Είσαι κομμάτι της Φύσης...Μην το ξεχνάς!

 

Όσο περνούν τα χρόνια, τόσο η επιταγή της κοινωνίας σε απομακρύνει απο κοντά της. Όσο περνούν τα χρόνια, τόσο τα χωριά και οι επαρχίες χάνουν κόσμο, τον οποίο οι μεγαλουπόλεις τραβούν σαν μαγνήτης. Όσο περνούν τα χρόνια, τόσο πολύ αυτή η αυταπάτη του μάτριξ που σου πλασάρουν, σε τραβάει κοντά της και την ξεχνάς! Ξεχνάς οτι της ανήκεις. Ξεχνάς οτι είσαι κομμάτι της. Είσαι το μοναδικό κομμάτι της που τείνει να απομακρύνεται απο αυτή και παράλληλα δε νοιάζεσαι ακόμη κι αν έρθει η καταστροφή της!

Κι όμως, το βλέπεις ότι υπάρχουν κάποιες στιγμές που την αναζητάς, διότι το μυαλό σου μπορεί να μπερδεύεται λόγω των λανθασμένων αξιών, ιδανικών και στερεοτύπων, όμως εκεί είναι που έρχεται το ένστικτο! Αυτό έρχεται να σου θυμίσει την ταυτότητά σου και τις αληθινές σου ανάγκες! Το ένστικτό σου έχει πιο μεγάλη δύναμη απο τη σκέψη σου, στο να σου δείξει το δρόμο! Όμως το πρόβλημα είναι ότι η σκέψη σου, πολύ συχνά δεν το ακούει.

Αν λοιπόν υποθέσουμε οτι η σκέψη έχει φωνή, και επιτρέπει στο ένστικτο να την καθοδηγήσει, με τέτοιο τρόπο θα μπορούσε να μιλήσει: Υπάρχουν στιγμές που πηγαίνεις εκεί ζοχαδιασμένος απο τα άγχη της καθημερινότητας και ακούγοντας τη μαγεία της σιωπής της ξεχνιέσαι. Υπάρχουν στιγμές που αναζητάς μια δύναμη για να μπορέσεις να συνεχίσεις να σκέφτεσαι καθαρά μέσα στο ψέμα του σήμερα, και στη χαμένη αλήθεια του χθες, και πηγαίνεις εκεί -όπου αντικρίζοντάς την- νιώθεις το μυαλό σου να καθαρίζει, να γαληνεύει βλέποντας κατάματα το όποιο θέμα σε προβληματίζει. Ωθώντας σε, η ομορφιά και η ενέργειά της, να το απλοποιείς βρίσκοντας τον εαυτό και την καθαρή και πολύτιμή σου συνείδηση!

Η μυρωδιά της πιο πλούσια απο το πιο ακριβό άρωμα. Η ομορφιά της απέραντη και τόσο αληθινή που σε κάνει να αναρωτιέσαι μέσα στη μοναξιά που σε περιτριγυρίζει όταν πηγαίνεις κοντά της, άραγε, όλος αυτός ο κόσμος που μένει μακριά της, που βρίσκει αντίστοιχη; Μάλλον βρίσκει λανθασμένες ομορφιές. Και όποιος δεν την εκτιμά και δε μαγεύεται απο την αρετή της, όποιος δε βρίσκει σε αυτή γιατριά και την περιφρονεί, τότε μάλλον έχει ξεχάσει ποιος είναι, η ακόμα χειρότερα έχει μεταλλαχθεί σε κάτι το οποίο είναι μακριά, πολύ μακριά απο τον άνθρωπο!

 Ανδρέας Φαντούσης

http://enallaktikidrasi.com