Παρόχθιο Βοΐου (videos)...

Το Παρόχθιο Βοΐου είναι χτισμένο στη βόρεια όχθη του ποταμού Πραμόριτσα, παραποτάμου του Αλιάκμονα, σε υψόμετρο 580 μέτρων κοντά στο Τσοτύλι, στο νομό Κοζάνης. Η παλιά ονομασία του χωριού ήταν Σιγκόλι και πρόκειται για ένα από τα τρία χωριά φαντάσματα της περιοχής που επισκέφθηκε η παρέα μας το προηγούμενο καλοκαίρι. Η πρόσβαση στο χωριό γίνεται είτε μέσω Νεαπόλεως, περνώντας μέσα από το Πυλωρί που βρίσκεται 5 χιλιόμετρα μακριά, είτε μέσω Τσοτυλίου. Ο δρόμος που φτάνει μέχρι το Παρόχθιο είναι χωματόδρομος αλλά τουλάχιστον τους καλοκαιρινούς μήνες, "περπατιέται" σχετικά εύκολα. Οι κάτοικοι εγκατέλειψαν το χωριό τη δεκαετία του 1960 και μετακόμισαν, άλλοι σε γειτονικές περιοχές, άλλοι στα μεγάλα αστικά κέντρα κι άλλοι στο εξωτερικό. Σήμερα σώζονται λιγοστά σπίτια από το παλιό χωριό και η εκκλησία των Αγίων Αναργύρων, που παραμένει το μοναδικό κτίσμα που δέχεται ακόμα και στις μέρες μας τη φροντίδα των ανθρώπων που επιστρέφουν για λίγο στο Παρόχθιο για να τιμήσουν τους προγόνους και τη γενέτειρά τους...

Η ιστορία του χωριού είναι μακραίωνη αλλά η εγκατάλειψη είναι κάτι που έχει γνωρίσει στο παρελθόν περισσότερες από μία φορές. Υπάρχουν μαρτυρίες που αναφέρουν ότι στο χωριό, την εποχή του Αλή Πασά κατά τον 18^ο αιώνα, ζούσαν χριστιανοί οι οποίοι και εκδιώχθηκαν από τον τοπικό μπέη επειδή δεν εξισλαμίστηκαν. Ο οικισμός εγκαταλείφθηκε, και για λίγα χρόνια ήταν ερειπωμένος. Ο μπέης της περιοχής, τσιφλίκι του οποίου ήταν και το Σιγκόλι, έφερε από παρακείμενους οικισμούς Τούρκους να καλλιεργούν τα χωράφια του αλλά κι αυτοί εγκατέλειψαν το χωριό στα τέλη του 19^ου αιώνα, αναζητώντας καλύτερη τύχη. Έτσι, το Σιγκόλι ερήμωσε για δεύτερη φορά, μέχρι και το 1924, οπότε με την ανταλλαγή των πληθυσμών, εγκαταστάθηκαν εκεί οικογένειες μεταναστών από τη Μικρά Ασία κι αυτό μετονομάστηκε σε Παρόχθιο. Στα μέσα του εικοστού αιώνα, η αστυφιλία ήταν αυτή που έδωσε τη χαριστική βολή στο Παρόχθιο, με την τελευταία οικογένεια να φεύγει από το χωριό το 1969.