Εορτάζοντες την 3ην του μηνός Φεβρουαρίου

 

Εορτάζοντες την  3ην του μηνός Φεβρουαρίου

---

 

• Ο ΔΙΚΑΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ ο Θεοδόχος

• ΑΝΝΑ ή Προφήτιδα

• ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΔΡΙΑΝΟΣ και ΕΥΒΟΥΛΟΣ

• Ο ΑΓΙΟΣ ΒΛΑΣΙΟΣ ο Βουκόλος

• Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΑΖΑΡΙΑΣ

• ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΥΛΟΣ και ΣΙΜΩΝ

• Ο ΟΣΙΟΣ ΚΛΑΥΔΙΟΣ

• 0Ι ΑΓΙΟΙ ΙΩΑΝΝΗΣ, ΣΤΑΜΑΤΙΟΣ και ΝΙΚΟΛΑΟΣ

• Ο ΙΣΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

• Ο ΑΓΙΟΣ LAURENCE (Αγγλος)

• Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΣΕΡΙΟΣ (Σκανδιναυός)

 

Αναλυτικά

 

Ο ΔΙΚΑΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ ο Θεοδόχος
Κατοικούσε στην Ιερουσαλήμ. Ήταν δίκαιος, ευλαβής και φωτισμένος από το Άγιο Πνεύμα, πού του είχε φανερώσει ότι δε θα πέθαινε πριν δει το Χριστό. Ή χαρμόσυνη αυτή πληροφορία τον εμψύχωνε ως τα 6αθειά γεράματα του. Τέλος, ακριβώς σαράντα μέρες μετά τη γέννηση του Ιησού, το Πνεύμα τον πληροφόρησε ότι έπρεπε να πάει στο Ιερό. Ετοιμάστηκε, λοιπόν, με νεανική ζωηρότητα, πήγε εκεί και στάθηκε στην πόρτα, γεμάτος ευχαρίστηση και αγαλλίαση. Μέσα στην προσδοκία αυτή, φάνηκαν να έρχονται ο Ιωσήφ με την Παρθένο, πού κρατούσε τον Ιησού. ο Συμεών, πληροφορημένος από το Πνεύμα ότι το βρέφος αυτό είναι ο Χριστός, τρέχει και παίρνει τον Ιησού στην αγκαλιά του. Τον κρατάει ευλαβικά και, αφού καλά-καλά παρατήρησε το νήπιο και δέχθηκε όλη την Ιλαρότητα της θείας μορφής του, ύψωσε το βλέμμα του επάνω και είπε ευχαριστώντας το Θεό: "Νυν απολύεις τον δούλον σου, Δέσποτα, κατά το ρήμα σου εν ειρήνη· ότι είδον οι οφθαλμοί μου το σωτήριόν σου, ο ήτοίμασας κατά πρόσωπον πάντων των λαών, φως εις άποκάλυψιν εθνών και δόξαν λάου σου Ισραήλ"1. Τώρα, δηλαδή, πάρε την ψυχή μου Δέσποτα, σύμφωνα με το λόγο σου, ειρηνικά, διότι τα μάτια μου είδαν αυτόν πού θα φέρει τη σωτηρία πού ετοίμασες για όλους τους λαούς και θα είναι γι' αυτούς φως, πού θα αποκαλύψει τον αληθινό Θεό και θα δοξάσει το λαό σου Ισραήλ.
1. Ευαγγέλιο Λουκά, 6' 29-32.

ΑΝΝΑ ή Προφήτιδα
Ήταν θυγατέρα του Φανουήλ και καταγόταν από τη φυλή του Άσήρ, ογδόου γιου του Ιακώβ. Παντρεύτηκε πολύ νέα, και μετά επτά χρόνια έμεινε χήρα. Από κει και πέρα έζησε μόνη της, χωρίς να έλθει πλέον σε νέο γάμο. Παρηγοριά και ευχαρίστηση της ήταν ή προσευχή, ή νηστεία, ή ανάγνωση των Γραφών, ή φιλανθρωπία και ή συχνή παρουσία της στο Ιερό σ' όλες τις πρωινές και εσπερινές δεήσεις. Για τον τρόπο αυτό της ζωής της, το Άγιο Πνεύμα μετέδωσε στην Άννα το προφητικό χάρισμα. Αξιώθηκε μάλιστα, αν και 84 ετών τότε. να υποδεχθεί στο Ναό μαζί με τον δίκαιο Συμεών, το θείο Βρέφος. Κατά τη συνάντηση εκείνη, ή καρδιά της Άννας ύπερχάρηκε και σκίρτησε. Πλησίασε, προσκύνησε το παιδί και κατόπιν, αφού ευχαρίστησε και δοξολόγησε και αυτή το Θεό, διακήρυττε ότι ήλθε ο Μεσσίας προς όλους1, οι όποιοι ζούσαν περιμένοντας με ειλικρινή ευσέβεια τη λύτρωση του Ισραήλ.
1. Ευαγγέλιο Λουκά, 6' 36-38.

Απολυτίκιον. Ηχος πλ. α'. Τον συνάναρχον Λόγον.
Τον Ύπέρθεον Λόγον σάρκα γενόμενον, ένηγκαλίοω ως βρέφος εν τω Ναω του Θεού, Θεοδόχε Συμεών Πρεσβύτα ένδοξε· όθεν και Άννα ή σεπτή, άνθομολόγησίν αύτώ, προσήγαγεν ως  Προφήτις- όθεν υμάς εύφημούμεν, οία Χριστού θείους θεράποντος.

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΔΡΙΑΝΟΣ και ΕΥΒΟΥΛΟΣ
Οι Αγιοι αυτοί μάρτυρες κατάγονταν από τη χώρα Βανέα (δηλαδή τη χώρα της Αρμενίας γύρω από τη λίμνη Βαν). Αυτοί λοιπόν, θέλησαν να δουν από κοντά τους Μάρτυρες και Όμολογητές του Χριστού της Καισαρείας και γι' αυτό αναχώρησαν για την πόλη αυτή. Εκεί φανερώθηκαν ότι είναι χριστιανοί και αμέσως οδηγήθηκαν στον άρχοντα Φιρμιλιανό, όπου με πολύ θάρρος ομολόγησαν τον Χριστό. Τότε τους έδειραν ανελέητα στη ράχη και τα πλευρά. Άλλα και πάλι, όταν για δεύτερη φορά οδηγήθηκαν στον άρχοντα, ομολόγησαν τον Χριστό. Εξοργισμένος ο άρχοντας, τους έριξε τροφή στα θηρία. Και ο μεν Αδριανός, θηριομάχησε με λιοντάρι και επειδή στάθηκε αβλαβής, αποκεφαλίσθηκε. Την ίδια ακριβώς διαδικασία υπέστη και ο Εϋβουλος, το τέλος και αυτού ήταν ο αποκεφαλισμός. Έτσι και οι δύο μαζί πήραν τα αμάραντα στεφάνια της αιώνιας δόξας.

Ο ΑΓΙΟΣ ΒΛΑΣΙΟΣ ο Βουκόλος
Ήταν από την Καισαρεία της Καππαδοκίας και οι γονείς του, πλούσιοι σε κοπάδια βοδιών, διακρίνονταν για την ευσέβεια και τις ελεημοσύνες τους. Ακόμα θερμότερος στην πίστη και προθυμότερος στο καλό ο γιος, ήταν ή παρηγοριά πολυάριθμων φτωχών και ορφανών, για τους οποίους διέθετε κάθε χρόνο όλα τα εισοδήματα της δουλειάς του. Κάποτε για επαγγελματικούς λόγους έφυγε από την Καισαρεία. Αυτό συνέβη όταν είχε κινηθεί φονικός διωγμός κατά των χριστιανών, μεταξύ των οποίων πρώτος καταζητήθηκε ο Βλάσιος. Έψαξαν παντού, αλλά δεν τον βρήκαν πουθενά. Όταν επέστρεψε, του ανέφεραν τα γεγονότα.' Η μητέρα του τον προέτρεπε να φύγει για να σωθεί. 'Αλλ' ο Βλάσιος αρνήθηκε, με τη σκέψη ότι θα ήταν λιποτάκτης της πίστης αν έφευγε για να σωθεί. Και ότι ή σωτηρία του αυτή θα ήταν άτιμη, τη στιγμή πού στο βωμό της πίστης θυσιάζονταν οικογενειάρχες. Έμεινε λοιπόν και παρουσιάστηκε στο κριτήριο. Εκεί, μετά την επανειλημμένη ομολογία του και τη σταθερή επιμονή του σ' αυτή, βασανίστηκε φρικτά. Άλλα με τη θαυμαστή υπομονή του, κέρδισε πολλούς από τους εκεί παρευρεθέντες, οι όποιοι μάλιστα ομολόγησαν την αληθινή πίστη. Τέλος το σώμα του υπέκυψε στο θάνατο, ή νικηφόρα όμως άθληση του αξιώθηκε να πάρει το λαμπρό και αμάραντο στεφάνι της αιώνιας ζωής.

Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΑΖΑΡΙΑΣ
Ήταν γιος του Ώδήδ και έζησε στα χρόνια της βασιλείας του Άσά (956 π.Χ.) γιου και διαδόχου του Άβια στο βασίλειο του Ιούδα. ο Άσά υποστήριξε τη λατρεία του αληθινού θεού, οχύρωσε καλά την Ιουδαία και εξόπλισε και εκγύμνασε καλά 500.000 πολεμιστές. Σύμφωνα λοιπόν με τη διήγηση του βιβλίου Β' Παραλειπομένων Κεφ. ιδ'- ιε', εξήλθε κατά της Ιουδαίας Ζερά ο Αϊθίοψ. Λέγεται ότι πρόκειται για τον Φαραώ Όσορκόν Α' της 223 Αιγυπτιακής δυναστείας, διάδοχο του Σησάκ, πού νίκησε τον βασιλιά του Ιούδα Ροβοάμ. ο Φαραώ διέθετε εκατομμύρια στρατού και 300 πολεμικά άρματα. ο Άσά, προ της μάχης, έκανε θερμότατη προσευχή προς τον Θεό. Όταν λοιπόν, νίκησε, ο Άζαρίας, εμπνευσμένος από το Πνεύμα το Άγιο, πήγε στον βασιλιά Άσά και στο λαό και είπε: "Ακούστε με συ ο βασιλιάς Άσά και όλος ο λαός των φυλών του Ιούδα και του Βενιαμίν. ο Κύριος θα είναι μαζί σας, όταν σεις θα προσέχετε να είστε μαζί Του, λατρεύοντας το όνομα Του και τηρώντας τις εντολές Του. Όταν Τον ζητάτε θα Τον βρίσκετε. "Αν όμως Τον εγκαταλείψετε, θα σας εγκαταλείψει και Αυτός". Λόγια πολυτιμότατα για κάθε Κράτος και για κάθε λαό. ο Άζαρίας πέθανε ειρηνικά και τάφηκε στον αγρό του.

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΥΛΟΣ και ΣΙΜΩΝ
Μαρτύρησαν δια αποκεφαλισμού.

Ο ΟΣΙΟΣ ΚΛΑΥΔΙΟΣ
Απεβίωσε ειρηνικά.

0Ι ΑΓΙΟΙ ΙΩΑΝΝΗΣ, ΣΤΑΜΑΤΙΟΣ και ΝΙΚΟΛΑΟΣ Νεομάρτυρες εκ Σπετσών
Μαρτύρησαν για το όνομα του Χριστού στη Χίο το 1822. Άπ' αυτούς, ο Σταμάτιος και ο Ιωάννης ήταν αδέλφια. ο πατέρας τους ονομαζόταν Θεόδωρος Γκίνης ή δε μητέρα τους Άνέζω. Το 1822 οι νέοι αυτοί, μαζί με άλλους πέντε και τον συναθλητή τους Νικόλαο, μπήκαν σ' ένα πλοίο φορτωμένο με λάδι για να το εμπορευτούν σε διάφορα λιμάνια. Λόγω μεγάλης θαλασσοταραχής, προσάραξαν στον Τσεσμέ, Μικρασιατική παραλία απέναντι από τη Χίο. Όταν βγήκαν στην ξηρά, τους φιλοξένησε κάποιος χριστιανός, πού αργότερα τους πρόδωσε στους Τούρκους με αποτέλεσμα αυτοί να θανατώσουν δύο από τους συντρόφους, δυο άλλοι διασώθηκαν αφού έπεσαν στη θάλασσα και συνελήφθηκαν οι Σταμάτιος, Ιωάννης και ο γέροντας πλοίαρχος Νικόλαος. Στίς 26 Ιανουαρίου 1822 τους παρουσίασαν στον πασά της Χίου. ο πασάς αφού τους άνέκρινε, τους μεν Σταμάτιο και Ιωάννη έκλεισε στη φυλακή, τον δε γέροντα Νικόλαο αποκεφάλισε στην εκτός του Κάστρου πεδιάδα. Οι Τούρκοι αφού δεν κατάφεραν να άλλαξοπιστήσουν τα δύο αδέλφια, στον ίδιο τόπο πού αποκεφάλισαν τον Νικόλαο, αποκεφάλισαν και αυτούς στίς 3-2-1822. Προηγουμένως, ο Σταμάτιος, πού τότε ήταν 18 χρονών και ο Ιωάννης, πού ήταν 22 χρονών, έστειλαν έγγραφη εξομολόγηση στον Μητροπολίτη Χίου, πήραν την ευχή του, κατόρθωσαν να κοινωνήσουν των Άχραντων μυστηρίων και έτσι έφυγαν για την αιώνια ζωή καθ' όλα έτοιμοι.

Ο ΙΣΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Ιδρυτής και πρώτος Αρχιεπίσκοπος της "Ορθόδοξης Ιαπωνικής Εκκλησίας (1856-1912).

Ο ΑΓΙΟΣ LAURENCE (Αγγλος)
Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτού του αγίου της Όρθοδοξίας μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο "Οι Άγιοι των Βρεττανικών Νήσων", του Χριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, επισκόπου Τελμησσοϋ, Αθήναι 1985.

Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΣΕΡΙΟΣ (Σκανδιναυός)
Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτού του αγίου της Όρθοδοξίας μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο "Ή εν "Ορθοδοξία Ηνωμένη Ευρώπη", του Γ.Ε. Πιπεράκη, Έκδ. "Έπτάλοφος", Αθήναι 1997.