Ο Κώστας Ηλιάκης γεννήθηκε στα Χανιά στις 15 Αυγούστου 1970.
Ήταν ο τέταρτος γιος του Ιωάννη και της Ειρήνης Ηλιάκη.
Μαθήτευσε στα δημόσια σχολεία Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Χανίων. Σεμνός, χαμηλών τόνων αλλά παράλληλα μεθοδικός και ψύχραιμος κάτω από οιασδήποτε συνθήκες, έχοντας από την νεαρή του ηλικία αγάπη για το αεροπλάνο, πετυχαίνει το 1989 την είσοδο του στην Σχολή Ικάρων την οποία είχε μόνη επιλογή στο Μηχανογραφικό για την συμμετοχή στις Πανελλήνιες εξετάσεις.
Επιμελής Ίκαρος, ορκίζεται Ανθυποσμηναγός το καλοκαίρι του 1993 και τοποθετείται στην 120 Πτέρυγα Εκπαίδευσης Αέρος για να ολοκληρωθεί η πτητική του εκπαίδευση με αεροσκάφη Τ2. Κατόπιν τοποθετήθηκε στην 115 ΠΜ, 340 Mοίρα Βομβαρδισμού στα αεροσκάφη Α-7 Corsair.
Στην διάρκεια αυτών των ετών φοιτά σε διάφορα Σχολεία της ΠΑ, όπως το σχολείο Όπλων και Τακτικής, αποφοίτησε το Πρόγραμμα Τακτικής Ηγεσίας και λόγω του υψηλού επιπέδου εκπαίδευσης του διακρινόταν σε όλα τα είδη αποστολών. Αυτά σε συνδυασμό με τις ικανότητες και την ευσυνειδησία του τον καθιστούν έναν από τους ποιο ικανούς επαγγελματίες στον χώρο του και έτσι επιλέχθηκε το 2002,να αποτελέσει μέρος του πυρήνα των 10 Ιπταμένων οι οποίοι στάλθηκαν για εκπαίδευση στα νέα F-16 Block 52+ στις ΗΠΑ. Ολοκληρώνει την εκπαίδευση και επιστρέφει στην Ελλάδα, στην 347 Μοίρα στην Αγχίαλο μέχρι να έλθουν τα νέα Αεροπλάνα στην 115 ΠΜ.
Μετά από 8 μήνες, τον Ιούνιο του 2003 παίρνει μετάθεση για την 340 Μοίρα, την αγαπημένη του «Αλεπού», όπου αποκτά επιπλέον εμπειρία στην αναχαίτιση με τα νέα F-16 Block 52+, συμμετέχει στον σχεδιασμό και εκτέλεση Επιχειρήσεων την νύκτα και είναι παράλληλα εκπαιδευτής αέρος.
Στις 23 Μαΐου 2006 και έπειτα από θερμό επεισόδιο ελληνικών με τουρκικά μαχητικά, το αεροπλάνο του Κωνσταντίνου Ηλιάκη κατέπεσε κοντά στην Κάρπαθο, έπειτα από προσπάθεια αναχαίτισης τουρκικού F-16. Τα συντρίμμια του αεροπλάνου βρέθηκαν λίγο αργότερα επιβεβαιώνοντας το τραγικό αυτό συμβάν.
Ο σμηναγός ήταν πατέρας δύο παιδιών 1,5 και 5 χρονών αντίστοιχα.
Στις 28 Δεκεμβρίου 2006, στην καθιερωμένη τελετή απονομής μεταλίων και βραβείων από την Ακαδημία Αθηνών, του απονεμήθηκε το αργυρό μετάλιο αρετής και αυτοθυσίας.
Στις 23 Μαΐου 2007 έγιναν τα αποκαλυπτήρια του μνημείου προς τιμήν του, στο χώρο όπου έχασε τη ζωή του.
ΑΘΑΝΑΤΟΣ
Ελληνική Πολεμική Αεροπορία (Hellenic Air Force)
Κάθε φορά που το βλέπω ανατριχιάζω με τους ημίθεους ίκαρους μας που κάθε μέρα δίνουν μάχη πάνω από τα νησιά μας σαν φύλακες Άγγελοι! Αφιερωμένο στον φύλακα άγγελο Κωνσταντίνο Ηλιάκη.
Απλώς διαβάστε τα λόγια από το τραγούδι και φέρτε στο νου σας τον αητό μας και όλους τους άλλους αητούς μας που θυσιάστηκαν για την Πατρίδα! Σας ευχαριστώ ..
Τραγούδι: Βασίλης Σκουλάς
Μουσική/Στίχοι: Μιχάλης Νικολούδης, Πάρης Μήτσου
Σαν το σύννεφο φεύγω πετάω
έχω φίλο τον ήλιο Θεό
με του αγέρα το νέκταρ μεθάω
αγκαλιάζω και γη κι ουρανό
Και χωρίς τα φτερά δε φοβάμαι
το γαλάζιο ζεστή αγκαλιά
στα ψηλά τα βουνά να κοιμάμαι
στο Αιγαίο να δίνω φιλιά
Λευτεριά στους ανέμους ζητάω
έχω πάψει να είμαι θνητός
ανεβαίνω ψηλά κι αγαπάω
δίχως σώμα χρυσός αετός
Και χωρίς τα φτερά δε φοβάμαι
το γαλάζιο ζεστή αγκαλιά
στα ψηλά τα βουνά να κοιμάμαι
στο Αιγαίο να δίνω φιλιά
Σαν το σύννεφο φεύγω πετάω
έχω φίλο τον ήλιο Θεό
με του αγέρα το νέκταρ μεθάω
αγκαλιάζω και γη κι ουρανό
"Κώστα όπως σαν Ίκαρος φύλαγες εμάς από εκεί ψηλά έτσι τώρα πρόσεχε τα αδέρφια σου τους Ικάρους από πιο ψηλά... Από εκεί που μονο ήρωες και παλικάρια σαν εσένα μπορούν! Καλο ταξίδι αητέ μας! Θα σε θυμόμαστε και θα σας αγαπαμε όπως όλους τους άλλους αητέ μας που έφυγαν!"
* * *
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου