Όταν η κοινωνία στην οποία ζεις κατακλύζεται από φασιστικά και εκφασιστικά πλέον περιστατικά, όταν οι συμπολίτες σου γίνονται «δικαστές» και δολοφόνοι, τότε ποια λέξη θα ήταν η ιδανική για να την χαρακτηρίσει αυτή την κοινωνία, πέρα από τη λέξη «σκάρτη»;;
Απογοητεύεσαι καθώς η ουτοπία σου δεν μπορεί να μεταμορφωθεί σε πραγματικότητα, ούτε με «χρυσόσκονη», σαν κι αυτή του αποχαιρετισμού!Κι αναρωτιέσαι..αλλάζει αυτός ο κόσμος τελικά;;
Αυτό που χάσαμε είναι η ανθρωπιά!Χάσαμε τον σεβασμό στον άνθρωπο!Άρα για ποια κοινωνία μιλάμε!
Δεν ξέρω αν θα σταματήσει ο εκφυλισμός, δεν ξέρω αν μπορώ να τον σταματήσω, δεν ξέρω αν μπορώ να αλλάξω όσα με δυσαρεστούν.Αυτό που ξέρω είναι πως σε ένα μικρό χωρίο της Δυτικής Μακεδονίας, στον Πεντάλοφο Κοζάνης, δίνονται μαθήματα ανθρωπιάς, αλληλεγγύης και σεβασμού όχι μόνο προς τον συνάνθρωπο, αλλά και προς την πολυπολιτισμικότητα, τη διαφορετικότητα.Σε μια εποχή που τα «μαχαίρια» και οι «κλωτσιές» του φασισμού και ρατσισμού αντίστοιχα, κραδαίνουν, στο μοναδικό χωριό μου, θα φιλοξενηθούν στη Μαθητική Εστία και θα λάβουν την ελληνική εκπαίδευση και κουλτούρα, περίπου 40 ασυνόδευτα προσφυγόπουλα, στο Καρούτειο Διαπολιτισμικό Γυμνάσιο και Λύκειο.Στο σχολείο στο οποίο φοίτησα, στο οποίο ονειρεύτηκα, στο οποίο τελικά πέτυχα!Στο σχολείο που το 2014 κινδύνεψε να κλείσει, γιατί…!
Είμαι περήφανη που κατάγομαι από τον Πεντάλοφο Κοζάνης, είμαι περήφανη για τους συγχωριανούς μου, είμαι περήφανη που στο χωριό μου δεν ακούγονται φωνές σαν κι αυτές που με κάνουν να λυπάμαι που είμαι πολίτης της συγκεκριμένης κοινωνίας!Αυτό σημαίνει «αγαπάω τον συνάνθρωπό» μου, και όχι οι δήθεν επιφανειακές χριστιανικές πράξεις.
Αν δεν καταφέρω να διαμορφώσω την κοινωνία που ονειρεύτηκα, τουλάχιστον θα έχω δώσει σάρκα και οστά στη «δική μου ουτοπία», χάρη στο χωριό μου!
Γιατί αυτός ο τόπος αγαπιέται με υπομονή και περηφάνεια!
Καρούτα Δώρα
Φοιτήτρια Ιστορίας και Αρχαιολογίας Ιωαννίνων
Πεντάλοφος Κοζάνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου