν καὶ δοξάζουν τὴ θεία ἀγαθότητα καὶ φιλανθρωπία. Κι αὐτὸ ἀκριβῶς τὸ γεγονὸς ὅτι θὰ ἀποκαλύπτονται συνε­­χῶς ἐνώπιόν τους νέες πτυχὲς τῆς πολυποίκιλης ἀγάπης τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς πανσόφου Προνοίας Του γιὰ κάθε ἄν­θρωπο, θὰ ἀποτελεῖ ὄχι μόνο αἰτία δοξολογίας ἀλλὰ καὶ πηγὴ εὐτυχίας καὶ μακαριότητος.

Ὡστόσο ὄχι μόνο τότε ἀλλὰ καὶ τώρα, ἔστω σὲ μικρότερο βαθμό, ἔχουμε τὴν εὐκαιρία νὰ μελετοῦμε καὶ νὰ ἐμβαθύνουμε στὸ μυστήριο τῆς θείας οἰκονομίας. Αὐτοὶ οἱ θεόπνευστοι λόγοι τοῦ ἀποστολικοῦ ἀναγνώσματος μᾶς βοηθοῦν νὰ σκεφθοῦμε σὲ ποιὰ κατάσταση ἀπελπιστικὴ εἴχαμε βρεθεῖ, καὶ ὁ πανάγαθος Θεὸς μᾶς ἔσωσε καὶ μᾶς ἀνέβασε ἐκεῖ ποὺ κανεὶς ἀνθρώπινος νοῦς δὲν μποροῦσε νὰ φανταστεῖ. Καὶ τὸ ἔκανε αὐτὸ ὄχι ἐπειδὴ ἐμεῖς Τὸν καλέσαμε ἢ ἀπὸ κάποια ἄλλη ἀνάγκη, παρὰ μόνο ἀπὸ τὴν ἀγάπη Του. Ἡ ἄπειρη καὶ ἀνέκφραστη ἀγάπη Του Τὸν παρεκίνησε νὰ κάνει Αὐτὸς μόνος Του τὸ βῆμα γιὰ νὰ μᾶς πλησιάσει καὶ νὰ μᾶς καλέσει στὴ σωτηρία. Κι ὅλα αὐτὰ δωρεάν. Χωρὶς ἐμεῖς νὰ προσφέρουμε τίποτε. Αὐτὸ ὅμως συνεπάγεται κάποια οὐσιαστικὴ ὑποχρέωση γιὰ μᾶς. Κι αὐτὸ μᾶς ἀνα­φέρει στὴ συνέχεια ὁ ἀπόστολος Παῦλος.

2. Τί κάνουμε ἐμεῖς

Βέβαια, τὴ δυνατότητα τῆς σωτηρίας μᾶς τὴν προσφέρει ἐξ ὁλοκλήρου ἡ Χάρις καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. «Θεοῦ τὸ δῶρον». Εἶναι δωρεὰ τοῦ Θεοῦ. Ὡστόσο ἐμεῖς καλούμαστε νὰ ἀποδεχθοῦμε αὐτὴ τὴ δωρεά. Γι’ αὐτὸ κι ὁ ἅγιος Ἀπόστολος λέει: «χάριτί ἐστε σεσωσμένοι διὰ τῆς πίστεως». Ἡ πίστη μας στὸν Κύριο Ἰησοῦ ὡς Σωτήρα καὶ Λυτρωτὴ ἀποτελεῖ τὴ δική μας ἐλεύθερη ἀποδοχὴ τοῦ ἔργου τῆς σωτηρίας.

Καὶ πάλι ὅμως νὰ μὴν ξεχνοῦμε ὅτι ἡ σωτηρία μας εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ, ὄχι συνέπεια τῶν δικῶν μας καλῶν ἔργων, γιὰ τὰ ὁποῖα θὰ μπορούσαμε νὰ καυχηθοῦμε.

Τὰ καλὰ ἔργα εἶναι ὁ καρπὸς τῆς συμμετοχῆς μας στὴ ζωὴ τοῦ Χριστοῦ. Διότι ὡς ἄνθρωποι, ἀλλὰ προπάντων ὡς ἀνα­γεννημένοι Χριστιανοί, εἴμαστε δημιουργήματα τοῦ Θεοῦ, «κτισθέντες ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ἐπὶ ἔργοις ἀγαθοῖς»· ἡ ἀναδημιουργία καὶ ἡ ἀναγέννησή μας ἔγινε ἀπὸ τὸν Θεὸ γιὰ νὰ μένουμε ἐνω­μένοι μὲ τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ νὰ κάνουμε καλὰ ἔργα, γιὰ τὰ ὁποῖα μᾶς προετοίμασε ὁ Θεός, ὥστε νὰ πορευθοῦμε καὶ νὰ ζήσουμε τὴν ὑπόλοιπη ζωὴ μας μ’ αὐτά.

Ὥστε λοιπὸν δὲν μᾶς ἀναγέννησε ὁ Θεὸς γιὰ νὰ συνεχίσουμε νὰ ζοῦμε τὴ ζωὴ τῆς ἁμαρτίας. Δὲν μᾶς προσέφερε τὴ Χάρι καὶ τὴν ἀπολύτρωση γιὰ νὰ παραμένουμε αἰχμάλωτοι τῶν παθῶν καὶ τῶν κακῶν ἐπιθυμιῶν μας. Ὁ πανάγαθος Θεὸς μᾶς καλεῖ σὲ ζωὴ ἀρετῆς καὶ ἁγιότητος. Μᾶς καλεῖ νὰ ζοῦμε μὲ δικαιοσύνη καὶ εἰλικρίνεια, μὲ ἀγάπη καὶ ἐλεημοσύνη, μὲ σωφροσύνη καὶ ἐγκράτεια, μὲ προσευχὴ καὶ μετάνοια. Αὐτὰ τὰ καλὰ ἔργα εἶναι ἡ ἐπισφράγιση τῆς πίστεως, ἡ ἐγγύηση ὅτι πράγματι ἀποδεχόμαστε τὴ Χάρι ποὺ Ἐκεῖνος μᾶς προσφέρει γιὰ τὴ σωτηρία μας.

πηγή : ο Σωτήρ