Καλαρρύτες Ιωαννίνων...

Από τα πιο όμορφα χωριά της Ηπείρου, οι Καλαρρύτες διατηρητέος και παραδοσιακός οικισμός, ήκμασε ιδιαίτερα τον 18ο αι. με το εμπόριο (υφαντά, μετάξι από τη Θεσσαλία, ακατέργαστα δέρματα ζώων κ. ά.) και την ανάπτυξη της χειροτεχνίας (έργα σε ασήμι και χρυσό). Κατά την περίοδο αυτή αρκετοί κάτοικοι των Καλαρρυτών διατηρούσαν εμπορικούς οίκους σε πολλά ευρωπαϊκά κέντρα.
Οι Καλαρρύτες εντάσσονται γεωγραφικά στην περιοχή των Τζουμέρκων. Το κύριο στοιχείο της περιοχής είναι οι ορεινοί όγκοι που περιβάλλουν την κοινότητα, δηλαδή του Περιστερίου (2285 μ.) και των Τζουμέρκων (2429 μ.). Είναι κτισμένοι στο χείλος της απότομης χαράδρας που καταλήγει στον ποταμό Καλαρρύτικο, σε υψόμετρο 1200 μ.
Αρχαιολογικά ευρήματα μαρτυρούν ότι από την εποχή του χαλκού, η περιοχή κατοικούνταν. Ακόμη έχουν βρεθεί λείψανα τείχους αρχαίας μικρής πόλης. Πιθανολογείται ότι πρόκειται για την αρχαία πόλη της Αθαμανίας Άκανθα/ος.
Αιτία που ο τόπος κατοικήθηκε από τους αρχαίους χρόνους ως σήμερα είναι οι δίοδοι επικοινωνίας με τη Θεσσαλία.

«Προς το ανατολικόν των Ιωαννίνων, μέρος σχεδόν οκτώ ωρών διάστημα προς τον Άραχθον ποταμόν, υπό την δυτικήν υπώρειαν της Πίνδου όρους, κείνται τα λεγόμενα βλαχοχώρια, κατοικημένα από Γραικούς, εξ ων δύο χώραι εισίν αι επισημότεραι.
Πρώτη η Καλαρρύτη, χώρα αρκετά μεγάλη...»

(απόσπασμα προερχόμενο από τη δεύτερη έκδοση της γεωγραφίας Μελετίου "επαυξηθείσα και επιδιορθωθείσα υπό Ανθίμου Γαζή", Τόμος Β', εν Βενετία 1807-)

Μονοπάτια της πέτρας