έβγαλμεν απαδαπές εκάγα και εμανία ..

χρωστώσε έναν συνταγήν. μ ‘εθαρρείς ενέσπαλα »σε.
θέκατεν αδά για να παίρτσατεν ..

και σε όσους αγαπούν την μαρμελάδα ροδάκινο, με απαραίτητη προϋπόθεση να καταλαβαίνουν την ποντιακή διάλεχτο ..

την μαρμελάδαν, το ροδάκινον, εφτάματεν αέτς:
παίρτς γεναμένα ροδάκινα, άμα να έχνε τα ζουμία τουν, καθαρίεις το οξουκά και το απές τη κουκουτσί και ύστερον θέκσατα απές σε έναν ταψίν . απανκές σύρτς ολίγον ζάχαριν. ατό εν του καθενός το «αρέσμεν». άλλος συρ πολλά, γλυκέα θέλ την μαρμελάδαν, άλλος μέτριον, άλλος ολίγον. εγώ σύρω ολίγον και αφήνατο να ψέεται σο φουρνίν . ατό άμα είνεται κούισεν «έν ‘τα λέεισεν, έβγαλμεν απαδαπές εκάγα και εμανία ..

ατότες παίρτς ολίγον με το χουλιάρις και δοκιμάεις. αν θέλ ‘κι άλλον ζάχαρην κρούεις απάν κι άλλο και αφήντσατο ολίγον κι άλλο να λείεται. βγάλτσατο ασό φουρνίν κρυών και επεκεί περάντσατο ασον μύλον (μούλτι όπως λέμε σα ποντιακά) και σύρτσατο απές σα γιάλινα βάζα, που αποστειρόντσατα κι άλλο εμπροστά, και σφραείς και θέξατα σο αχυρώνεις, για τον σειμωγκόν ..

άμα κι εγροίξες κάποιον απατά ντο είπα, αδά είμαι ξαν φωτίζοσαι ..

anemokalitsa