ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΟ ΣΩΣΤΟ ΔΡΟΜΟ;
ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 5 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2020
Ε΄ Νηστειῶν, Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας : Μάρκ. ι΄ 32-45
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, παραλαμβάνει ὁ ᾿Ιησοῦς τοὺς δώδεκα μαθητὰς αὐτοῦ καὶ ἤρξατο αὐτοῖς λέγειν τὰ μέλλοντα αὐτῷ συμβαίνειν, ὅτι ἰδοὺ ἀναβαίνομεν εἰς ῾Ιεροσόλυμα καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδοθήσεται τοῖς ἀρχιερεῦσι καὶ γραμματεῦσι, καὶ κατακρινοῦσιν αὐτὸν θανάτῳ καὶ παραδώσουσιν αὐτὸν τοῖς ἔθνεσι, καὶ ἐμπαίξουσιν αὐτῷ καὶ μαστιγώσουσιν αὐτὸν καὶ ἐμπτύσουσιν αὐτῷ καὶ ἀποκτενοῦσιν αὐτόν, καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀναστήσεται. Καὶ προσπορεύονται αὐτῷ ᾿Ιάκωβος καὶ ᾿Ιωάννης υἱοὶ Ζεβεδαίου λέγοντες· διδάσκαλε, θέλομεν ἵνα ὃ ἐὰν αἰτήσωμεν ποιήσῃς ἡμῖν. ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· τί θέλετε ποιῆσαί με ὑμῖν; οἱ δὲ εἶπον αὐτῷ· δὸς ἡμῖν ἵνα εἷς ἐκ δεξιῶν σου καὶ εἷς ἐξ εὐωνύμων σου καθίσωμεν ἐν τῇ δόξῃ σου. ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· οὐκ οἴδατε τί αἰτεῖσθε. δύνασθε πιεῖν τὸ ποτήριον ὃ ἐγὼ πίνω, καὶ τὸ βάπτισμα ὃ ἐγὼ βαπτίζομαι βαπτισθῆναι; οἱ δὲ εἶπον αὐτῷ· δυνάμεθα. ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· τὸ μὲν ποτήριον ὃ ἐγὼ πίνω πίεσθε, καὶ τὸ βάπτισμα ὃ ἐγὼ βαπτίζομαι βαπτισθήσεσθε· τὸ δὲ καθίσαι ἐκ δεξιῶν μου καὶ ἐξ εὐωνύμων οὐκ ἔστιν ἐμὸν δοῦναι, ἀλλ᾿ οἷς ἡτοίμασται. καὶ ἀκούσαντες οἱ δέκα ἤρξαντο ἀγανακτεῖν περὶ ᾿Ιακώβου καὶ ᾿Ιωάννου. ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς προσκαλεσάμενος αὐτοὺς λέγει αὐτοῖς· οἴδατε ὅτι οἱ δοκοῦντες ἄρχειν τῶν ἐθνῶν κατακυριεύουσιν αὐτῶν καὶ οἱ μεγάλοι αὐτῶν κατεξουσιάζουσιν αὐτῶν· οὐχ οὕτω δὲ ἔσται ἐν ὑμῖν, ἀλλ᾿ ὃς ἐὰν θέλῃ γενέσθαι μέγας ἐν ὑμῖν, ἔσται ὑμῶν διάκονος, καὶ ὃς ἐὰν θέλῃ ὑμῶν γενέσθαι πρῶτος, ἔσται πάντων δοῦλος· καὶ γὰρ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἦλθε διακονηθῆναι, ἀλλὰ διακονῆσαι, καὶ δοῦναι τὴν ψυχὴν αὐτοῦ λύτρον ἀντὶ πολλῶν.
ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΟ ΣΩΣΤΟ ΔΡΟΜΟ;
«Οὐκ οἴδατε τί αἰτεῖσθε»
Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ οἱ μαθητές του βαδίζουν στὸ δρόμο γιὰ τὰ Ἱεροσόλυμα. Ὁ Ἴδιος συνέχεται ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι σὲ λίγο θὰ γευθεῖ τὸ πικρὸ ποτήριο τοῦ σταυρικοῦ θανάτου καὶ γιὰ ἄλλη μία φορὰ προφητικὰ ἀποκαλύπτει στοὺς μαθητές του τὰ φοβερὰ παθήματα ποὺ πρόκειται νὰ ὑποστεῖ. Τότε δύο μαθητές του, ὁ Ἰάκωβος καὶ ὁ Ἰωάννης, Τὸν πλησιάζουν καὶ Τοῦ λένε: «Διδάσκαλε, θέλουμε νὰ μᾶς κάνεις αὐτὸ ποὺ θὰ σοῦ ζητήσουμε…». «Τί θέλετε;», τοὺς ἐρωτᾶ ὁ Κύριος. Καὶ αὐτοὶ ἀπαντοῦν: «Τώρα ποὺ θὰ γίνεις Βασιλιάς, νὰ μᾶς βάλεις νὰ καθίσουμε ὁ ἕνας ἀπὸ τὰ δεξιά σου καὶ ὁ ἄλλος ἀπὸ τὰ ἀριστερά σου».
–«Οὐκ οἴδατε τί αἰτεῖσθε», τοὺς ἀπάντησε Ἐκεῖνος· δὲν ξέρετε τί ζητᾶτε.
Πράγματι οἱ δύο μαθητὲς δὲν ἤξεραν τί ζητοῦσαν ἐκείνη τὴν ὥρα. Τὸ ἴδιο βέβαια καὶ οἱ ὑπόλοιποι μαθητές, ποὺ ἀγανάκτησαν ὄχι διότι ἀντιλήφθηκαν τὸ ἄστοχο καὶ ἄκαιρο τοῦ αἰτήματος τῶν δύο, ἀλλὰ ἐπειδὴ φοβήθηκαν μήπως αὐτοὶ παραγκωνισθοῦν καὶ τιμηθοῦν λιγότερο!
Μᾶς κάνει βέβαια ἐντύπωση ἡ ἄκριτη συμπεριφορὰ τῶν μαθητῶν, οἱ ὁποῖοι δὲν εἶχαν ἀκόμη ἀναγεννηθεῖ ἀπὸ τὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὅμως συμβαίνει κι ἐμεῖς ἀρκετὲς φορὲς νὰ ἐπαναλαμβάνουμε τὸ ἴδιο λάθος. Ἂς δοῦμε λοιπὸν πότε κι ἐμεῖς ζητοῦμε πράγματα ἀντίθετα πρὸς τὸ θεῖο θέλημα καὶ τί θέλει τελικὰ ἀπὸ ἐμᾶς ὁ Θεός.
–«Οὐκ οἴδατε τί αἰτεῖσθε», τοὺς ἀπάντησε Ἐκεῖνος· δὲν ξέρετε τί ζητᾶτε.
Πράγματι οἱ δύο μαθητὲς δὲν ἤξεραν τί ζητοῦσαν ἐκείνη τὴν ὥρα. Τὸ ἴδιο βέβαια καὶ οἱ ὑπόλοιποι μαθητές, ποὺ ἀγανάκτησαν ὄχι διότι ἀντιλήφθηκαν τὸ ἄστοχο καὶ ἄκαιρο τοῦ αἰτήματος τῶν δύο, ἀλλὰ ἐπειδὴ φοβήθηκαν μήπως αὐτοὶ παραγκωνισθοῦν καὶ τιμηθοῦν λιγότερο!
Μᾶς κάνει βέβαια ἐντύπωση ἡ ἄκριτη συμπεριφορὰ τῶν μαθητῶν, οἱ ὁποῖοι δὲν εἶχαν ἀκόμη ἀναγεννηθεῖ ἀπὸ τὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὅμως συμβαίνει κι ἐμεῖς ἀρκετὲς φορὲς νὰ ἐπαναλαμβάνουμε τὸ ἴδιο λάθος. Ἂς δοῦμε λοιπὸν πότε κι ἐμεῖς ζητοῦμε πράγματα ἀντίθετα πρὸς τὸ θεῖο θέλημα καὶ τί θέλει τελικὰ ἀπὸ ἐμᾶς ὁ Θεός.
