Δέσποινα ἀγαθή, τὰς ἁγίας σου χεῖρας, πρὸς τὸν Υἱόν σου ἆρον, τὸν φιλόψυχον πλάστην, οἰκτιρῆσαι τοὺς δούλους σου.

Κανένα πρόσωπο δεν ταυτίστηκε τόσο με το ευλογημένο Γένος της Ρωμηοσύνης όσο η Παναγία. Το γένος μας όπως έβλεπε στα πάθη και την ανάσταση του Κυρίου, τα βάσανα, τους καημούς και τις εξάρσεις τις δικές του, έτσι ταύτισε και με το θεομητορικό πρόσωπο την ιστορική του πορεία. Και δεν είναι μόνο πού δέχεται την Θεοτόκο για Υπέρμαχο Στρατηγό του, αλλά στο Πρόσωπο της βλέπει τον δικό του Πόνο και την δική του Ανάσταση. Το δικό του πέρασμα από τον θάνατο στην ζωή και την μεταφυσική και ιστορική αφθαρσία και ιδανικότητα του. Η Παναγιά γίνεται Mάνα Ρωμηοσύνη πολύ συχνά στην συνείδηση του έλληνα και η Ρωμηοσύνη Μάνα Παναγιά. Είναι μια συγκινητική ...ευλογία γεμάτη μυστική αρχοντική περηφάνεια και κατανυκτική ευσέβεια για ότι μοναδικό και ευλογημένο.