ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ – ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ

Η ημέρα της Λαμπρής

Καθαρώτατον ήλιο επρομηνούσε

Της αυγής το δροσάτο ύστερο αστέρι,

Σύγνεφο, καταχνιά, δεν απερνούσε

Τ’ ουρανού σε κανένα από τα μέρη∙

Και από ’κει κινημένο αργοφυσούσε

Τόσο γλυκό στο πρόσωπο τ’ αέρι,

Που λες και λέει μες στης καρδιάς τα φύλλα:

Γλυκειά η ζωή κι ο θάνατος μαυρίλα.

Χριστός Ανέστη! Νέοι, γέροι και κόρες,

Όλοι, μικροί μεγάλοι, ετοιμαστήτε∙

Μέσα στες εκκλησίες τες δαφνοφόρες

Με το φως της χαράς συμμαζωχτήτε∙

Ανοίξτε αγκαλιές ειρηνοφόρες

Ομπροστά στους Αγίους και φιληθήτε∙

Φιληθήτε γλυκά χείλη με χείλη,

Πέστε: Χριστός Ανέστη, εχθροί και φίλοι.

Δάφνες εις κάθε πλάκα έχουν οι τάφοι.

Και βρέφη ωραία στην αγκαλιά οι μανάδες∙

Γλυκόφωνα κοιτώντας τες ζωγραφισμένες εικόνες,

ψάλλουνε οι ψαλτάδες∙

Λάμπει το ασήμι, λάμπει το χρυσάφι,

Από το φως που χύνουνε οι λαμπάδες∙

Κάθε πρόσωπο λάμπει απ’ τ’ αγιοκέρι,

Οπού κρατούνε οι Χριστιανοί στο χέρι.