1. ΣΕ ΛΑΘΟΣ ΔΡΟΜΟ
Ἂν κάνουμε μία καλὴ αὐτοκριτική, θὰ διαπιστώσουμε ὅτι πράγματι κάποιες φορὲς ἄλλα μᾶς ζητάει ὁ Κύριος καὶ ἄλλα ἐμεῖς ζητοῦμε καὶ ἐπιδιώκουμε.
Γιὰ παράδειγμα, ἐνῶ ὁ Κύριος μᾶς ζητάει νὰ ἐργαζόμαστε τὸ καλὸ ταπεινὰ καὶ στὴν ἀφάνεια, ἐμεῖς συχνὰ ἐπιδιώκουμε τὴν ἀναγνώριση τοῦ ἔργου μας, τὴν κοινωνικὴ προβολὴ καὶ καταξίωση.
Ἐνῶ ὁ Κύριος μᾶς ζητάει νὰ ἀποκτήσουμε θησαυρὸ στὸν οὐρανό, κάποιοι ἀπὸ ἐμᾶς ἐπιμένουν νὰ κυνηγοῦν τὸ χρῆμα καὶ τὰ ὑλικὰ ἀγαθὰ σὰν νὰ ἀποτελοῦν αὐτὰ τὴ μοναδικὴ πηγὴ εὐτυχίας.
Μᾶς καλεῖ ὁ Κύριος νὰ ἀρνηθοῦμε τὸν κόσμο τῆς ἁμαρτίας καὶ τὰ θελήματά του, κι ἐμεῖς μερικὲς φορὲς δείχνουμε ὅτι περισσότερο ὑπολογίζουμε τὸ τί θὰ πεῖ ὁ κόσμος, καὶ ἀνάλογα μὲ αὐτὸ συμμορφώνουμε τὴ ζωή μας.
Ὁ Κύριος μᾶς διδάσκει ὅτι ἡ ἀξία τῆς ψυχῆς δὲν συγκρίνεται μὲ τὰ ἀγαθὰ ὅλου τοῦ κόσμου. Κι ὅμως ὑπάρχουν πολλοὶ ποὺ παραθεωροῦν τὶς ἀνάγκες τῆς ψυχῆς καὶ παραμένουν βυθισμένοι στὶς βιοτικὲς μέριμνες.
Ἂν ἰσχύουν καὶ γιὰ ἐμᾶς κάποια ἀπὸ τὰ προαναφερθέντα παραδείγματα, τότε πράγματι εἴμαστε μακριὰ ἀπὸ τὸ ἀληθινὸ νόημα τῆς χριστιανικῆς ζωῆς! Καὶ στὴν οὐσία εἴμαστε μακριὰ ἀπὸ τὸ πραγματικό μας συμφέρον. Διότι τελικὰ αὐτὸ ποὺ μᾶς ζητάει ὁ Θεός, αὐτὸ εἶναι καὶ τὸ πραγματικό μας συμφέρον! Ποιὸ εἶναι αὐτό;
Γιὰ παράδειγμα, ἐνῶ ὁ Κύριος μᾶς ζητάει νὰ ἐργαζόμαστε τὸ καλὸ ταπεινὰ καὶ στὴν ἀφάνεια, ἐμεῖς συχνὰ ἐπιδιώκουμε τὴν ἀναγνώριση τοῦ ἔργου μας, τὴν κοινωνικὴ προβολὴ καὶ καταξίωση.
Ἐνῶ ὁ Κύριος μᾶς ζητάει νὰ ἀποκτήσουμε θησαυρὸ στὸν οὐρανό, κάποιοι ἀπὸ ἐμᾶς ἐπιμένουν νὰ κυνηγοῦν τὸ χρῆμα καὶ τὰ ὑλικὰ ἀγαθὰ σὰν νὰ ἀποτελοῦν αὐτὰ τὴ μοναδικὴ πηγὴ εὐτυχίας.
Μᾶς καλεῖ ὁ Κύριος νὰ ἀρνηθοῦμε τὸν κόσμο τῆς ἁμαρτίας καὶ τὰ θελήματά του, κι ἐμεῖς μερικὲς φορὲς δείχνουμε ὅτι περισσότερο ὑπολογίζουμε τὸ τί θὰ πεῖ ὁ κόσμος, καὶ ἀνάλογα μὲ αὐτὸ συμμορφώνουμε τὴ ζωή μας.
Ὁ Κύριος μᾶς διδάσκει ὅτι ἡ ἀξία τῆς ψυχῆς δὲν συγκρίνεται μὲ τὰ ἀγαθὰ ὅλου τοῦ κόσμου. Κι ὅμως ὑπάρχουν πολλοὶ ποὺ παραθεωροῦν τὶς ἀνάγκες τῆς ψυχῆς καὶ παραμένουν βυθισμένοι στὶς βιοτικὲς μέριμνες.
Ἂν ἰσχύουν καὶ γιὰ ἐμᾶς κάποια ἀπὸ τὰ προαναφερθέντα παραδείγματα, τότε πράγματι εἴμαστε μακριὰ ἀπὸ τὸ ἀληθινὸ νόημα τῆς χριστιανικῆς ζωῆς! Καὶ στὴν οὐσία εἴμαστε μακριὰ ἀπὸ τὸ πραγματικό μας συμφέρον. Διότι τελικὰ αὐτὸ ποὺ μᾶς ζητάει ὁ Θεός, αὐτὸ εἶναι καὶ τὸ πραγματικό μας συμφέρον! Ποιὸ εἶναι αὐτό;
2. ΤΙ ΖΗΤΑΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ
Τὴν ἀπάντηση τὴν ἔδωσε ὁ Κύριος ἀπευθύνοντας στοὺς μαθητές του τὸ κρίσιμο ἐρώτημα: «Δύνασθε πιεῖν τὸ ποτήριον ὃ ἐγὼ πίνω, καὶ τὸ βάπτισμα ὃ ἐγὼ βαπτίζομαι βαπτισθῆναι;». Μπορεῖτε νὰ πιεῖτε τὸ ποτήρι τοῦ θανάτου ποὺ πρόκειται ὕστερα ἀπὸ λίγο νὰ πιῶ ἐγώ, καὶ νὰ δεχθεῖτε τὸ βάπτισμα τοῦ μαρτυρίου ποὺ πρόκειται νὰ ὑποστῶ; Αὐτὸ θέλω ἀπὸ ἐσᾶς!
Νά λοιπὸν τί μᾶς ζητάει ὁ Θεός: τὴν τέλεια αὐταπάρνηση. Τὴν ὁλοκληρωτικὴ ὑποταγὴ στὸ θέλημά του μὲ ἀπόφαση θυσίας. Καὶ ρωτάει τὸν καθένα ἀπὸ ἐμᾶς: Ἐσὺ μπορεῖς νὰ πιεῖς τὸ ποτήριο τῆς θλίψεως, τῆς δοκιμασίας, τοῦ σταυροῦ ποὺ ἔχεις νὰ βαστάσεις; Μπορεῖς νὰ μείνεις σταθερὸς στὴν πίστη καὶ τὶς ἀρχές σου, ἀκόμα κι ἂν αὐτὸ σοῦ κοστίσει; Τότε πράγματι εἶσαι ἀληθινὸς μαθητής μου. Διότι «ὅστις οὐ βαστάζει τὸν σταυρὸν ἑαυτοῦ καὶ ἔρχεται ὀπίσω μου, οὐ δύναται εἶναί μου μαθητής» (Λουκ. ιδ΄ 27). Ὅποιος δὲν τὸ παίρνει ἀπόφαση νὰ ὑποστεῖ ἀκόμη καὶ θάνατο σταυρικὸ γιὰ ἐμένα καὶ δὲν μὲ ἀκολουθεῖ μὲ τὴν ἀπόφαση αὐτή, δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι μαθητής μου.
Ἂς σημειώσουμε ὅμως καὶ τοῦτο: Αὐτὸ ποὺ μᾶς ζητάει ὁ Κύριος δὲν εἶναι κάτι τὸ παράλογο, ἀλλὰ τὸ πραγματικό μας συμφέρον, ἀκόμη κι ἂν ἐμεῖς δὲν τὸ καταλαβαίνουμε. Ἄλλωστε Ἐκεῖνος μᾶς δίνει πολὺ περισσότερα ἀπ’ ὅσα μᾶς ζητάει. Διότι ὁ σταυρὸς ποὺ μᾶς καλεῖ νὰ σηκώσουμε ἀφενὸς μὲν σ’ αὐτὴν ἐδῶ τὴν ζωὴ ἀποβαίνει σὲ μεγάλη πνευματικὴ ὠφέλεια, ἀφετέρου δὲ «αἰώνιον βάρος δόξης κατεργάζεται ἡμῖν» (Β΄ Κορ. δ΄ 17). Προετοιμάζει γιὰ μᾶς αἰώνια δόξα!
Μόνο ὁ πανάγαθος καὶ πάνσοφος Θεὸς γνωρίζει τελικὰ τί εἶναι αὐτὸ ποὺ πραγματικὰ θὰ μᾶς ὠφελήσει. Ἐκεῖνον λοιπὸν νὰ παρακαλοῦμε νὰ μᾶς χαρίζει «τὰ καλὰ καὶ συμφέροντα ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν» καὶ τότε ὄχι μόνο θὰ ἔχουμε ὅ,τι μᾶς ὠφελεῖ, ἀλλὰ θὰ εἴμαστε καὶ τελείως ἀναπαυμένοι καὶ εἰρηνικοί.
Νά λοιπὸν τί μᾶς ζητάει ὁ Θεός: τὴν τέλεια αὐταπάρνηση. Τὴν ὁλοκληρωτικὴ ὑποταγὴ στὸ θέλημά του μὲ ἀπόφαση θυσίας. Καὶ ρωτάει τὸν καθένα ἀπὸ ἐμᾶς: Ἐσὺ μπορεῖς νὰ πιεῖς τὸ ποτήριο τῆς θλίψεως, τῆς δοκιμασίας, τοῦ σταυροῦ ποὺ ἔχεις νὰ βαστάσεις; Μπορεῖς νὰ μείνεις σταθερὸς στὴν πίστη καὶ τὶς ἀρχές σου, ἀκόμα κι ἂν αὐτὸ σοῦ κοστίσει; Τότε πράγματι εἶσαι ἀληθινὸς μαθητής μου. Διότι «ὅστις οὐ βαστάζει τὸν σταυρὸν ἑαυτοῦ καὶ ἔρχεται ὀπίσω μου, οὐ δύναται εἶναί μου μαθητής» (Λουκ. ιδ΄ 27). Ὅποιος δὲν τὸ παίρνει ἀπόφαση νὰ ὑποστεῖ ἀκόμη καὶ θάνατο σταυρικὸ γιὰ ἐμένα καὶ δὲν μὲ ἀκολουθεῖ μὲ τὴν ἀπόφαση αὐτή, δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι μαθητής μου.
Ἂς σημειώσουμε ὅμως καὶ τοῦτο: Αὐτὸ ποὺ μᾶς ζητάει ὁ Κύριος δὲν εἶναι κάτι τὸ παράλογο, ἀλλὰ τὸ πραγματικό μας συμφέρον, ἀκόμη κι ἂν ἐμεῖς δὲν τὸ καταλαβαίνουμε. Ἄλλωστε Ἐκεῖνος μᾶς δίνει πολὺ περισσότερα ἀπ’ ὅσα μᾶς ζητάει. Διότι ὁ σταυρὸς ποὺ μᾶς καλεῖ νὰ σηκώσουμε ἀφενὸς μὲν σ’ αὐτὴν ἐδῶ τὴν ζωὴ ἀποβαίνει σὲ μεγάλη πνευματικὴ ὠφέλεια, ἀφετέρου δὲ «αἰώνιον βάρος δόξης κατεργάζεται ἡμῖν» (Β΄ Κορ. δ΄ 17). Προετοιμάζει γιὰ μᾶς αἰώνια δόξα!
Μόνο ὁ πανάγαθος καὶ πάνσοφος Θεὸς γνωρίζει τελικὰ τί εἶναι αὐτὸ ποὺ πραγματικὰ θὰ μᾶς ὠφελήσει. Ἐκεῖνον λοιπὸν νὰ παρακαλοῦμε νὰ μᾶς χαρίζει «τὰ καλὰ καὶ συμφέροντα ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν» καὶ τότε ὄχι μόνο θὰ ἔχουμε ὅ,τι μᾶς ὠφελεῖ, ἀλλὰ θὰ εἴμαστε καὶ τελείως ἀναπαυμένοι καὶ εἰρηνικοί.
Ὁ ἀμνός τοῦ Θεοῦ
Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 5 Ἀπριλίου 2020, Ε΄ Νηστειῶν – Ὁσ. Μαρίας Αἰγυπτίας (Ἑβρ. θ΄ 11-14)
Αδελφοί, Χριστὸς παραγενόμενος ἀρχιερεὺς τῶν μελλόντων ἀγαθῶν διὰ τῆς μείζονος καὶ τελειοτέρας σκηνῆς, οὐ χειροποιήτου, τοῦτ᾿ ἔστιν οὐ ταύτης τῆς κτίσεως, οὐδὲ δι᾿ αἵματος τράγων καὶ μόσχων, διὰ δὲ τοῦ ἰδίου αἵματος εἰσῆλθεν ἐφάπαξ εἰς τὰ Ἅγια, αἰωνίαν λύτρωσιν εὑράμενος. εἰ γὰρ τὸ αἷμα ταύρων καὶ τράγων καὶ σποδὸς δαμάλεως ραντίζουσα τοὺς κεκοινωμένους ἁγιάζει πρὸς τὴν τῆς σαρκὸς καθαρότητα, πόσῳ μᾶλλον τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ὃς διὰ Πνεύματος αἰωνίου ἑαυτὸν προσήνεγκεν ἄμωμον τῷ Θεῷ, καθαριεῖ τὴν συνείδησιν ὑμῶν ἀπὸ νεκρῶν ἔργων εἰς τὸ λατρεύειν Θεῷ ζῶντι;
Πέμπτη Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν σήμερα, καὶ καθὼς πλησιάζουμε στὴ Μεγάλη Ἑβδομάδα τῶν Ἁγίων Παθῶν του Κυρίου, τὸ ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα ἀπὸ τὴν πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολὴ στρέφει τὴν προσοχή μας στὴ μεγάλη θυσία ποὺ προσέφερε ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς μὲ τὴ Σταύρωσή Του καὶ στὰ αἰώνια ἀγαθὰ ποὺ ἐξασφάλισε μὲ αὐτὴν στοὺς ἀνθρώπους.
1. Ὁ τελειότερος Ναὸς τοῦ Θεοῦ
Γιὰ νὰ φανεῖ ἡ ἀνωτερότητα, ἡ σημασία καὶ τὸ βάρος τῆς θυσίας τοῦ Κυρίου, ὁ θεόπνευστος συγγραφέας τὴ συγκρίνει μὲ τὶς θυσίες ποὺ προσέφεραν οἱ Ἑβραῖοι κατὰ τὴν ἑορτὴ τοῦ Ἐξιλασμοῦ. Ἡ ἡμέρα τῆς ἑορτῆς αὐτῆς ἦταν ἡ μοναδικὴ μέσα στὸ ἔτος, ποὺ ὁ ἀρχιερέας τῶν Ἰουδαίων καὶ μόνο αὐτὸς εἰσερχόταν στὸν ἱερότερο χῶρο τῆς Σκηνῆς τοῦ Μαρτυρίου, στὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων. Ὁ ἀρχιερέας θυσίαζε προηγουμένως τράγους καὶ μόσχους γιὰ νὰ ραντίσει μὲ τὸ αἷμα τους τὴν Κιβωτὸ τῆς Διαθήκης καὶ τὸν λαὸ καὶ νὰ τὸν ἐξαγνίσει ἀπὸ τὶς παραβάσεις τοῦ Νόμου.
Ὁ Μέγας Ἀρχιερέας Ἰησοῦς Χριστός, ὅμως, γιὰ νὰ προσφέρει τὴν ἀνυπέρβλητη θυσία Του, εἰσῆλθε στὰ ἐπουράνια Ἅγια τῶν Ἁγίων, «διὰ τῆς μείζονος καὶ τελειοτέρας σκηνῆς», ὅπως τονίζει σήμερα ὁ θεῖος Ἀπόστολος, δηλαδή, μέσα ἀπὸ μιὰ ἀνώτερη καὶ τελειότερη Σκηνή. Ἡ Σκηνὴ αὐτὴ εἶναι τὸ τίμιο Σῶμα ποὺ ἔλαβε ὡς ἄνθρωπος καὶ κατοίκησε σὲ αὐτὸ ὅλο τὸ πλήρωμα τῆς θεότητος. Ἡ Σκηνὴ αὐτὴ δὲν κατασκευάσθηκε ἀπὸ χέρια ἀνθρώπων, ἀλλὰ τὴν κατασκεύασε τὸ ἴδιο τὸ Ἅγιον Πνεῦμα κατὰ τὸν Εὐαγγελισμὸ τῆς Θεοτόκου.
Ὁ αἰώνιος Ἀρχιερέας Χριστός, λοιπόν, δὲν προσέφερε τὴν ἀπολυτρωτικὴ θυσία Του σὲ ἕνα ἐπίγειο θυσιαστήριο, ὅπως οἱ ἀρχιερεῖς τῶν Ἰουδαίων κατὰ τὴν ἡμέρα τοῦ Ἐξιλασμοῦ. Ἀλλὰ μὲ τὸ ἄχραντο Σῶμα Του, ποὺ ἦταν ὁ τελειότερος Ναὸς τῆς θεότητος, εἰσῆλθε στὰ ἀληθινὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων, στὸ ὑπερουράνιο θυσιαστήριο καὶ ἐκεῖ προσέφερε τὴν ἀτίμητη θυσία Του. Ἀπὸ ἐκεῖ πλέον μεσιτεύει γιὰ ὅλους μας· γιὰ τὴ λύτρωση καὶ τὴ σωτηρία τῶν ψυχῶν μας.
2. «Προσφερόμενος καὶ προσδεχόμενος»
Στὴ συνέχεια τῆς περικοπῆς τονίζονται καὶ τὰ μεγαλειώδη ἀγαθὰ ποὺ χάρισε μὲ τὴ θυσία Του ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς στοὺς ἀνθρώπους. Οἱ θυσίες ποὺ προσέφεραν οἱ ἀρχιερεῖς τῶν Ἰουδαίων κατὰ τὴν ἑορτὴ τοῦ Ἐξιλασμοῦ χορηγοῦσαν μόνο «σαρκὸς καθαρότητα» στοὺς ἀνθρώπους, ὅπως σημειώνει ὁ θεῖος Ἀπόστολος. Τοὺς ἔδιναν, δηλαδή, ἕναν ἐξωτερικὸ ἁπλῶς ἐξαγνισμό, ὥστε νὰ μποροῦν νὰ λατρεύουν τὸν Θεὸ χωρὶς νὰ κινδυνεύουν νὰ τιμωρηθοῦν ἐξαιτίας τῶν ἁμαρτιῶν τους. Ὅλο αὐτὸ τὸ αἷμα τῶν χιλιάδων ζώων δὲν καθάριζε τὸν ἐσωτερικὸ μολυσμὸ τῆς ψυχῆς. Δὲν μποροῦσε νὰ συγχωρήσει οὔτε μία ἁμαρτία ἑνὸς ἀνθρώπου.
Ὁ Κύριός μας, ἀντίθετα, κατὰ τὴν ἀτίμητη θυσία Του, δὲν προσέφερε αἷμα ταύρων καὶ τράγων, ἀλλὰ τὸ δικό Του πανακήρατο Αἷμα. Ὁ Ἴδιος ἔγινε «ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ» καὶ «διὰ τοῦ ἰδίου αἵματος», ὅπως ἀκούσαμε στὸ ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα, εἰσῆλθε μιὰ γιὰ πάντα στὰ ἐπουράνια Ἅγια τῶν Ἁγίων. Ὁ ἄνθρωπος ἔχει πλέον τὴ δυνατότητα νὰ πλένει τὴν ψυχή του «ἐν τῷ αἵματι τοῦ ἀρνίου» (Ἀποκ. ζ΄ 14), ὅπως ὑπογραμμίζει ὁ ἱερὸς εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης, καὶ νὰ τὴ λευκαίνει μὲ τὸ φιλανθρωπότατο Μυστήριο τῆς ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως. Τὸ ἀμόλυντο ἀπὸ κάθε ἁμαρτία θεϊκὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ μας εἶναι αὐτὸ ποὺ χαρίζει τὴν ἀληθινὴ λύτρωση καὶ τὴν αἰώνια σωτηρία.
Ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας, λοιπόν, ἔγινε ὁ προσφερόμενος Ἀμνός, ἐνῶ Ἐκεῖνος ἦταν παράλληλα καὶ ὁ προσδεχόμενος τὴν τέλεια θυσία Θεός. Ἐκεῖνος ἔγινε τὸ θυσιαστήριο, ἐνῶ ταυτόχρονα ἦταν καὶ ὁ θύτης τῆς θυσίας αὐτῆς. Ἐκεῖνος ἔγινε τὰ πάντα γιὰ τὸν ἁμαρτωλὸ ἄνθρωπο· καὶ «ὁ προσφέρων καὶ ὁ προσφερόμενος καὶ ὁ προσδεχόμενος» τὴ μοναδικὴ θυσία Του, ὅπως λέει ἡ Εὐχὴ τοῦ Χερουβικοῦ ὕμνου τῆς θείας Λειτουργίας.
Αὐτὴ τὴ μοναδικὴ θυσία Του θὰ προβάλλει ἡ Ἐκκλησία ἐνώπιόν μας τὶς ἅγιες ἡμέρες ποὺ πλησιάζουν. Ἀλλὰ καὶ τὴν ἴδια αὐτὴ θυσία Του ἐπαναλαμβάνει ὁ Μέγας Ἀρχιερέας Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ σὲ κάθε θεία Λειτουργία ποὺ τελεῖται στοὺς Ὀρθόδοξους ἱεροὺς Ναούς μας. Μᾶς προσφέρει τὸ ἄχραντο Σῶμα Του καὶ τὸ τίμιο Αἷμα Του καὶ καθαρίζει τὴ συνείδησή μας ἀπὸ τὰ νεκρὰ ἔργα τῆς ἁμαρτίας, ὥστε νὰ Τὸν λατρεύουμε ἀκατακρίτως ὡς ζωντανὸ Θεό. Ἐκεῖνος μᾶς χαρίζει τὸν ἀληθινὸ ἐξιλασμό· τὴν ἄφεση ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες μας. Ἀρκεῖ μὲ κατάλληλη προετοιμασία, «μετὰ φόβου Θεοῦ, πίστεως καὶ ἀγάπης» νὰ προσερχόμαστε καὶ νὰ μεταλαμβάνουμε τὸ τίμιο Σῶμα καὶ Αἷμα Του, ὥστε νὰ μένουμε ἑνωμένοι μαζί Του.
πηγή: ο Σωτήρ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου