Εορτάζοντες την 21ην του μηνός Ιουνίου

 Εορτάζοντες την 21ην του μηνός Ιουνίου

---

 

• Ο ΑΓΙΟΣ ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ από την Κιλικία

• Ο ΑΓΙΟΣ ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ ο Αιγύπτιος ή Λίβυος και οι μαζί μ' αυτόν μαρτυρήσαντες ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ, ΚΕΛΣΙΟΣ, ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ, ΑΝΤΩΝΙΟΣ ο Πρεσβύτερος, ΕΙΚΟΣΙ δεσμοφύλακες και ΕΠΤΑ αδέλφια.

• Ο ΑΓΙΟΣ ΑΦΡΟΔΙΣΙΟΣ

• Ο ΑΓΙΟΣ ΤΕΡΕΝΤΙΟΣ επίσκοπος Ικονίου

• Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΗΤΑΣ ο Νισύριος

 

 

Αναλυτικά

 

Ο ΑΓΙΟΣ ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ από την Κιλικία

Ήταν από τη Διοκαισάρεια της Κιλικίας. O πατέρας του ήταν ειδωλολάτρης βουλευτής, αλλά Η μητέρα του είχε προσχωρήσει στη χριστιανική θρησκεία. Γι' αυτό και ανέθρεψε το γιο της Ιουλιανό σύμφωνα με τις επιταγές του Ευαγγελίου. O Ιουλιανός αγάπησε τόσο πολύ τον εσταυρωμένο Κύριο, ώστε σε ηλικία 18 χρονών ομολόγησε με πολύ θάρρος την πίστη του στον έπαρχο Μαρκιανό, ενώ γνώριζε ότι τον περίμεναν άγρια βασανιστήρια. Πράγματι, μόλις το άκουσε αυτό ο έπαρχος, διέταξε και τον έδειραν ανελέητα και κατόπιν τον έριξαν στην πιο άθλια φυλακή. Έπειτα ο Μαρκιανός κάλεσε τη μητέρα του Ιουλιανού να επισκεφθεί το γιο της και να τον πείσει να αρνηθεί τον Χριστό. H χριστιανή γυναίκα, όταν συνάντησε το νεαρό σπλάχνο της, έκανε ακριβώς το αντίθετο. Προέτρεψε τον Ιουλιανό να μείνει στο ύψος του χριστιανικού του φρονήματος και τον ενθάρρυνε να υπομείνει όλα τα μαρτύρια. Έτσι και έγινε. Όταν o έπαρχος ξανακάλεσε τον Ιουλιανό, αυτός με περισσότερο θάρρος ομολόγησε μπροστά του και πάλι τον Χριστό. Εξοργισμένος τότε ο έπαρχος Μαριανός έκλεισε τον Ιουλιανό μέσα σε ένα σάκο με δηλητηριώδη φίδια και τον έριξε στο πιο βαθύ σημείο της θάλασσας, όπου μαρτυρικά ο Ιουλιανός παρέδωσε τη ψυχή του στο Θεό. Και έτσι, δίκαια "λήψεται τον στέφανον της ζωής, όν επηγγείλατο ο Κύριος τοις άγαπώσιν αυτόν"1. "Αξια, δηλαδή, θα πάρει και ο Ιουλιανός το λαμπρό και ένδοξο στεφάνι της αιώνιας ζωής, που υποσχέθηκε ο Κύριος σ' εκείνους που τον αγαπούν.
1 .Επιστολή Ιακώβου, α' 12.

Απολυτίκιο. Ήχος πλ. α'. Τον συνάναρχον Λόγον.
Μητρικαίς ύποθήκαις μυστανωνούμενος, πανευκλεής στρατιώτης ώφθης Χριστού του Θεού, παντευχίαν μυστικήν περιζωσάμενος· όθεν καθείλες τον έχθρόν, ως γενναίος άριστεύς, και ήθλησας θεοφρόνως, Ιουλιανέ θεόφρον, υπέρ ημών αεί πρεσβεύων Θεώ.

Ο ΑΓΙΟΣ ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ ο Αιγύπτιος ή Λίβυος και οι μαζί μ' αυτόν μαρτυρήσαντες ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ, ΚΕΛΣΙΟΣ, ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ, ΑΝΤΩΝΙΟΣ ο Πρεσβύτερος, ΕΙΚΟΣΙ δεσμοφύλακες και ΕΠΤΑ αδέλφια.
Βλέπε βιογραφία τους στις 8 Ιανουαρίου. Εδώ, άγνωστο γιατί, επαναλαμβάνεται η μνήμη τους.

Ο ΑΓΙΟΣ ΑΦΡΟΔΙΣΙΟΣ
Δόξασε με το μαρτύριό του τη γη της Κιλικίας. Γεμάτος θείο ζήλο, εργάστηκε για το φωτισμό των απίστων, αποκαλύπτοντας το ψεύδος της ειδωλολατρίας και διδάσκοντας την αλήθεια του Ευαγγελίου. O άρχοντας Διονύσιος, όταν πληροφορήθηκε την ενέργεια αυτή του Αφροδισίου, τον καταδίκασε σε θάνατο. Στην αρχή τον έριξαν τροφή σε κάποια λέαινα μέσα στο αμφιθέατρο. Αλλά συνέβη κάτι παράδοξο. Η ορμή της λέαινας σταμάτησε λίγα βήματα από τον Άγιο και το πεινασμένο θηρίο τον προσπέρασε χωρίς να τον αγγίξει. Κατόπιν τον έκαψαν με πυρακτωμένο σίδερο και τελικά βρήκε μαρτυρικό θάνατο μεταξύ δύο μεγάλων λιθαριών, όπου τον είχαν βάλει και τον συνέθλιψαν. Το σώμα του κυριολεκτικά θρυμματίστηκε, αλλά η δύναμη της ψυχής του και η πίστη του διατηρήθηκαν ακέραιες.

Ο ΑΓΙΟΣ ΤΕΡΕΝΤΙΟΣ επίσκοπος Ικονίου
Μαρτύρησε αφού τον θανάτωσαν μέσα σε αγκάθια.

Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΗΤΑΣ ο Νισύριος
Γεννήθηκε στη Νίσυρο το 1716 (κατ' άλλους 1717) από γονείς, οι όποιοι ήταν προύχοντες στην κωμόπολη Μανδράκι της Νισύρου. Ο πατέρας του, δημογέροντας του νησιού αυτού, έπεσε στη δυσμένεια των Τούρκων και για να αποφύγει τις τιμωρίες τους, εξισλαμίστηκε με όλη του την οικογένεια και μετακόμισε στη Ρόδο. Ο μικρότερος γιος τους ονομάστηκε Μεχμέτ. Κάποτε όμως, ο Μεχμέτ, τυχαία έμαθε πως ήταν χριστιανός και από τη μητέρα του πληροφορήθηκε πως τον έλεγαν Νικήτα. Τότε σε ηλικία 14 ετών ο Νικήτας, πήγε στη Νέα Μονή της Χίου και  εξομολογήθηκε τα συμβαίνοντα στον ηγούμενο. Ο ηγούμενος τον παρέπεμψε στον εκεί εφησυχάζοντα την εποχή εκείνη, αρχιερέα, πρώην Θηβών Μακάριο, ο οποίος τον μύρωσε και του έδωσε χρήσιμες συμβουλές. Τότε ο Νικήτας έμεινε στη Μονή αυτή κατηχούμενος και επέδειξε θαυμαστό ζήλο στην προσευχή και τη νηστεία. Εκεί τον κατέλαβε ο πόθος του μαρτυρίου και με τις συμβουλές του ασκητή Ανθίμου Αγιοπατερίτη και την ευχή των άλλων πατέρων της Μονής, αναχώρησε για τη Χίο. Όταν έφτασε, του ζητήθηκε από τους Τούρκους ο κεφαλικός φόρος, τον όποιο δεν είχε πληρώσει. Τον παρέλαβε ο υπάλληλος Τούρκος, Κριμλής ονομαζόμενος, για να τον οδηγήσει στη φυλακή στη θέση Βουνάκι. Τη στιγμή εκείνη, πέρασε από εκεί κάποιος ιερέας, Δανιήλ ονομαζόμενος, χαιρέτησε τον Νικήτα με το όνομα Μεχμέτ. Ο Κριμλής όταν το άκουσε, έμαθε περί τίνος πρόκειται και τον οδήγησε στον Αγά. Εκεί ο Νικήτας ομολόγησε με πολύ θάρρος την πίστη του στον Χριστό. Οι Τούρκοι με υποσχέσεις και κολακείες προσπάθησαν να συγκρατήσουν τον μάρτυρα στη θρησκεία τους. Επειδή όμως δε μπόρεσαν να το καταφέρουν, τον υπέβαλαν σε φρικτά βασανιστήρια, που διήρκησαν δέκα μερόνυχτα. Κατόπιν τον έσυραν σε κάποια άκρη της πόλης, "Κάτω Γιαλό" ονομαζόμενη, όπου οι δήμιοι τον έστησαν κάτω από το Ιβηρίτικο Μετόχι και άρχισαν πάλι με κολακείες και υποσχέσεις, μήπως μπορέσουν και τον μεταπείσουν. Αλλά ο Άγιος απάντησε: "Χριστιανός είμαι, Νικήτας ονομάζομαι και Νικήτας θα πεθάνω". Τότε τον αποκεφάλισε ο ίδιος ο Κριμλής στις 21 Ιουνίου 1732, σε ηλικία 16 ή 17 χρονών στη Χίο. Οι Τούρκοι, για να μη πάρουν οι χριστιανοί κάτι από το Ιερό του λείψανο, αφού το άλειψαν με ακαθαρσίες το πέταξαν στη θάλασσα. Σήμερα στη γενέτειρα του Αγίου, το Μανδράκι της Νισύρου, υψώνεται βυζαντινός ναός, που τιμάται στη μνήμη του Αγίου Νικήτα.