σκων ατόσον βάρος όσον επορεί αλλεώς τσοκεύ...

πορπατώ ση στράταν ..

απές σο τσιμέντον έναν μικρήτσικον λουλουδόπον.
κίτρινον φωταχτέρ. που εύρεν χώμαν που εύρεν νερόν και ένοιξεν τα πέταλατ, μαναχά ατό εξέρ’. τερείς και εθαρρείς σον αέραν στεκ’ ..

θάμαν έτονε. και εγώ άμα ελέπω θάματα στέκω και θαμάζω. έναν μελεσίδ έρθεν να αποσκευαρίζ τα φυλόπατ’ τα απανάμεσα και εκάτσεν απάναθε. άμα ατόσον βάρος κεπόρεσεν να κρατεί το λουλουδόπον, και ετσόκεψεν. εκρεμίαν και τα δύο πα ..

ενούνιξα ότι κάθαν ψυν σκων ατόσον βάρος όσον επορεί αλλεώς τσοκεύ..

anemokalitsa