Ο παπα- Αρσένης (Κρέστας)

από ένα παλιό αναγνωστικό

ένας ακόμα ηρωικός παπάς στην Επανάσταση του ΄21

 

“Επέρασαν πάλι οι Τούρκοι του Δράμαλη τα Δερβενάκια, αρχές Ιουλίου του 1822, και επήραν την αναπνοή τους κάτω από το κάστρο της Κορίνθου. Μα είδαν ότι είχαν αφήσει χιλιάδες άλλους Τούρκους πίσω τους έξω από το Ναύπλιο. Τότε απεφάσισαν νά ξαναμπούν στα φοβερά στενά, νά βοηθήσουν εκείνους, πού έμειναν και νά στείλουν τροφές στο πεινασμένο Ναύπλιο.  Τότε απεφάσισαν να ξαναμπούν στα φοβερά στενά, να βοηθήσουνε κείνους που έμεινα και να στείλουν τροφές στο πεινασμένο Ναύπλιο. Η άπόφασί τους αύτη δείχνει, πώς την περασμένη καταστροφή τους μέσα στά στενά τήν εξήγησαν, ίσως και σωστά, ώς αποτέλεσμα της παράλογης τρομάρας των, άφού τόσοι λίγοι Έλληνες έτυχε νά είναι  στά Δερβενάκια.

 

Η άπόφασί τους λοιπόν τώρα είναι ανδρική και οί μάχες, πού έγιναν μέσα στα περάσματα του Αι-Σώστη, δείχνουν λύσσα αληθινή. Γιατί οί Έλληνες είναι εκεί πέρα τώρα πιό πολλοί συναγμένοι και πολύ διαλεκτοί και οχυρωμένοι.

.

Έκεί, μια από αυτές τις ήμερες, έτυχε να τρώνε ο Νικηταράς και ένας παπάς άπό  τό Κρανίδι, ό Παπαρσένης. Τότε ήλθε τό μήνυμα πως έφάνηκαν πάλι οο Τούρκοι να έρχονται μακριά, άπό την Κόρινθο.

Ό Παπαρσένης δέν έταράχθηκε.

— Φέρτε νά πιούμε, είπε, αύριο θα τους πάρη η κατάρα.

Στόν δρόμο, εκεί πού έπροχωρούσαν, έλεγε ό Παπαρσένης πάλι στόν Νικηταρά:

— Αύριο τό κεφάλι μου θά μείνη εδώ, όμως σπυρί σιτάρι δέν θά περάση γιά τό Ναύπλιο!

.

Και τό βράδυ, που εδειπνούσε ό Παπαρσένης (οί Τούρκοι δέν είχαν φθάσει ακόμη), εσυλλογίζετο τό Ναύπλιο.

— Τό  Ναύπλιο  τό  είχαμε  στα  χέρια   μας,  έλεγε   (ήτο τότε έτοιμο νά παραδοθη), μά ό Δράμαλης τό επήρε πάλι. Μονάχα σάν πάρωμε τό Ναύπλιο, τότε θά πούμε πως ελευθερωθήκαμε.

Αυτά τα λόγια του γενναίου παπά έδιναν καρδιά μεγάλη σέ όλους, γιά νά κρατήσουν τα στενά.

Τήν άλλη μέρα, 29 Νοεμβρίου 1822, έσκοτώθηκε ό παπάς. Όμως οί Τούρκοι δέν έπέρασαν.

.

 

Γ   Βλαχογιάννη «Ιστορική Ανθολογία»      Ν. Σπηλιάδης – Ι. Βλαχογιάννης

από το Αναγνωστικό της Έκτης Δημοτικού (1964)