ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ – Η ΚΟΙΜΑΜΕΝΗ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΑ.

Τα ποιήματα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη.

ΑΠΑΝΤΑ ΤΟΜΟΣ ΠΕΜΠΤΟΣ, ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ Ν. Δ. ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΠΟΥΛΟΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΟΜΟΣ

Λόγγος κι ὀρμάνι γύρω στὸ παλάτι,
καὶ τὸ φυλᾶν ἀόρατα σπαθιά·
κ᾿ ἐκείνη ἀποκοιμήθηκε βαθιά,
καὶ δὲν τὴν βλέπει ἀνθρώπου μάτι.

Μάγια κακὰ τῆς εἶχαν καμωμένα
νὰ μὴν ξυπνήσῃ χρόνους ἑκατό,
πρὶν ἕνα βασιλόπ᾿λο ξακουστὸ
ἔρθῃ νὰ τὴν εὑρῇ ἀπ᾿ τὰ ξένα.

Σ᾿ εἶσ᾿ ἡ Κοιμάμενη Βασιλοπούλα,
ποὺ ὅλ᾿ ἡ Ἑλλάς, νανούρισμα γλυκό,
σοῦ στέλνει ἕνα τραγούδι μυστικὸ
καὶ μιὰ χρυσόχλωρη μυρτούλα.

Σ᾿ εἶσ᾿ ἡ Κοιμάμενη Βασιλοπούλα·
μὰ δὲν κοιμᾶσαι μοναχή σου σύ·
κι ἄλλος ἐκεῖ δεξιά σου τὴ χρυσῆ
τοῦ Γένους καρτερεῖ αὐγούλα.

Σταυρὸς ἀστράφτει καὶ σπαθὶ σιμά του,
ψυχῶν κοπάδι φτερουγίζει ἐκεῖ.
Ἁγίων μελίσσι γύρω κατοικεῖ
κι Ἀγγέλοι ἀμόνουν στ᾿ ὄνομά του.

Ἐκειὸς εἶν᾿ ἡ ἐλπίς μας, ὁ Μεσσίας,
ἐκειὸς τοῦ Γένους ὁ ἐγδικητής,
ὁποὺ κοιμᾶται στὰ ὑπόγεια τῆς
Ἁγίας τοῦ Θεοῦ Σοφίας.

Καὶ θὰ ξυπνήσῃ νὰ χαροῦν σιμά του
κ᾿ οἱ ὅσιοι μὲ τὰ πρόσωπα χλωμά,
κ᾿ οἱ Μάρτυρες στὰ στήθια τὰ θερμὰ
ἀπ᾿ τὴν πορφύρα τοῦ αἱμάτου.

Καὶ σὲ ἄμποτε μὲ τόσους πονεμένους,
στὴν ὕστερη ὥρα πρὶν ἀναστηθῇς,
νὰ σ᾿ ἀξιώσ᾿ ἡ Χάρις νὰ βρεθῇς
στὴ μυστικὴ χαρὰ τοῦ Γένους.

Ἐκεῖ κοιμᾶτ᾿, ἐκεῖ, καιροὺς καὶ χρόνια,
κ᾿ ἡ συντροφιά του θελὰ γίνῃς σύ,
μὰ ἡ ἁγνότης του εἶναι περισσὴ
καὶ πρῶτα κ᾿ ὕστερα κ᾿ αἰώνια.

Καὶ σέ, βασιλοπούλα, θὰ σ᾿ ἁγνίσῃ
Μαρτύρων αἷμα κι ἄχνη καὶ φωτιά,
κ᾿ ἡ πρώτη τοῦ πολέμαρχου ματιὰ
πρώτη γλυκὰ θὰ σ᾿ ἐξυπνήσῃ.

Παρηγοριὰ στὴ φτώχεια μας νὰ στείλῃ,
τὸ δουλωμένο Γένος νὰ χαρῇ,
ποὺ ἀπ᾿ τὴ ματιά του ἥλιο καρτερεῖ
ὥραν τὴν ὥρα ν᾿ ἀνατείλῃ.

(1891)

http://www.papadiamantis.org/works/88-epiloipa/465-1-poihmata