Μετά λύπης μου διαπιστώνω πως ορισμένοι διδάσκοντες ή εν δυνάμει διδάσκοντες στο νεοϊδρυθέν “Σχολείο του Λαού” στην Κοζάνη, είτε από κάποιο αίσθημα ανασφάλειας, είτε εξαιτίας διαφόρων αιτιών που αγνοώ (παντελώς), επιθυμούν το “λαό” αιχμάλωτο σε καθεστώς ακρισίας των λεγομένων τους. Εύχομαι να πρόκειται για μια λανθασμένη εντύπωση του γράφοντος και πως η έλλειψη ψυχραιμίας που επέδειξαν κατά τη διάρκεια τηλεφωνικής συνομιλίας με μέλος της συντακτικής ομάδας του kozan.gr, να ήταν, απλώς, μια άτυχη στιγμή. Σε διαφορετική περίπτωση, υποχρεούνται να αναρτήσουν πινακίδα απαγόρευσης εισόδου σε οποιονδήποτε τολμήσει να διαβεί το κατώφλι των χώρων στους οποίους διοργανώνονται οι διαλέξεις τους, μη επιδεικνύοντας – εκ των προτέρων ή εκ των υστέρων - τυφλή αποδοχή σε πρόσωπα, καταστάσεις και ιστορικές διδαχές των διοργανωτών – εισηγητών.
Επί της ουσίας, όσο έωλη (ή αίολη κατά Μπαμπινιώτη) επιστημονικά μπορεί να θεωρείται η προφορική, αλλά και μαγνητοσκοπημένη – όπως πληροφορούμαι - το 1990 μαρτυρία του τότε – 98χρονου – παπά της Ροδιανής, ότι ο πατέρας του, του είχε πει πως το λάβαρο της “επανάστασης” του 1878 από τον οικισμό Μπούρινο, το είχε φέρει στη Ροδιανή κάποιος ονόματι “Γκουγκουρέτσας” (ή κάπως έτσι), αποδεικνύοντας εμμέσως ότι η έδρα της επανάστασης ήταν εκεί, άλλο τόσο μετέωρη μπορεί να θεωρηθεί η μία και μοναδική – αξιοπρόσεκτη ομολογουμένως – αναφορά: “εις τα επί του Ζυγοστίου, κλιτύος του Βουρίνου, ποιμνιοστάσια”, που κομίζει ο συμπαθής Θανάσης Καλλιανιώτης.
Και οι δύο πλευρές, ως προς τον ακριβή προσδιορισμό της έδρας της επανάστασης, στηρίζονται ως επί το πλείστον σε εκτιμήσεις ή ενδείξεις και όχι σε απτές αποδείξεις. Ενώ η μεθοδολογία του κ. Καλλιανιώτη να προσεγγίσει, κατά τη δική του άποψη, όσο γίνεται περισσότερο την πραγματική έδρα της επανάστασης του 1878, δείχνει να υπερτερεί επιστημονικά από την αντίστοιχη του αειμνήστου δασκάλου Κωνσταντίνου Σιαμπανόπουλου, που, ως ένα βαθμό, ενδεχομένως, τιμής ένεκεν στο πρώην οικισμό«Μπούρινος», να συγκεκριμενοποίησε – με αυτό το σκεπτικό – το αόριστο της αναφοράς περί επαναστάσεως “Εν Βουρίνω”, εν τέλει κι αυτή δεν επιτυγχάνει την αποδόμηση της παλαιάς άποψης με αδιαμφισβήτητα στοιχεία.
Ιστορικά, εφόσον εγείρεται θέμα αμφισβήτησης της τοποθεσίας της έδρας της επαναστάσεως του 1878 στη Δ. Μακεδονία, προς χάριν της μίας και μοναδικής ιστορικής αλήθειας (και όχι προς χάριν εντυπωσιασμού ή επίδειξης γνώσεων), η έρευνα – σαφώς – και θα πρέπει να συνεχιστεί. Άλλωστε και ο γράφων, με την παρέμβασή του, σε αυτό αποσκοπεί, στην ανάδειξη του θέματος για περαιτέρω προβληματισμό, συζήτηση κι αναζήτηση.
Ο Κουασιμόδος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου