Σαν σήμερα...25 Δεκεμβρίου

 

 

Τα σημαντικότερα γεγονότα της 25ης Δεκεμβρίου

274: Ο ρωμαίος αυτοκράτορας Αυρηλιανός αφιερώνει ένα ναό στο θεό Ήλιο, την ημέρα που οι Ρωμαίοι γιορτάζουν τη χειμερινή ισημερία και την αναγέννηση του ήλιου.

336: Γιορτάζονται για πρώτη φορά τα Χριστούγεννα στη Ρώμη.

376: Καθιερώνεται στο ανατολικό τμήμα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (Βυζαντινής) ο εορτασμός των Χριστουγέννων στις 25 Δεκεμβρίου.

390: Ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Μέγας Θεοδόσιος παραδέχεται την ενοχή του σε διάπραξη μαζικών φόνων στη Θεσσαλονίκη και προβαίνει σε δημόσια απολογία, ενώπιον του αρχιεπισκόπου Μεδιολάνων Αμβροσίου.

800: Ο πάπας Λέων ΙΙΙ στέφει αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας τον Καρλομάγνο.

820: Δολοφονείται ο αυτοκράτορας Λέων Ε' εντός του Ιερού Ναού των Ανακτόρων. Στο θρόνο ανέρχεται ο Μιχαήλ Β' Τραυλός.

876: Ο βυζαντινός διοικητής του Υδρούντος (Otranto) αποσπά το Μπάρι από τους Φράγκους και το καθιστά προπύργιο της εξόρμησης των βυζαντινών στη νότια Ιταλία.

1000: Ιδρύεται το Βασίλειο της Ουγγαρίας από τον Στέφανο Α'.

1059: Ο αυτοκράτορας Ισαάκιος Α' Κομνηνός παραιτείται από τον βυζαντινό θρόνο και τον διαδέχεται ο Κωνσταντίνος Ι' Δούκας.

1066: Ο Γουλιέλμος ο Κατακτητής στέφεται βασιλιάς της Αγγλίας.

1100: Ο Βαλδουίνος Α' στέφεται στη Βασιλική της Γεννήσεως βασιλιάς της Ιερουσαλήμ.

1223: Ο Άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης φτιάχνει την πρώτη σκηνή της Γέννησης (Φάτνη).

1261: Ο 11χρονος βυζαντινός αυτοκράτορας Ιωάννης Δ' Λάσκαρης καθαιρείται και τυφλώνεται με διαταγή του συναυτοκράτορα Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγου.

1734: Το Ορατόριο των Χριστουγέννων του Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ παρουσιάζεται για πρώτη φορά στον Άγιο Θωμά της Λειψίας.

1741: Ο σουηδός αστρονόμος Άντερς Κέλσιους εισάγει την εκατονταβάθμια κλίμακα μέτρησης της θερμοκρασίας, που έκτοτε φέρει το επώνυμό του.

1818: Το τραγούδι του Φραντς Γιόζεφ Γκρούμπερ Silent Night (Άγια Νύχτα) παρουσιάζεται για πρώτη φορά στο Ναό του Αγίου Νικολάου στο Όμπερνσντορφ της Αυστρίας.

1822: Οι υπερασπιστές του Μεσολογγίου, υπό τον Μ. Μαυροκορδάτο, αποκρούουν με επιτυχία μεγάλη επίθεση 20.000 περίπου τούρκων, υπό τον Ομέρ Βρυώνη.

1832: Ο πρώτος προφήτης της Εκκλησίας των Μορμόνων, Τζόζεφ Σμιθ, προλέγει τον Αμερικανικό Εμφύλιο (1861).

1911: Με ελληνικό βασιλικό διάταγμα ορίζεται ότι οι αρεοπαγίτες θα φέρουν τήβεννο, όταν βρίσκονται στην έδρα.

1926: Ο Χιροχίτο ανεβαίνει στο «θρόνο του παγονιού». Θα παραμείνει αυτοκράτορας της Ιαπωνίας ως το θάνατό του το 1989.

1932: Ισχυρός σεισμός, μεγέθους 7,6 Ρίχτερ συγκλονίζει την περιοχή Τσάνγκμα της Κίνας και προκαλεί το θάνατο 70.000 ανθρώπων.

1938: Η Βίβιαν Λι περνάει από οντισιόν και επιλέγεται από το σκηνοθέτη Ντέιβιντ Σέλτζνικ για το ρόλο της Σκάρλετ Ο' Χάρα στο «Όσα παίρνει ο Άνεμος».

1941: Η βρετανική φρουρά στο Χονγκ Κονγκ παραδίδεται στους Ιάπωνες.

1947: Ο «Δημοκρατικός Στρατός» επιτίθεται και καταλαμβάνει την Κόνιτσα.

1973: Καταρρέει το APRANET (πρώιμο Ίντερνετ) από ιό.

1979: Η Σοβιετική Ένωση εισβάλλει στο Αφγανιστάν για να υποστηρίξει το μαρξιστικό καθεστώς της χώρας.

1979: Η Αίγυπτος αρχίζει ευρείας κλίμακας εργασίες συντήρησης και αποκατάστασης της περίφημης Σφίγγας.

1989: Ο πρώην δικτάτορας της Ρουμανίας Νικολάε Τσαουσέσκου και η γυναίκα του Έλενα, καταδικάζονται σε θάνατο από στρατοδικείο και εκτελούνται για γενοκτονία.

1991: Ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ παραιτείται από πρόεδρος της ΕΣΣΔ, μετά την απόφαση 11 Δημοκρατιών να σχηματίσουν Κοινοπολιτεία Ανεξαρτήτων Κρατών (ΚΑΚ).

1995: Το τουρκικό φορτηγό πλοίο Φιγκέν Ακάτ προσαράζει σε αβαθή ύδατα κοντά στην Ανατολική Ίμια και εκπέμπει σήμα κινδύνου. Ο πλοίαρχός του αρνείται βοήθεια από το Λιμενικό, υποστηρίζοντας ότι βρίσκεται σε τουρκική περιοχή και ότι οι μόνες αρμόδιες είναι οι αρχές της χώρας του.

Γεννήσεις

4 π.Χ.-  Σύμφωνα με πολλούς ερευνητές, γεννήθηκε ο Ιησούς Χριστός (το έτος 0, σύμφωνα με τον Διονύσιο τον Μικρό),

1642 - Ο αγγλοεβραίος φυσικός, μαθηματικός και αστρονόμος, Άιζαακ Νιούτον, γνωστότερος στην Ελλάδα ως Ισαάκ Νεύτων

1821 - Η ιδρύτρια του αμερικανικού Ερυθρού Σταυρού, Κλάρα Μπάρτον

1870 - Η πολωνοαμερικανίδα επιχειρηματίας Έλενα Ρουμπινστάιν, ιδρύτρια της ομώνυμης εταιρείας καλλυντικών, το 1878 - Ο ελβετοαμερικανός οδηγός αγώνων ταχύτητας και ιδρυτής της ομώνυμης αυτοκινητοβιομηχανίας, Λουίς Σεβρολέτ

1887 - Ο αμερικανός μεγαλοξενοδόχος, Κόνραντ Χίλτον, που έδωσε το επώνυμό του στη γνωστή αλυσίδα ξενοδοχείων, 1899 - Ο αμερικανός ηθοποιός, Χάμφρεϊ Μπόγκαρντ, το 1918 ο στρατιωτικός πρόεδρος της Αιγύπτου Ανουάρ Ελ Σαντάτ

1943 - Η πολωνή ηθοποιός, Χάνα Σιγκούλα

1954 - Η σκοτσέζα τραγουδίστρια, Άνι Λένοξ, μέλος του συγκροτήματος «Eurythmics»

1955 - Ο συνθέτης, Σταμάτης Κραουνάκης

Θάνατοι

1973 - Ο τούρκος στρατηγός και πολιτικός, Ισμέτ Ινονού, (Μουσταφά Ισμέτ Πασά), ο οποίος το 1938 διαδέχτηκε στην προεδρία της Τουρκίας τον Κεμάλ Ατατούρκ

1977 - Ο άγγλος ηθοποιός, Τσάρλι Τσάπλιν, (Σαρλό)

1983 - Ο ισπανός σουρεαλιστής ζωγράφος, Χουάν Μιρό

1995 - Ο ιταλοαμερικανός ηθοποιός και τραγουδιστής, Ντιν Μάρτιν

2006 - Ο αμερικανός τραγουδοποιός, Τζέιμς Μπράουν, ο επονομαζόμενος και «Νονός της Σόουλ»

2008 - Η αμερικανίδα τραγουδίστρια, χορεύτρια και ηθοποιός, Έρθα Κιτ.

http://www.newsbeast.gr

Read more » Διαβάστε Περισσότερα

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ (από ένα παλιό αναγνωστικό)...

 

Το σπήλαιο και η Φάτνη

Τά παιδιά στό διπλανό δωμάτιο σχεδίασαν τό σπήλαιο καί τή Φάτνη. Μέσα τοποθέτησαν μιά μεγάλη κι ωραία εικόνα μέ τή Γέννηση του Χριστού. Όλα πήραν μέρος στή Χριστουγεννιάτικη αυτή γιορτή, γιά νά ευχαριστήσουν  τόν παππού. Τό σπήλαιο φωτιζόταν με αναμμένα κεράκια. Έχυναν τέτοιο φως που κανένας νόμιζε πως βρίσκεται σέ σπήλαιο αληθινό.

Ο παππούς κοιτάζει και δέν  μπορεί να κρατήσει, τη συγκίνηση του. Σηκωνει το χερι και κάνει το σταυρό του.

Τα παιδιά ψέλνουν:

«Η Παρθένος σήμερον τον Υπερούσιον τίκτει…»

Τα τροπάρια αυτά τα είχαν μάθει στο σχολείο. Και τη γιορτή εκεί την είχαν δει και τώρα την έκαμαν στο σπίτι. Γι αυτό και την σχεδίασαν  καλά. Απ΄ όλες τις φωνές πιο γλυκειά είναι του Λάμπρου. Αυτός ήταν το πιο μικρό εγγόνι του παππού.

Άμα τελείωσε η γιορτή, ο παππούς πήρε τα εγγόνια κοντά του και τα χάιδεψε. Με δυσκολία έβρισκε λόγια να τα ευχαριστήσει.

Τέτοια ωραία χριστουγεννιάτικη γιορτή ο παππούς δεν είχε ξαναγιορτάσει.

***************

Τά Χριστούγεννα του γερο-Μάνθου

Είναι παραμονή των Χριστουγέννων. Ό γερο – Μάνθος κατέβηκε άπό τά κτήματα του στό χωριό. Θέλει νά γιορτάσει τή μεγάλη γιορτή μέ τά παιδιά του, νά πάει καί στην εκκλησία νά μεταλάβει. Στό χωριό έχει μεγάλους γιους καί δώδεκα εγγόνια.

Τή νύχτα πού χτύπησε ή καμπάνα, δλοι ξεκίνησαν γιά τήν εκκλησία. Ό παππούς φορεί τήν καινούρια φορεσιά του καί περπατεΐ καμαρωτός.

Στήν εκκλησία άναψε μιά μεγάλη λαμπάδα.

Προσκύνησε κι ασπάστηκε τήν εικόνα μέ τή Γέννηση του Χριστού. Τά παιδιά πήγαν κοντά

στον ψάλτη νά βοηθήσουν. Ψέλνουν μαζί του.

«Ή γέννησίς Σου, Χριστέ ό Θεός ημών…»

Τί γλυκά πού ακούονται οι ψαλμωδίες! Τί ωραίες πού είναι οι άγιες ευχές, πού διαβάζει ο παπα-Νικόλας! Ό παππούς όλα τά παρακολουθεί μέ προσοχή.

Όταν ή θεία λειτουργία τελείωσε, ό γερο-Μάνθος πλησίασε καί κοινώνησε. Έπειτα ό παπα – Νικόλας κοινώνησε καί τά παιδιά καί τούς άλλους καί τους έδωσε αντίδωρο.

Γεμάτοι άπ’ τη χάρη τοΰ Θεοϋ γυρίζουν τώρα όλοι στό σπίτι. Αρχίζει πιά νά χαράζει. Οί πετεινοί διαλαλούν πώς ξημέρωσε. Κικιρίκου! κικιρίκου!

Ό παππούς κάθεται στή γωνιά. Όλοι σκύβουν καί τοϋ φιλούν τό χέρι. Πρώτα οί νύφες, ύστερα οί γιοί, ύστερα τά εγγόνια.

— Χρόνια πολλά, παππού! Νά μας ζήσεις! Νά γιορτάσουμε καί του χρόνου καλά Χριστού-γεννα!

Ό παππούς συγκινημένος τους δίνει τήν ευχή του.

.

Από το παλιό Ανανγνωστικό της Β Δημοτικού,Αθήνα 1979

Για την αντιγραφή: ιστολόγιο «Αντέχουμε…»

Read more » Διαβάστε Περισσότερα

ΤΟ tsotilion.blogspot.gr ΣΑΣ ΕΥΧΕΤΑΙ ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΜΕ ΕΥΤΥΧΙΑ ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΥΓΕΙΑ....

 

 

– Υγεία, Αγάπη, Ευτυχία, Όνειρα, Χαμόγελα, Δημιουργικότητα, Επιτυχίες… είναι μερικές μόνο από τις ευχές μας για τα φετινά Χριστούγεννα και τη νέα Χρονιά που πλησιάζει. Καλά Χριστούγεννα!

Οι άγιες μέρες που έρχονται ας φέρουν την ευτυχία στο σπίτι σας και ο καινούργιος χρόνος ας είναι γεμάτος όμορφες στιγμές και πολλά χαμόγελα.

Read more » Διαβάστε Περισσότερα

Σήμερα γεννήθηκε ο Χριστός! Σήμερα ήλθε στον κόσμο ο Κύριος!

 

Αγαπητοί Χριστιανοί,

 Σήμερα γεννήθηκε ὁ Χριστός!

Καί τό θαῦμα τῆς ἐνανθρωπήσεώς Του, πού ξεπέρασε τούς νόμους τῆς φύσεως, ἐξέπληξε ὁλόκληρη τήν γῆ, ἀνεκαίνισε ὁλόκληρο τόν κόσμο, ἔκοψε τήν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητος στά δύο καί, ἀφοῦ ἐπέρασαν εἴκοσι αἰῶνες, μᾶς γνωστοποιεῖται πάλι σήμερα. Σήμερα γεννήθηκε ὁ Μεσσίας! Καί τό μήνυμα αὐτό πού τό ἔφεραν ἀπό τόν οὐρανό οἱ ἄγγελοι, τό ἐδέχθηκαν οἱ ποιμένες, σάν μιά ἀστραπή ξεχύθηκε στά πέρατα τῆς γῆς. Τό μήνυμα αὐτό, τό ὁποῖον ἐτάραξε τόν ‘Ηρώδη καί ὁλόκληρη τήν ‘Ιερουσαλήμ, σάν μιά πνευματική σάλπιγγα ἐσάλπισε ἀπό τόν ἕνα αἰῶνα στόν ἄλλον, ἀπό ἕνα σύνορο στό ἄλλο σύνορο, ἀπό παραλία σέ παραλία καί ἔφθασε σήμερα καί στίς καρδιές μας.

Τό μήνυμα αὐτό ἀκούοντάς το οἱ πτωχοί ἐχάρησαν, οἱ ἁμαρτωλοί ἤλπισαν, οἱ τυφλοί ἐφωτίσθηκαν, οἱ ἀσθενεῖς παρηγορήθησαν, ἐνῶ οἱ χωλοί ἐσκίρτησαν καί ἐχόρεψαν. Τό μήνυμα αὐτό ἀκούοντάς το οἱ ρήτορες ἐξεπλάγησαν, διότι τούς ἐδίδαξε νά σιωποῦν, τούς φιλοσόφους νά ἐντρέπωνται, τούς βασιλεῖς νά τρέμουν. Τό μήνυμα αὐτό ἔκαμε τήν μητέρα νά χαίρη, τήν παρθένο νά ψάλλη, ἐνῶ τό βρέφος νά σκιρτᾶ.

Σήμερα γεννήθηκε ὁ Σωτήρ! Καί ἡ οὐράνια τάξις τῶν ἀγγέλων ἐπλήσθη θείας χαρᾶς μέ τοῦτο τό γεγονός, τό ὁποῖον ἀπήγγειλαν οἱ ποιμένες, τό ἄκουσαν ἡ Παρθένος μέ τόν ‘Ιωσήφ, τό ἐπανέλαβαν τά ἔθνη καί διερχόμενο διά μέσου τῶν αἰώνων ἔφθασε σάν μήνυμα εἰρήνης τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεό· ἰδού λοιπόν γιατί κι ἐμεῖς ἑορτάζουμε σήμερα.

Σήμερα ἦλθε στόν κόσμο ὁ Κύριος! Καί τό ἀστέρι πού ἀνέτειλε στήν ἀνατολή ἀναγγέλλοντας τό θαῦμα ἄνοιξε τόν δρόμο στούς τρεῖς μάγους καί τό διεμήνυσε πρός τίς γενεές τῶν ἀνθρώπων, πρός τούς βασιλεῖς, πρός τίς ἀναρίθμητες φυλές, καί ἰδού, τό βλέπουμε καί σήμερα νά λάμπη στόν οὐρανό τῆς ‘Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.

Κι αὐτό λοιπόν τό θαῦμα τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ, τό καλό μήνυμα, τόν ὕμνο τῶν ἀγγέλων καί τό φῶς τοῦ ἀστέρος μᾶς συγκέντρωσαν στήν ἐκκλησία σήμερα, ‘Αδελφοί, γιά νά χαροῦμε μαζί μέ τόν Κύριο καί νά ἑορτάσουμε πνευματικά.

Σήμερα ὀργίζεται ὁ ‘Ηρώδης, ἀλλά εὐθυμοῦν οἱ φυλές τῆς γῆς. Ταράζεται ὅλη ἡ ‘Ιερουσαλήμ, ἀλλά χοροπηδοῦν ἀπό χαρά τά πέρατα τοῦ κόσμου. ‘Αμφιβάλλουν οἱ Γραμματεῖς τοῦ ‘Ισραήλ, ἀλλά πιστεύουν τά σπέρματα τῆς γῆς. ‘Ανησυχοῦν οἱ ἀρχιερεῖς τοῦ περιουσίου λαοῦ, ἀλλά Τόν περιμένουν τά πρόβατα, πού δέν ἔχουν τούς ποιμένες τῶν γλωσσῶν. Τόν ἀρνοῦνται τά παιδιά Του, ἀλλά Τόν ὑποδέχονται οἱ δοῦλοι Του. Τόν καταδικάζουν οἱ βλάσφημοι, ἀλλά Τόν προσκυνοῦν οἱ πιστοί. Ματαίως ταράζεται ὁ ‘Ηρώδης καί ὅλη ἡ διοικοῦσα τάξις τῆς ‘Ιερουσαλήμ μ’ Αὐτόν, διότι σήμερα ὁ Μεσσίας γεννήθηκε. Ματαίως Τόν κυττάζουν μέ τά μάτια οἱ ἐκλεκτοί τοῦ ‘Ισραήλ, διότι τά ἔθνη Τόν ἐδέχθηκαν. Ματαίως τό σπαθί τοῦ ‘Ηρώδη ζητεῖ νά Τόν θανατώση, διότι οἱ ξένοι Τόν ἔχουν καταφύγιό τους. Οἱ ἑβραῖοι Τοῦ ἔδωσαν μία ἁπλῆ καί ἀκάθαρτη σπηλιά, σάν νἆταν ξένος, ἐνῶ τά ἔθνη Τόν προσκύνησαν μέ τίς ἀναρίθμητες ἐκκλησίες σάν  Δεσπότη τῶν πάντων. Οἱ ἑβραῖοι Τόν ἐξάπλωσαν σέ μία φάτνη μέ ἄχυρα, ἐνῶ τά ἔθνη Τόν ἐστέγασαν στήν καρδιά τους. Οἱ ἑβραῖοι Τοῦ ἔδωσαν ὅ,τι πιό εὐτελές εἶχαν, ἐνῶ τά ἔθνη Τοῦ προσέφεραν χρυσό σάν βασιλέα, λιβάνι καί σμύρνα σάν Θεό καί ἄνθρωπο. Ματαίως ὀργίζεται ὁ ‘Ηρώδης, ἄμυαλα ἀποδεικνύονται τά παιδιά τοῦ ‘Ισραήλ, χωρίς ἐνοχή κόπτονται τά παιδιά τῆς Ραχήλ, διότι σήμερα γεννᾶται ὁ Χριστός καί ὅλα τά ἔθνη Τόν δοξάζουν. ‘Ο Χριστός ἐξ οὐρανοῦ ἔρχεται καί οἱ λαοί Τόν προϋπαντοῦν. ‘Ο Χριστός στήν γῆ φανερώνεται καί κάθε πνοή Τόν δοξολογεῖ.

Σήμερα ἦλθε τό πλήρωμα τῶν καιρῶν. Σήμερα οἱ χαρές ἀγγέλων καί ἀνθρώπων ἑνώνονται, ὁ οὐρανός μέ τήν γῆ συμφιλιώνεται, ὁ Θεός ἐπί γῆς κενώνεται καί στούς ἀνθρώπους ἀληθινά ἐμφανίζεται. Σήμερα ἡ Παλαιά καί ἡ Νέα Διαθήκη στήν Βηθλεέμ συναντῶνται. Σήμερα οἱ Προφῆτες εὐφραίνονται βλέποντας ὅτι ἐκπληρώνονται τά ὅσα οἱ ἴδιοι προεφήτευσαν ἀπό παλαιότερα.  Σήμερα ὁ ‘Αδάμ καί ἡ Εὔα ἔρχονται μέ χαρά νά προσκυνήσουν τόν Νέο ‘Αδάμ, τόν Χριστό.

῎Ας πᾶμε, ‘Αδελφοί, στό σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ, ὡς ἀκόλουθοι τοῦ ἀστέρος τῆς πίστεως, γιά νά προσκυνήσουμε τό θαῦμα πού ἐπιτελέσθηκε. Θά συναντήσουμε μία μικρή σπηλιά, θά ἰδοῦμε μέσα τήν Παρθένο καθισμένη, θά ἰδοῦμε δίπλα τήν μορφή τοῦ γέροντος καί σεβαστοῦ δικαίου ‘Ιωσήφ, θά ἰδοῦμε τήν φάτνη μέ τά ἄχυρα δίπλα τουςὅ . καί ὦ τοῦ θαύματος!ὅ τό Θεῖον Βρέφος σπαργανωμένο μέσα στήν φάτνη. ‘Εκεῖ θά ἰδοῦμε τούς ἀγγέλους νά ψάλλουν, τούς ποιμένες νά δοξάζουν καί τούς μάγους νά προσκυνοῦν καί νά ἐναποθέτουν κοντά στό Βρέφος τά δῶρα τους.

‘Ελᾶτε, λοιπόν, ὅλες οἱ γενεές τῆς γῆς νά συναντήσουμε τόν Νυμφίο τῆς ‘Εκκλησίας, ὁ ‘Οποῖος ἐνεδύθη τά δικά μας ἐνδύματα γιά νά μᾶς θεοποιήση. ‘Ελᾶτε σήμερα ὅλοι οἱ λαοί νά συναδελφωθοῦμε, νά εἰρηνεύσουμε καί ἑνώνοντας τίς φωνές μας ἄς ὑποδεχθοῦμε μέ ὕμνους τόν προσδοκώμενο Μεσσία. ‘Ελᾶτε, Παρθένοι, νά ἰδῆτε μία Παρθένο πῶς γεννᾶ, χωρίς σαρκικό μολυσμό. ‘Ελᾶτε, μητέρες, νά ἰδῆτε τήν Μητέρα τοῦ Θεοῦ, πῶς δέν ἐντρέπεται νά γεννᾶ ἕνα Βρέφος. ‘Ελᾶτε, πιστοί, νά ἰδοῦμε μία Παρθένο πῶς κρατεῖ στήν ἀγκαλιά της Αὐτόν πού ἐκρέμασε τήν γῆ ἐπί τῶν ὑδάτων. ‘Ελᾶτε νά ἰδοῦμε τά δύο χέρια μιᾶς μητέρας λεχοῦς νά ἀγγίζη Αὐτόν πού ἀγγίζει τά ὄρη καί καπνίζονται (Ψαλμ. 103, 32). ‘Ελᾶτε νά ἰδοῦμε σπαργανωμένον μέ λωρίδες Αὐτόν πού καλύπτει τόν οὐρανό μέ τά νέφη καί τήν γῆ μέ τό χόρτο. ‘Ελᾶτε νά ἰδοῦμε πῶς τρέφει Αὐτόν πού τρέφει τόν κόσμο μέ ψωμί καί ποτίζει τήν γῆ μέ βροχή στόν κατάλληλο καιρό.

῏Ω, τοῦ θαύματος! ‘Ο Χριστός γεννᾶται καί ὁ ‘Ηρώδης θηριώνεται, ὁ ‘Ιησοῦς γίνεται ἄνθρωπος γιά φιλανθρωπία καί οἱ υἱοί τῶν ἀνθρώπων βγάζουν τό σπαθί ἀπό τήν θήκη καί τό ἀκονίζουν. ‘Ο Βασιλεύς τοῦ οὐρανοῦ γίνεται δοῦλος καί οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς βιάζονται νά Τόν βγάλουν ἀπό τήν ζωή. ‘Ο Υἱός τοῦ Θεοῦ ἔρχεται νά μᾶς σώση κι ἐμεῖς τήν θύρα τῆς καρδιᾶς μας ἔχουμε ἀκόμη κλειστή. ῞Ομως τό μυστήριο ἐπιτελεῖται. Τό σπήλαιο Τόν δέχεται. Οἱ ἄγγελοι Τόν δοξολογοῦν. Οἱ ποιμένες Τόν ἀναγγέλλουν. Οἱ Μάγοι Τόν προσκυνοῦν. Τά ἔθνη Τόν πιστεύουν. ‘Η ‘Εκκλησία στερεώνεται. ‘Η Διαθήκη τῆς ἀγάπης γράφεται. ‘Η σωτηρία ἔρχεται.

‘Αγαπητοί Χριστιανοί,

‘Από τήν γέννησι τοῦ Κυρίου μας ‘Ιησοῦ Χριστοῦ καί μέχρι σήμερα ἐπέρασαν πάνω ἀπό εἴκοσι αἰῶνες. Σ’ αὐτή τήν μεγάλη χρονική περίοδο ἄλλαξαν οἱ πόλεις, οί τόποι, ἐπέρασαν βασιλεῖς καί ἄνθρωποι, ὅμως ἡ μικρή Βηθλεέμ- ἡ πόλις τῶν εὐφροσυνῶν καί τῶν στεναγμῶν- παρέμεινε σχεδόν ἡ ἴδια. ‘Εάν ζητήσουμε τήν σπηλιά στήν ὁποία γεννήθηκε ὁ Χριστός, δέν θά βροῦμε ἐκεῖ παρά ἕνα μικρό παρεκκλήσιο, στό ὁποῖο προσκυνοῦν καθημερινῶς ἑκατοντάδες καί χιλιάδες προσκυνητές ἀπό ὅλο τόν κόσμο. Δέν θά ἰδοῦμε ἐκεῖ οὔτε τήν Παρθένο, οὔτε τόν γέροντα ‘Ιωσήφ. Δέν θά συναντήσουμε οὔτε τούς μάγους τῆς Περσίας, οὔτε τούς ποιμένες τοῦ ‘Ισραήλ. Δέν θά βροῦμε ἐκεῖ οὔτε τήν φάτνη, οὔτε τό Θεῖο Βρέφος, οὔτε θά ἰδοῦμε τό ἀστέρι νά λάμπη ἀπό τήν ‘Ανατολή. ῞Ενα μεγάλο θαῦμα ἐπιτελέσθηκε! ‘Ιδού, σέ λίγο καιρό, ἡ σπηλιά μετατράπηκε σέ χιλιάδες μικρές καί μεγάλες ἐκκλησίες, πού στολίζουν μεγαλόπρεπα ὅλες τίς γωνίες τοῦ κόσμου. ‘Η πτωχή φάτνη μεταβλήθηκε ἐπίσης σέ ῞Αγιο Βῆμα. Τό Θεῖον Βρέφος μᾶς περιμένει τώρα ὑπό τήν μορφή τῶν ‘Αγίων Μυστηρίων. Τήν θέσι τῶν μάγων ἐπῆραν οἱ ‘Απόστολοι, ἐνῶ τῶν ποιμένων οἱ ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι μαζί φέρουν τό μήνυμα τῆς σωτηρίας σ’ὅλο τόν κόσμο. ‘Η χορεία τῶν ἁγίων ἀγγέλων δοξάζεται τώρα μέ τά ἑκατομμύρια τῶν ὁσίων καί μαρτύρων, οἱ ὁποῖοι ἀδιακόπως ὑμνοῦν στούς οὐρανούς τόν ‘Αμνό τοῦ Θεοῦ. ‘Ενῶ ἡ ἀγγελική ψαλμωδία συνεχίζεται τώρα μέ τούς ἤχουν τῶν καμπάνων καί ἀπό τίς μελωδικές ἐκκλησιαστικές ψαλμωδίες πού ἀντηχοῦν σ’ὅλο τόν κόσμο. ‘Ο γέροντας ‘Ιωσήφ ἀπεικονίζει τήν Παλαιά Διαθήκη, ἐνῶ ἡ Παρθένος Μαρία τόν Νόμο τῆς Νέας Διαθήκης. Τά σπάργανα ἀπεικονίζουν τά ἱερά ἄμφια τῆς ‘Εκκλησίας. ‘Ο χρυσός, τήν δόξα τῆς θεότητος, τό λιβάνι, τίς προσευχές τῶν ἁγίων καί ὅλων τῶν Πιστῶν, ἐνῶ ἡ σμύρνα, τόν στολισμό μέ ἀγαθά ἔργα. Στό τέλος τό ἀστέρι συμβολίζει τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ, τό ὁποῖο φωτίζει σάν μία λαμπάδα τήν πορεία ὁλοκλήρου τοῦ κόσμου.

Συνεπῶς ὄχι στήν Βηθλεέμ τῆς ‘Ιουδαίας, ἀλλά στήν ‘Εκκλησία τοῦ Χριστοῦ νά συγκεντρωθοῦμε σήμερα, ‘Αδελφοί, γιά νά τιμήσουμε τήν γέννησι τοῦ Χριστοῦ. ‘Εδῶ εἶναι τό σπήλαιο τῆς σωτηρίας μας, ἐδῶ ἡ θεία φάτνη. ‘Εδῶ εἶναι οἱ μάγοι τῶν ἐθνῶν, ἐδῶ οἱ ποιμένες τοῦ νέου ‘Ισραήλ. ‘Εδῶ εἶναι τό ἀστέρι, ἐδῶ τό φῶς, ἐδῶ τά Δῶρα τοῦ Πνεύματος. Καί ὑπεράνω ὅλων, ἐδῶ εἶναι τό Βρέφος ‘Ιησοῦς-ὁ Νυμφίος τῆς ‘Εκκλησίας.

῎Ας περάσουμε χαρούμενα αὐτή τήν ἡμέρα δίπλα στήν φάτνη τοῦ ‘Ιησοῦ. Δέν θά εἴμεθα ἐδῶ οἱ μόνοι ὁδοιπόροι, οἱ μόνοι προσκυνητές, οἱ μόνοι ἀγγελιοφόροι τοῦ θαύματος. Γύρω ἀπό τήν ‘Αγία Τράπεζα θά συναντήσουμε τούς ἐνδόξους τοῦ Χριστοῦ ‘Αποστόλους, τούς ἀξιοτίμους Μάρτυρες, τούς ἐκλεκτούς ‘Οσίους καί τήν χορεία ὅλων τῶν ‘Αγίων Πατέρων. Θά ἰδοῦμε ἐκεῖ μητέρες νά περιμένουν τήν παρηγορία ἀπό τήν Μητέρα, παρθένες νά ζητοῦν τήν βοήθεια τῆς Παρθένου, βρέφη νά ζητοῦν τήν εὐλογία τοῦ Θείου Βρέφους, ξένους νά ζητοῦν στέγη ἀπ’ Αὐτόν πού διώχθηκε ἀπό τούς ἀνθρώπους, καταπιεζομένους νά ζητοῦν δικαιοσύνη ἀπό τόν Κριτή. Θά συναντήσουμε ἀκόμη ἁμαρτωλούς νά περιμένουν τήν συγχώρησι, τυφλούς νά ἱκετεύουν γιά τό φῶς τους, πονεμένους νά προσδοκοῦν τήν θεραπεία τους, πεινασμένους νά ζητοῦν ψωμί, διψασμένους νά ἐπιθυμοῦν καθάριο νερό. ‘Αλλ’ ὅμως ἄς μή ἀπορήσουμε, ἐάν θά ἰδοῦμε ἔξω ἀπό τήν φάτνη τοῦ ‘Ιησοῦ καί ἀρκετούς ἀπίστους, οἱ ὁποῖοι βλασφημοῦν τόν Κτίστη, δυσπίστους, οἱ ὁποῖοι ἀμφισβητοῦν τό θαῦμα τῆς γεννήσεως, αἱρετικούς, πού θά σχίζουν τά σπάργανα τοῦ Βρέφους, ἁμαρτωλούς καί ἐπαναστάτες πού ταράζουν τήν ‘Εκκλησία, διχάζουν τίς ψυχές καί μισοῦν τό φῶς.

Μπαίνοντας ἐμεῖς καί μένοντας μέσα στήν ‘Εκκλησία, ‘Αδελφοί, σάν σ’ ἕνα πλοῖο, ἄς μή φοβούμεθα τήν ὀργή τοῦ ‘Ηρώδου, οὔτε τά στόματα τῶν αἱρετικῶν αὐτοῦ τοῦ αἰῶνος. Διότι μέσα μας εἶναι ὁ Χριστός, ἔξω ὁ Μαμωνᾶς. Μέσα εἶναι οἱ ποιμένες καί ἔξω οἱ μάγοι· μέσα εἶναι τό ἀστέρι τοῦ φωτός, ἔξω ἡ ἔρημος τῆς ἀπωλείας. ‘Εδῶ ὁ βράχος τῆς δοξασμένης πίστεώς μας, ἔξω ἡ ἄμμος τῶν αἱρετικῶν. ‘Εδῶ εἶναι ἡ φάτνη τοῦ Βρέφους, ἔξω οἱ λεχῶνες χωρίς βρέφη. Μέσα εἶναι ἡ Παρθένος μέ τόν ‘Ιησοῦν στήν ἀγκαλιά της, ἔξω εἶναι οἱ μητέρες χωρίς τά βρέφη στίς ἀγκαλιές τους, διότι δέν τά ἀγάπησαν καί τά ἐσκότωσαν, πρίν τά γνωρίσουν. Μέσα εἶναι ἡ χαρά τῆς Μητέρας τοῦ Θεοῦ κι ἔξω ὁ στεναγμός τῶν δολοφόνων μητέρων. Μέσα στήν ‘Εκκλησία εἶναι ὁ ῎Αρτος, κι ἔξω τά ψίχουλα, μέσα εἶναι ἡ καθαρά πηγή, κι ἔξω τά ταραγμένα νερά. ‘Εδῶ εἶναι οἱ ἀγγελικές ὑμνωδίες κι ἔξω οἱ φωνές τῆς ἀσωτίας. ‘Εδῶ εἶναι οἱ χαρές κι ἔξω τά δάκρυα. ‘Εδῶ εἶναι ὁ θάλαμος τοῦ Νυμφίου, ἐκεῖ ἔξω τά σπίτια τῶν κακῶν ἐπιθυμιῶν. ‘Εδῶ εἶναι τό κρῖνον τῆς Παρθένου, ἐκεῖ ἔξω εἶναι τά τριβόλια τῶν ἀπολαύσεων. ‘Εδῶ εἶναι ἡ λάμψις τοῦ χρυσοῦ κι ἔξω ἡ ἐντροπή τῶν ἁμαρτιῶν. ‘Εδῶ εἶναι τό εὐῶδες θυμίαμα κι ἔξω ὁ καπνός τῆς αἰωνίου σωτηρίας. Καί, γιά νά εἰπῶ μέ συντομία, στήν ‘Εκκλησία εἶναι ἡ ζωή καί ἔξω ἀπ’ αὐτήν εἶναι ὁ θάνατος. ‘Εδῶ ἡ ἀλήθεια κι ἔξω τό ψεῦδος. ‘Εδῶ εἶναι ἡ ὁδός κι ἔξω τό χάος τῶν αἱρέσεων.

‘Εμεῖς ὅμως, ‘Αδελφοί, ἐπειδή τρώγομε ἀπό τό ἴδιο ἄρτο τῆς ἀγάπης καί πίνουμε ἀπ’ ἐκεῖνο τό ποτήρι τῆς πίστεως, ἄς μή κλονιζώμεθα, ἀλλά, ἀφήνοντας ὅλα τά ἐξωτερικά, νά συγκεντρωνόμεθα γύρω ἀπό τήν φάτνη τοῦ ‘Ιησοῦ καί χαίροντες ἄς ψάλλουμε σήμερα μαζί μέ τούς ἀγγέλους: <Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῶ καί ἐπί γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία>. (Λουκ. 2, 14).

‘Αγαπητοί Χριστιανοί,

Θά ἔλθουμε στό τέλος αὐτοῦ τοῦ λόγου μας μέ δύο ἐρωτήσεις: Πρώτη ἐρώτησις: Πῶς ὑποδεχόμεθα ἐμεῖς τόν Χριστό σήμερα; Μέ ἀμφιβολία, ὅπως οἱ ἑβραῖοι τοῦ παλαιοῦ καιροῦ ἤ μέ πίστι, ὅπως οἱ μάγοι ἐξ ἀνατολῶν; ‘Αναπαύουμε τόν Κύριο στήν μυστική φάτνη τῆς καρδιᾶς μας, ἤ Τόν διώχνουμε ἀπό τό φρούριο τῆς ψυχῆς μας, παρόμοια μέ τόν ‘Ηρώδη; Θυσιάζουμε στόν Σωτῆρα τήν ζωή μας, τήν ψυχή, τήν δύναμι, τόν νοῦ καί κάθε τι πολύτιμο πού ἔχουμε; Συναντᾶμε ἐμεῖς σήμερα τόν Χριστό εἰρηνεύοντες μέ τούς ἄλλους, ἐξομολογούμενοι καί ἑνωμένοι μέ τά ῎Αχραντα Μυστήρια; ῎Η Τόν πλησιάζουμε γεμᾶτοι μῖσος, κακίες, ἀνεξομολόγητοι καί σκοτισμένοι ἀπό τά πάθη;

‘Αφήνω νά ἀπαντήση ὁ καθένας μἐ τήν συνείδησί του σ’αὐτή τήν ἐρώτησι, ἐνῶ ἐμεῖς, προτρεπόμενοι ἀπό τήν χαρά τῆς σημερινῆς ἑορτῆς, ἄς περάσουμε στήν δεύτερη ἐρώτησι: Μεταφέρουμε ἐμεῖς τό καλό μήνυμα τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ στά σπίτια μας, στά παιδιά, στούς συγγενεῖς μας καί στ’ ἀδέλφια μας; ῎Η, ἀδιαφορῶντας, ἀμφισβητοῦμε τό μυστήριο τῆς ἐνσαρκώσεως τοῦ Χριστοῦ;  Κάνουμε ἐμεῖς, ὅ,τι ἔκαμαν οἱ μάγοι καί ποιμένες, ἤ παραμένουμε ἀδιάφοροι μέχρι σήμερα;

Εάν παραμελήσαμε ἤ ἐλησμονήσαμε τό χριστιανικό μας καθῆκον στό παρελθόν, ἄς μή τεμπελιάσουμε ἀπό σήμερα καί ἑξῆς. Καθένας ἄς δώσει σέ κάποιον ἄλλον αὐτό τό καλό μήνυμα τοῦ θαύματος τῆς Βηθλεέμ.

‘Επιστρέψετε, λοιπόν, στά σπίτια σας. Μεταφέρετε τήν χαρά τῆς σωτηρίας ἐκεῖ πού δέν ἠμπορεῖ νά εἰσέλθη. Φιλοξενήσετε στά σπίτια σας τούς πτωχούς. Σπάστε τά τραπέζια τῶν δυστυχισμένων καί πᾶρτε τους κοντά σας. Πετάξτε τά προσκέφαλα τῶν ἀσθενῶν. Εἰσέλθετε ἐκεῖ πού δέν ἠμποροῦμε νά μποῦμε ἐμεῖς. Κτυπᾶτε τίς πόρτες τῶν διαπληκτιζομένων. Εἰρηνεύετε τούς διχασμένους, παρηγορήσετε τούς ταραγμένους, ἐνδυναμώσετε τούς ἀμφιβάλλοντας, θερμαίνετε τούς κλονισμένους στήν πίστι, φέρετε τόν ‘Ιησοῦ στούς πλανεμένους ἀδελφούς μας.

Ανοῖξτε σήμερα τίς πῦλες τῶν νοσοκομείων, περπατεῖσθε στά κατώφλια τῶν δυστυχισμένων, ἀκοῦστε τούς στεναγμούς τῶν ὀρφανῶν, μεταδώσετε σέ ὅλους τήν καλή ἀγγελία μαζί μέ μιά μικρή βοήθεια ἀπό τό περίσσευμα τῆς ἀγάπης σας καί νά εἰπῆτε σέ ὅλους ὅτι σήμερα γεννήθηκε στόν Κόσμο ὁ Κύριος. ‘Αμήν.

από το βιβλίο: «‘Ο Γέροντας π. ‘Υάκινθος Οὐντσιουλεάκ», ‘Ηγούμενος τῆς ‘Ιερᾶς Μονῆς Πούτνα Μολδαβίας Ρουμανίας

Μετάφρασις – ἐπιμέλεια
‘Υπό ‘Αδελφῶν τῆς ‘Ιερᾶς Μονῆς ‘Οσίου Γρηγορίου
‘Αγίου ῎Ορους
2001.

Read more » Διαβάστε Περισσότερα

Τα Χριστουγεννιάτικα διηγήματα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη...Τὰ Χριστούγεννα τοῦ τεμπέλη

 

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

Στὴν ταβέρνα τοῦ Πατσοπούλου, ἐνῷ ὁ βορρᾶς ἐφύσα, καὶ ὑψηλὰ εἰς τὰ βουνὰ ἐχιόνιζεν, ἕνα πρωί, ἐμβῆκε νὰ πίῃ ἕνα ρώμι νὰ ζεσταθῇ ὁ μαστρο-Παῦλος ὁ Πισκολέτος, διωγμένος ἀπὸ τὴν γυναῖκά του, ὑβρισμένος ἀπὸ τὴν πενθεράν του, δαρμένος ἀπὸ τὸν κουνιάδον του, ξωρκισμένος ἀπὸ τὴν κυρα-Στρατίναν τὴν σπιτονοικοκυράν του, καὶ φασκελωμένος ἀπὸ τὸν μικρὸν τριετῆ υἱόν του, τὸν ὁποῖον ὁ προκομμένος ὁ θεῖός του ἐδίδασκεν ἐπιμελῶς, ὅπως καὶ γονεῖς ἀκόμη πράττουν εἰς τὰ «κατώτερα στρώματα», πῶς νὰ μουντζώνῃ, νὰ βρίζῃ, νὰ βλασφημῇ καὶ νὰ κατεβάζῃ κάτω Σταυρούς, Παναγιές, κανδήλια, θυμιατὰ καὶ κόλλυβα. Κ᾽ ἔπειτα, γράψε ἀθηναϊκὰ διηγήματα!

Ὁ προβλεπτικὸς ὁ κάπηλος, διὰ νὰ ἔρχωνται ἀσκανδαλίστως νὰ ψωνίζουν αἱ καλαὶ οἰκοκυράδες, αἱ γειτόνισσαι, εἶχε σιμὰ εἰς τὰ βαρέλια καὶ τὰς φιάλας, πρὸς ἐπίδειξιν μᾶλλον, ὀλίγον σάπωνα, κόλλαν, ὀρύζιον καὶ ζάχαριν, εἶχε δὲ καὶ μύλον διὰ νὰ κόπτῃ καφέν. Ἀλλ᾽ ἔβλεπες πρωὶ καὶ βράδυ νὰ ἐξέρχωνται, ἀτημέλητοι καὶ μισοκτενισμέναι, γυναῖκες φέρουσαι τὴν μίαν χεῖρα ὑπὸ τὴν πτυχὴν τῆς ἐσθῆτος, παρὰ τὸ ἰσχίον, καὶ τοῦτο ἐσήμαινεν, ὅτι τὸ ὀψώνιον δὲν ἦτο σάπων, οὔτε ὀρύζιον ἢ ζάχαρις.

Ἤρχετο πολλάκις τῆς ἡμέρας ἡ γρια-Βασίλω, πτωχή, ἔρημη καὶ ξένη στὰ ξένα, ἥτις δὲν εἶχε προλήψεις, κ᾽ ἔπινε φανερὰ τὸ ρούμι της. Ἤρχετο καὶ ἡ κυρα-Κώσταινα ἡ Κλησιάρισσα, ἥτις ἐβοηθοῦσε τὸ κατὰ δύναμιν εἰς τὴν ἐκκλησίαν, ἱσταμένη πλησίον τοῦ μανουαλίου, διὰ νὰ κολλᾷ τὰ κηρία, καὶ ὅσας πεντάρας ἔπαιρνε τὴν Κυριακήν, ὅλας τὰς ἔπινε, μετ᾽ εὐσυνειδήτου ἀκριβείας, τὴν Δευτέραν, Τρίτην καὶ Τετάρτην.

Ἤρχετο κ᾽ ἡ Στρατίνα, νοικοκυρὰ μὲ δύο σπίτια, ὁποὺ ἐφώναζεν εἰς τὴν αὐλόπορταν, εἰς τὸν δρόμον καὶ εἰς τὸ καπηλεῖον ὅλα τὰ μυστικά της, δηλ. τὰ μυστικὰ τῶν ἄλλων, καὶ μέρος μὲν αὐτῶν ἔμενον εἰς τὴν αὐλήν, μέρος δὲ ἔπιπτον εἰς τὸ καπηλεῖον, καὶ τὰ περισσότερα ἐχύνοντο εἰς τὸν δρόμον· κ᾽ ἐξωνομάτιζε* τὸν κόσμον, ποία νοικάρισσα τῆς καθυστερεῖ δύο νοίκια, ποῖος ὀφειλέτης τῆς χρεωστεῖ τὸν τόκον, ποία γειτόνισσα τῆς ἐπῆρεν ἕνα εἶδος, δανεικὸν κι ἀγύριστον. Ὁ μαστρο-Δημήτρης ὁ φραγκορράφτης τῆς ἐχρωστοῦσε τρία νοίκια, ὁ μαστρο-Παῦλος ὁ Πισκολέτος πέντε, καὶ τὸν μῆνα ποὺ ἔτρεχεν, ἕξ. Ἡ Λενιὼ ἡ κουμπάρα της τῆς πέρασε δευτέραν ὑποθήκην μὲ δόλον εἰς τὸ σπίτι, καὶ τώρα ἦτον ἀνάγκη νὰ τρέχῃ εἰς δικηγόρους καὶ συμβολαιογράφους διὰ νὰ ἐξασφαλίσῃ τὰ δίκαιά της. Ἡ Κατίνα, ἡ ἀνεψιά της ἀπ᾽ τὸν πρῶτον ἄνδρα της, τῆς εἶχεν ἀφήσει ἕνα ἀμανάτι διὰ νὰ τὴν δανείσῃ δέκα δραχμάς, καὶ τώρα κατὰ τὴν ἐκτίμησιν δύο χρυσοχόων ἀπεδείχθη ὅτι τὸ ἀσημικὸν ἦτο κάλπικον καὶ δὲν ἤξιζεν οὔτε ὅσον ἤξιζαν τὰ δύο φυσέκια μὲ τὲς σκουριασμένες μπακίρες ― τὰς ὁποίας, ἀφοῦ, κατὰ τὴν συνήθειάν της (αὐτὸ δὲν τὸ ἔλεγεν, ἀλλ᾽ ἦτο γνωστόν), ἔβγαλεν ἔξω τὸν γερο-Στρατήν, τὸν ἄνδρα της, τὴν κόρην της, τὴν Μαργαρίταν, καὶ τὴν ἐγγονήν της, τὴν Λενούλαν, ἤνοιξε τὴν κρύπτην, ἀπέθεσεν ἐκεῖ τὸ ἐνέχυρον, ἔβγαλε τὸ κομπόδεμα, ἔλαβε τὰ φυσέκια, καὶ τὰ ἐνεχείρισε μὲ τρόπον, ὁποὺ ἐσήμαινε νὰ τὰ δώσῃ καὶ νὰ μὴν τὰ δώσῃ, κ᾽ ἐφαίνοντο ὡς νὰ ἐκολλοῦσαν στὰ χέρια της, εἰς τὴν πτωχὴν τὴν Κατίναν.

Ἡ Ἀσημίνα, ἡ παλαιὰ νοικάρισσά της, τραγουδίστρα τὸ ἐπάγγελμα, ὅταν ἐξεκουμπίσθη κ᾽ ἔφυγε, τῆς ἐχρωστοῦσε τρία μηνιάτικα κ᾽ ἐννέα ἡμέρας. Καὶ τὰ μὲν ἔπιπλα, ὁποὺ ἔπρεπε κατὰ δίκαιον τρόπον νὰ τὰ ἐκχωρήσῃ εἰς τὴν σπιτονοικοκυράν, τὰ παρέδωκεν εἰς τὸν καῦκόν* της, τὸν τελευταῖον ἀγαπητικόν της, ποὺ νὰ τσάκιζε τὸ πόδι της, νὰ μὴν εἶχε σώσει ποτέ… καὶ εἰς αὐτὴν δὲν ἔδωκεν ἄλλο τίποτε, παρὰ ἕνα παλιοφυλαχτὸν ἐκεῖ, λιγδιασμένον, καὶ τῆς εἶπε μυστηριωδῶς ὅτι αὐτὸ περιεῖχε τίμιον ξύλον… Σὰν ἐγκρεμοτσακίσθη κ᾽ ἔφυγε, τὸ ἀνοίγει καὶ αὐτὴ ἐκ περιεργείας, καὶ ἀντὶ τιμίου ξύλου, τί βλέπει;… κάτι κουρέλια, τρίχας, τούρκικα γράμματα, σκοντάμματα, μαγικά, χαμένα πράματα… Τ᾽ ἀκοῦτε σεῖς αὐτά;

*
* *

Εἰσῆλθε ριγῶν ὁ μαστρο-Παυλάκης καὶ ἐζήτησεν ἕνα ρώμι. Τὸ παιδὶ τοῦ καπηλείου, ὁποὺ τὸν ἤξευρε καλά, τοῦ εἶπεν·

―Ἔχεις πεντάρα;

Ὁ ἄνθρωπος ἔσεισε τοὺς ὤμους μὲ τρόπον διφορούμενον.

― Βάλε σὺ τὸ ρούμι, εἶπεν.

Πῶς νὰ ἔχῃ πεντάρα; Καλὰ καὶ τὰ λεπτά, καλὴ κ᾽ ἡ δουλειά, καλὸ καὶ τὸ κρασί, καλὴ κ᾽ ἡ κουβέντα, ὅλα καλά. Καλύτερον ἀπ᾽ ὅλα ἡ ρᾳστώνη, τὸ δόλτσε φὰρ νιέντε* τῶν ἀδελφῶν Ἰταλῶν. Ἂν εἰς αὐτὸν ἀνετίθετο νὰ συντάξῃ τὸν κανονισμὸν τῆς ἑβδομάδος, θὰ ὥριζε τὴν Κυριακὴν διὰ σχόλην, τὴν Δευτέραν διὰ χουζούρι, τὴν Τρίτην διὰ σουλάτσο, τὴν Τετάρτην, Πέμπτην καὶ Παρασκευὴν δι᾽ ἐργασίαν, καὶ τὸ Σάββατον διὰ ξεκούρασμα. Ποῖος λέγει ὅτι αἱ ἑορταὶ εἶναι παραπολλαὶ διὰ τοὺς ὀρθοδόξους Ἕλληνας, καὶ αἱ ἐργάσιμοι εἶναι πολὺ ὀλίγαι; Αὐτὰ τὰ λέγουν ὅσοι δὲν ἔκαμαν ποτὲ σωματικὴν ἐργασίαν καὶ ἠξεύρουν μόνον διὰ τοὺς ἄλλους νὰ θεσμοθετοῦν.

Ἀκριβῶς τὴν ὥραν ταύτην ἦλθεν ἀπ᾽ ἀντικρὺ ὁ Δημήτρης ὁ φραγκορράφτης, διὰ νὰ πίῃ τὸ πρωινόν του. Μόνην παρηγορίαν εἶχε νὰ κάμνῃ αὐτὰ τὰ συχνὰ ταξιδάκια, καθὼς τὰ ὠνόμαζε. Διέκοπτεν ἐπὶ πέντε λεπτὰ τὴν ἐργασίαν του δέκα φορὰς τὴν ἡμέραν, καὶ ἤρχετο νὰ πίῃ ἕνα κρασί. Ἔπαιρνεν ἐργασίαν ἀπὸ τὰ μαγαζειὰ κ᾽ ἐδούλευεν ὡς κάλφας εἰς τὸ δωμάτιόν του. Εἰσῆλθε καὶ παρήγγειλεν ἕνα κρασί. Εἶτα ἰδὼν τὸν Παῦλον:

― Βάλε καὶ τοῦ μαστρο-Παυλάκη ἕνα ρούμι, εἶπεν.

Ὡς ἀπὸ Θεοῦ σταλμένος διὰ νὰ λύσῃ τὸ ζήτημα τῆς πεντάρας μεταξὺ τοῦ πελάτου καὶ τοῦ ὑπηρέτου, ἐκάθισε πλησίον τοῦ Παύλου καὶ ἤρχισε τοιαύτην ὁμιλίαν, ἡ ὁποία ἦτο μὲν συνέχεια τῶν ἰδίων λογισμῶν του, εἰς δὲ τὸν Παῦλον ἐφάνη ὡς συνηγορία ὑπὲρ τῶν ἰδικῶν του παραπόνων.

― Ποῦ σκόλη καὶ γιορτή, μαστρο-Παυλέτο, φίλε μου, εἶπεν· οὔτε καθισιό, οὔτε χουζούρι. Τ᾽ Ἁι-Νικολάου δουλέψαμε, τ᾽ Ἁι-Σπυρίδωνα δουλέψαμε, τὴν Κυριακὴ προχθὲς δουλέψαμε. Ἔρχουνται Χριστούγεννα, καὶ θαρρῶ πὼς θὰ δουλεύουμε χρονιάρα μέρα.

Ὁ Παῦλος ἔσεισε τὴν κεφαλήν.

― Θέλω κάτι νὰ πῶ, ἀλλὰ δὲν ξέρω γιὰ νὰ τὰ σταμπάρω περὶ γραμμάτου, μαστρο-Δημήτρη μου, εἶπε. Μοῦ φαίνεται πὼς αὐτοὶ οἱ μαστόροι, αὐτοὶ οἱ ἀρχόντοι, αὐτὴ ἡ κοινωνία πολὺ κακὰ ἔχουν διωρισμένα τὰ πράγματα. Ἀντὶ νὰ εἶναι ἡ δουλειὰ μοιρασμένη ἴσα στὶς καθημερινές, πέφτει μονομιᾶς καὶ μονομπάντα. Δουλεύουμε βιαστικὰ τὶς γιορτάδες, καὶ ὕστερα χασομεροῦμε βδομάδες καὶ μῆνες τὶς καθημερινές.

― Εἶναι κ᾽ ἡ τεμπελιὰ στὸ μέσο, εἶπε μετὰ πονηρᾶς αὐθαδείας τὸ παιδὶ τοῦ καπηλείου, ὠφεληθὲν ἀπὸ μίαν στιγμὴν καθ᾽ ἣν ὁ ἀφέντης του εἶχεν ὁμιλίαν εἰς τὸ κατώφλιον τῆς θύρας καὶ δὲν ἠδύνατο ν᾽ ἀκούσῃ.

― Ἂς εἶναι, τί νὰ σοῦ κάμῃ ἡ προκομμάδα κ᾽ ἡ τεμπελιά; εἶπεν ὁ Δημήτρης. Τὸ σωστὸ εἶναι, πολλὰ κεσάτια κι ὀλίγη μαζωμένη δουλειά. Καλὰ λέει ὁ μαστρο-Παῦλος. Ἄλλο ἂν εἶμαι ἀκαμάτης ἐγώ, ἂς ποῦμε, ἢ ὁ Παῦλος, ἢ ὁ Πέτρος, ἢ ὁ Κώστας, ἢ ὁ Γκίκας. Ἐμένα ἡ φαμίλια* μου δουλεύει, ἐγὼ δουλεύω, ὁ γυιός μου δουλεύει, τὸ κορίτσι πάει στὴν μοδίστρα. Καὶ μ᾽ ὅλα αὐτά, δὲν μποροῦμε ἀκόμα νὰ βγάλουμε τὰ νοίκια τῆς κυρα-Στρατίνας. Δουλεύουμε γιὰ τὴ σπιτονοικοκυρά, δουλεύουμε γιὰ τὸν μπακάλη, γιὰ τὸ μανάβη, γιὰ τὸν τσαγκάρη, γιὰ τὸν ἔμπορο. Ἡ κόρη θέλει τὸ λοῦσό της, ὁ νέος θέλει τὸ καφενεῖό του, τὸ ροῦχό του, τὸ γλέντι του. Ὕστερα, κάμε προκοπή.

―Ὑγρασία μεγάλη, μαστρο-Δημήτρη μου, εἶπεν ὁ Παυλέτος, ἀποκρινόμενος εἰς τοὺς ἰδίους στοχασμούς του. Ὑγρασία κάτω στὰ μαγαζειά, χαμηλὸ τὸ μέρος, ἡ δουλειὰ βαριά, ρεματισμοί, κρυώματα. Ὕστερα κόπιασε, ἂν ἀγαπᾷς, νὰ ἀργάζῃς τομάρια. Τὸ δικό μας τὸ τομάρι ἄργασε πιά, ἄργασε…

― Καλὰ ἀργασμένο τὸ δικό σου, μαστρο-Παῦλε, αὐθαδίασε πάλιν ὁ ὑπηρέτης, αἰνιττόμενος ἴσως τὰς μεταξὺ τοῦ Παύλου καὶ τοῦ γυναικαδέλφου του σκηνάς.

Εἶτα εἰσῆλθεν ὁ κάπηλος. Ὁ μαστρο-Δημήτρης ἀπῆλθε 〈διὰ〉 νὰ ἐπαναλάβῃ τὴν ἐργασίαν του καὶ ἡ ὁμιλία ἔπαυσεν.

*
* *

Ὁ μαστρο-Παῦλος ἀφέθη εἰς τὰς φαντασίας του. Σάββατον σήμερον, μεθαύριον παραμονή, τὴν ἄλλην Χριστούγεννα. Νὰ εἶχε τουλάχιστον λεπτὰ διὰ νὰ ἀγοράσῃ ἕνα γαλόπουλο, νὰ κάμῃ κι αὐτὸς Χριστούγεννα στὸ σπίτι του, καθὼς ὅλοι. Μετενόει τώρα πικρῶς, διότι δὲν ἐπῆγε τὰς τελευταίας ἡμέρας εἰς τὰ βυρσοδεψεῖα νὰ δουλέψῃ, νὰ βγάλῃ ὀλίγα λεπτά, διὰ νὰ περάσῃ πτωχικὰ τὰς ἑορτάς. «Ὑγρασία μεγάλη, χαμηλὸ τὸ μέρος, ἡ δουλειὰ βαριά. Κόπιασε νὰ ἀργάζῃς τομάρια! Τὸ δικό μας τὸ τομάρι θέλει ἄργασμα.»

Εἶχεν ἀκούσει τὸν λαϊκὸν μῦθον διὰ τὸν τεμπέλην, ὁποὺ ἐπήγαιναν νὰ τὸν κρεμάσουν, καὶ ὅστις συγκατένευε νὰ ζήσῃ ὑπὸ τὸν ὅρον νὰ εἶναι «βρεμένο τὸ παξιμάδι». Ἐγνώριζε καὶ τὴν ἄλλην διήγησιν διὰ τὸ τεμπελχανειό, τὸ ὁποῖον ἵδρυσε, λέγουν, ὁ Μεχμεταλὴς εἰς τὴν πατρίδα του Καβάλαν. Ἐκεῖ, ἐπειδὴ τὸ κακὸν εἶχε παραγίνει, ὁ ἐπιστάτης ἐσοφίσθη νὰ στρώνῃ μίαν ψάθαν, ἐπὶ τῆς ὁποίας ἠνάγκαζε τοὺς ἀέργους νὰ ἐξαπλώνωνται. Εἶτα ἔβαλλε φωτιὰν εἰς τὴν ψάθαν. Ὅποιος ἐπροτίμα νὰ καῇ, παρὰ νὰ σηκωθῇ ἀπὸ τὴν θέσιν του, ἦτο σωστὸς τεμπέλης κ᾽ ἐδικαιοῦτο νὰ φάγῃ δωρεὰν τὸ πιλάφι. Ὅποιος ἐσηκώνετο κ᾽ ἔφευγε τὸ πῦρ, δὲν ἦτον σωστὸς τεμπέλης κ᾽ ἔχανε τὰ δικαιώματα. Τόσοι Βαλλιᾶνοι, τόσοι Ἀβέρωφ καὶ Συγγροί, ἐσκέπτετο ὁ μαστρο-Παῦλος, καὶ κανεὶς ἐξ αὐτῶν νὰ μὴν ἱδρύσῃ παραπλήσιόν τι εἰς τὰς Ἀθήνας!

Ὁ μαστρο-Παυλάκης ἐπεριδιάβασεν ἀκόμη δύο ἡμέρας, καὶ τὴν ἄλλην ἦτο Παραμονή. Τὸ γαλόπουλον δὲν ἔπαυσε νὰ τὸ ὀνειροπολῇ καὶ νὰ τὸ ὀρέγεται. Πῶς νὰ τὸ προμηθευθῇ;

Ἀφοῦ ἐνύκτωσε, διωγμένος καθὼς ἦτον ἀπὸ τὸ σπίτι, ἀπετόλμησε καὶ ἦλθεν ἀπὸ ἕνα πλάγιον δρομίσκον καὶ ἦτον ἕτοιμος νὰ χωθῇ εἰς τὸ καπηλεῖον. Ὁ νοῦς του ἦτο ἀναποσπάστως προσηλωμένος εἰς τὸ γαλόπουλο. Θὰ ἐχρησίμευε τοῦτο, ἐὰν τὸ εἶχε, καὶ ὡς μέσον συνδιαλλαγῆς μὲ τὴν γυναῖκά του.

Ἐκεῖ, καθὼς ἐστράφη νὰ ἐμβῇ εἰς τὸ καπηλεῖον, βλέπει ἓν παιδίον τῆς ἀγορᾶς μὲ μίαν κοφίναν ἐπ᾽ ὤμων, ἤτις ἐφαίνετο ἀκριβῶς νὰ περικλείῃ ἕνα γάλον, ἀγριολάχανα, πορτοκάλια, ἴσως καὶ βούτυρον καὶ ἄλλα καλὰ πράγματα. Τὸ παιδίον ἐκοίταζε δεξιὰ καὶ ἀριστερὰ κ᾽ ἐφαίνετο νὰ ἀναζητῇ οἰκίαν τινά. Ἦτο ἕτοιμον νὰ εἰσέλθῃ εἰς τὸ καπηλεῖον διὰ νὰ ἐρωτήσῃ. Ἔπειτα εἶδε τὸν Παῦλον κ᾽ ἐστράφη πρὸς αὐτόν:

― Ξέρεις, πατριώτη, τουλόγου σου, ποῦ εἶναι δῶ χάμω τὸ σπίτι τοῦ κὺρ Θανάση τοῦ Μπελιοπούλου;

― Τοῦ κὺρ Θανάση τοῦ Μπε…

Ἀστραπὴ ὡς ἰδέα ἔλαμψεν εἰς τὸ πνεῦμα τοῦ Παύλου.

― Μοῦ ᾽πε τὸν ἀριθμὸ καὶ τὸν ἐξέχασα… τώρα γλήγορα ἔπιασε σπίτι δῶ χάμω, σ᾽ αὐτὸ τὸ δρόμο… τὸν εἶχα μουστερὴ ἀπὸ πρῶτα… μπροστύτερα καθότανε παραπέρα, στὸ Γεράνι.

― Τοῦ κὺρ Θανάση τοῦ Μπελιοπούλου! ηὐτοσχεδίασεν ὁ μαστρο-Παῦλος· νά, ἐδῶ εἶναι τὸ σπίτι του. Νὰ φωνάξῃς τὴν κυρα-Παύλαινα, μέσα, στὴν κάτω κάμαρα, στὸ ἰσόγειο… αὐτὴ εἶναι ἡ νοικοκυρά του… πῶς νὰ πῶ; εἶναι γενιά* του… τὴν ἔχει λῦσε-δέσε, σ᾽ ὅλα τὰ πάντα… οἰκονόμισσα στὸ νοικοκυριό του… εἶναι κουνιάδα του… μαθές, θέλω νὰ πῶ, ἀνιψιά του… ἐφώναξέ την καὶ δῶσέ της τὰ ψώνια.

Καὶ βαδίσας ὁ ἴδιος πέντε βήματα, κατὰ τὴν θύραν τῆς αὐλῆς, ἔκαμε πὼς φώναξε:

― Κυρα-Παύλαινα, κόπιασ᾽ ἐδῶ νὰ πάρῃς τὰ ψώνια ποὺ σοῦ στέλνει ὁ κύριος… ὁ ἀφέντης σου.

Καλὰ ἦλθαν τὰ πράγματα ἕως τώρα. Ὁ μαστρο-Παυλάκης ἔτριβε τὰς χεῖρας καὶ ᾐσθάνετο εἰς τὴν ρῖνά του τὴν κνῖσαν τοῦ ψητοῦ κούρκου. Καὶ δὲν τὸν ἔμελε τόσον διὰ τὸν κοῦρκον, ἀλλὰ θὰ ἐφιλιώνετο μὲ τὴν γυναῖκά του. Τὴν νύκτα ἐπέρασεν εἰς ἓν ὁλονύκτιον καφενεῖον καὶ τὸ πρωὶ ἐπῆγεν εἰς τὴν ἐκκλησίαν.

Ὅλην τὴν ἡμέραν προσεκολλήθη εἰς μίαν συντροφιάν, ἔπειτα εἰς μίαν ἄλλην παλαιῶν γνωρίμων του, εἰς τὸ καπηλεῖον, ὁποὺ ἔμεινε τὰς περισσοτέρας ὥρας ἀνοικτὸν μὲ τὰ παράθυρα κλεισμένα, κ᾽ ἐπέρασε μὲ ὀλίγους μεζέδες καὶ μὲ ἀρκετὰ κεράσματα.

Τὸ βράδυ, ἀφοῦ ἐνύκτωσεν, ἐπῆγε μὲ τόλμην, ἀπὸ τὰς πολλὰς σπονδὰς καὶ ἀπὸ τὴν ἐνθύμησιν τοῦ κούρκου, κ᾽ ἔκρουσε τὴν θύραν τῆς οἰκογενείας του. Ἡ θύρα ἦτο κλεισμένη ἔσωθεν.

― Καλησπέρα, κυρα-Παύλαινα, ἐφώναξεν ἀπ᾽ ἔξω. Χρόνους πολλούς. Πῶς πῆγε ὁ γάλος; Βλέπεις, ἐγὼ πάλε;

Οὐκ ἦν φωνὴ οὐδὲ ἀκρόασις. Ὅλη ἡ αὐλὴ ἦτο ἥσυχος. Τὰ ἰσόγεια, αἱ τρῶγλαι, τὰ κοτέτσια τῆς κυρα-Στρατίνας, ὅλα ἐκοιμῶντο. Ὁ σκύλος μόνον ἐγνώρισε τὸν μαστρο-Παῦλον, ἔγρυξεν ὀλίγον καὶ πάλιν ἡσύχασε.

Ὑπῆρχον ἐκεῖ ἐκτὸς ἀπὸ τὸ ψυχομέτρι τριῶν ἢ τεσσάρων οἰκογενειῶν, ὁποὺ ἐκατοικοῦσαν εἰς τ᾽ ἀνήλια δωμάτια, δύο γίδες, δώδεκα ὄρνιθες, τέσσαρες γάττοι, δύο ἰνδιάνοι καὶ πολλὰ ζεύγη περιστερῶν. Αἱ δύο γίδες ἀνεχάραζαν βαθιὰ εἰς τὸ σκεπασμένον μανδράκι τους, αἱ ὄρνιθες ἔκλωζον ὑποκώφως εἰς τὰ κοτέτσια τους, τὰ περιστέρια εἶχαν μαζωχθῆ εἰς τοὺς περιστερῶνας περίτρομα ἀπὸ τὸ κυνήγι, ὁποὺ ἤρχιζον τὴν νύκτα ἐναντίον των οἱ γάττοι. Ὅλοι αὐτοὶ οἱ μικροὶ θόρυβοι ἦσαν τὸ ρογχάλισμα τῆς αὐλῆς κοιμωμένης.

Πάραυτα ἠκούσθη κρότος βημάτων εἰς τὸ σπίτι.

―Ἔ, μαστρο-Παῦλε, εἶπε πλησιάσασα ἡ κυρα-Στρατίνα, νά ᾽χουμε καὶ καλὸ ρώτημα… Τί γάλος καὶ γαλίζεις καὶ γυαλίζεις καὶ καλὸ νὰ μὄχῃς, ἀσίκη μου; Εἴδαμε κ᾽ ἐπάθαμε νὰ σκεπάσουμε τὸ πρᾶμα, νὰ μὴ προσβαλθῇ τὸ σπίτι… Ἐκεῖνος ποὺ ἦτον δικός του ὁ γάλος, ἦρθε μεσάνυχτα κ᾽ ἐφώναζε, ἔκανε τὸ κακό, καὶ μᾶς φοβέριζε ὅλους, κ᾽ ἡ φαμίλια σου, ἐπειδὴς τὸν εἶχε κόψει τὸ γάλο, μαθές, καὶ τὸν εἶχε βάλει στὸ τσουκάλι, βρέθηκε στὰ στενά.. κλειδώθηκε μὲς στὴν κάμερα, καὶ δὲν ἤξερε τί νὰ κάμῃ… Εἶπε καὶ ὁ κουνιάδος σου… καλὸ κελεπούρι ἦτον κι αὐτό, μαθές… καὶ ἐπέρασεν ἡ φαμίλια σου ὅλην τὴν ἡμέρα κλειδομανταλωμένη μέσα, ἀπὸ φόβο μὴ ξαναέλθῃ κεῖνος πού ᾽χε τὸ γάλο καὶ μᾶς φέρῃ καὶ τὴν ἀστυνομία… ἦτον φόβος νὰ μὴν προσβαλθῇ κ᾽ ἐμένα τὸ σπίτι μου. Ἄλλη φορά, τέτοια ἀστεῖα νὰ μὴν τὰ κάνῃς, μαστρο-Παυλάκη. Τέτοια προσβολὴ νὰ λείπῃ ἀπὸ τὸ σπίτι μου ἐμένα! Τ᾽ ἄκουσες;

Ὁ μαστρο-Παῦλος ἠρώτησε δειλά:

― Τώρα… εἶναι μέσα ἡ φαμίλια μου;

― Εἶναι μέσα ὅλοι τους, κ᾽ ἔχουνε κλειδωμένα καλά, καὶ τὸ φῶς κατεβασμένο, διὰ τὸν φόβο τῶν Ἰουδαίωνε. Κοίταξε μὴ σὲ νοιώσῃ ἀπὸ πουθενὰ κεῖνος ὁ σκιάς*, ὁ κουνιάδος σου, πάλε…

― Εἶναι μέσα;

―Ἢ μέσα εἶναι ἢ ὅπου εἶναι ἔφτασε… νά, κάπου ἀκούω τὴ φωνή του.

Ἠκούσθη τῷ ὄντι μία φωνὴ ἐκεῖ πλησίον, ἥτις δὲν ὑπέσχετο καλὰ διὰ τὸν νυκτερινὸν ἐπισκέπτην.

―Ἔ, μαστρο-Παυλῖνε, ἔλεγε, καλὸς ἦτον ὁ γάλος;

Ποῖος ἦτον ὁ ὁμιλήσας, ἄδηλον. Ἴσως νὰ ἦτον ὁ μαστρο-Δημήτρης, ὁ γείτων. Δυνατὸν νὰ ἦτο καὶ ὁ φοβερὸς γυναικάδελφος τοῦ μαστρο-Παύλου.

― Καὶ νὰ μὴν πάρω κ᾽ ἐγὼ ἕνα μεζέ; παρεπονέθη ὣς τόσον ὁ ἄνθρωπός μας.

― Τί σοῦ χρειάζεται ὁ μεζές, μαστρο-Παυλάκη μου; ἐπανέλαβεν ἡ Στρατίνα. Τὰ πράματα εἶναι πολὺ σκοῦρα, ἄφ᾽σε τ᾽ αὐτά! Δουλειά, δουλειά! Ἡ δουλειὰ βγάζει παλληκάρια. Ὅ,τι ἔγινε ἔγινε, νὰ πᾷς νὰ δουλέψῃς, νὰ μοῦ φέρῃς 〈κ᾽〉 ἐμένα τὰ νοίκια μου. Τ᾽ ἀκοῦς;

― Τ᾽ ἀκούω.

― Φέρε μου ἐσὺ τὸν παρά, κ᾽ ἐγώ, μὲ ὅλη τὴ φτώχεια, τὴν θυσιάζω μιὰ γαλοπούλα καὶ τρῶμε.

Ἠκούσθη ἀπὸ μέσα βραχνὸς μορμυρισμός, εἶτα φωνὴ μικροῦ παιδίου εἶπε:

― ᾽Τὴν ὑγειά σου, ματο-Πάλο, τεμπελόκυλο, κακὲ πατέλα. Τόνε φάαμε τὸ λάλο. