Τετάρτη 23 Οκτωβρίου 2019

Εορτάζοντες την 23ην του μηνός Οκτωβρίου

Ο ΑΓΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ, ο Απόστολος & Αδελφόθεος, πρώτος επίσκοπος Ιεροσολύμων
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ, Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινούπολης
Ο ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ
Ο ΟΣΙΟΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ, ο Ρωμαίος
Ο ΟΣΙΟΣ ΠΕΤΡΩΝΙΟΣ
ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΤΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ του ΑΓΙΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ του Θαυματουργού Βοροβίας
Αναλυτικά
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ, ο Απόστολος & Αδελφόθεος, πρώτος επίσκοπος Ιεροσολύμων
Η παράδοση αναφέρει ότι ήταν ένας από τους γιους του Ιωσήφ από άλλη γυναίκα, γι’ αυτό ονομαζόταν αδελφός του Κυρίου. Η συγγενική του, όμως, σχέση με τον Κύριο δεν είναι ομόφωνα καθορισμένη. Αλλά το γεγονός είναι ότι ο Ιάκωβος ο αδελφόθεος έγινε πρώτος επίσκοπος Ιεροσολύμων και είναι αυτός που έγραψε την πρώτη Θεία Λειτουργία της χριστιανικής Εκκλησίας. Ο Ιάκωβος, λοιπόν, ποίμανε την Εκκλησία των Ιεροσολύμων με δικαιοσύνη, με γενναία στοργή και στερεότητα στην πίστη. Αυτό όμως, εξήγειρε τη μοχθηρία και την κακουργία των Ιουδαίων. Αφού τον έπιασαν, τον έριξαν πάνω από το πτερύγιο του Ναού, και ενώ ακόμα ήταν ζωντανός, τον αποτελείωσαν με άγριο κτύπημα ροπάλου στο κεφάλι. Έργο του Ιακώβου είναι και η Καθολική Επιστολή του στην Καινή Διαθήκη, στην οποία να τί μας συμβουλεύει, σχετικά με το πώς πρέπει να χειριζόμαστε το λόγο του Θεού: «Γίνεσθε ποιηταί λόγου και μη μόνον άκροαταί, παραλογιζόμενοι εαυτούς»1. Δηλαδή να γίνεσθε εκτελεστές και τηρητές του λόγου του Θεού και όχι μόνο ακροατές. Και να μη ξεγελάτε τον εαυτό σας με την ιδέα ότι είναι αρκετό και μόνον να ακούει κανείς το λόγο. (Η μνήμη του αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου, φέρεται και την Κυριακή μετά την Γέννηση του Χριστού, μαζί με τη μνήμη του Δαβίδ του Προφήτου και Ιωσήφ του μνήστορος, συνοδευόμενη με το ακόλουθο δίστοιχο: «Σύ τέκτονος παις, αλλ’ αδελφός Κυρίου, του πάντα τεκτήναντος, εν λόγω, μάκαρ». Τελείται δε αύτω ή Σύναξις εν τω σεπτώ αυτού Ναώ το όντι ένδοθεν της Ύπεραγίας Θεοτόκου εν τοις Χαλκοπρατείοις. Πατμιακός κώδικας: 266). 1. Επιστολή Ιακώβου, α’ 22.
Απολυτίκιο. Ήχος δ’.
Ως του Κυρίου Μαθητής, άνεδέξω δίκαιε το Εύαγγέλιον ως Μάρτυς έχεις το άπαράτρεπτον την παρρησίαν ως Άδελφόθεος ‘το πρεσβεύειν ώς Ιεράρχης. Ικέτευε Χριστόν τον Θεόν, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ, Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινούπολης
Έλαμψε με τον σταθερό χαρακτήρα του και με την ισχυρή μορφή του. Ήταν ο νεότερος γιος του βασιλιά Μιχαήλ Α’ του Ραγκαβέ και της Προκοπίας, θυγατέρας του αυτοκράτορα Νικηφόρου του Α’. Γεννήθηκε το 799. Όταν ο Λέων ο Ε’ κατέλαβε το θρόνο, έκλεισε τον Ιγνάτιο σε μοναστήρι. Το βασιλοπαίδι δέχτηκε ευχάριστα τη ζωή της ευσέβειας και της αρετής, και αφού αποδεσμεύτηκε τη ζωή των αυλών και των αυτοκρατόρων, προχειρίστηκε μοναχός. Προικισμένος μάλιστα και με άλλα χαρίσματα διέπρεψε σαν ηγούμενος της Μονής Αρχιστρατήγου του Ανατέλλοντος. Το έτος 846, όταν βασίλισσα ήταν η Θεοδώρα, διαδέχτηκε στον πατριαρχικό θρόνο τον πατριάρχη Μεθόδιο τον Α’ που είχε πεθάνει. Ο Ιγνάτιος έδειξε τον ισχυρό του χαρακτήρα και στην περίπτωση που ο αδελφός της Θεοδώρας, Βάρδας, παράσυρε το γιο της, βασιλέα Μιχαήλ Γ, να εξαναγκάσει τη μητέρα του και τις αδελφές του να γίνουν μοναχές. Τότε ο Ιγνάτιος, αντιστάθηκε να προβεί σε μια τέτοια καταναγκαστική κούρα, γνωρίζοντας βέβαια την επικίνδυνη έχθρα του μοχθηρού Βάρδα. Αλλά και σ’ αυτόν τον ίδιο, δεν δέχτηκε να δώσει τη θεία κοινωνία, επειδή συζούσε με τη νύφη του! Όμως, την 23η Νοεμβρίου του 857, ο Βάρδας εκδικήθηκε. Κατήγγειλε ότι ο Ιγνάτιος συνωμοτούσε κατά του βασιλιά, με αποτέλεσμα ο πατριάρχης να εξοριστεί στο νησί Τερέβινθο. Αλλά όταν ανέλαβε την εξουσία ο Βασίλειος ο Μακεδών, στις 13 Νοεμβρίου του 867, ο Ιγνάτιος επανήλθε στον πατριαρχικό θρόνο. Πέθανε το 878 και τον διαδέχτηκε ένας άλλος μεγάλος αστέρας της Ορθοδοξίας, ο Μέγας Φώτιος.
Ο ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ
Για τον Όσιο αυτό, οι Συναξαριστές αναφέρουν ότι «την εν τω Χαρσιανώ συστησάμενος Μονήν, εν ειρήνη τελειούται».
Ο ΟΣΙΟΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ, ο Ρωμαίος
Ή βιογραφία του από τους Συναξαριστές είναι πολύ μυθώδης και παράδοξη. Όπως φανερώνει και η προσωνυμία του, ήταν από τη Ρώμη, γιος κάποιου συγκλητικού άρχοντα, ονόματι Ιωάννου. Με τη βία των γονέων του ο Μακάριος παντρεύτηκε γυναίκα, την οποία άφησε τη νύχτα του γάμου. Περιπλανώμενος για μερικές ήμερες, βρήκε μια σπηλιά, μέσα στην οποία ζούσε μαζί με δύο λιοντάρια σε άγρια κατάσταση. Κάποτε τον ανακάλυψαν τρεις μοναχοί, που ονομάζονταν Σέργιος, Υγίνος και Θεόφιλος. Από τότε ο Μακάριος έγινε γνωστός για την αυστηρή ασκητικότητά του και τις μεγάλες αρετές του, που απέκτησε απ’ αυτή. Ο όσιος Μακάριος, σύμφωνα με τη διήγηση του Συναξαριστή, απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΟΣΙΟΣ ΠΕΤΡΩΝΙΟΣ
Μάλλον ασκητής της ερήμου, που απεβίωσε ειρηνικά.
ΤΑ ΑΓΙΑ ΔΥΟ ΠΑΙΔΙΑ*
Βρήκαν μαρτυρικό θάνατο, αφού οι ειδωλολάτρες τα ανάγκασαν να τρέχουν μέσα στη φωτιά, πού επίτηδες είχαν ανάψει στο έδαφος. (Πρόκειται για επανάληψη μνήμης των αγίων δύο παιδιών της 13ης Οκτωβρίου).
ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΤΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ του ΑΓΙΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ του Θαυματουργού Βοροβίας
(Ρώσος).

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου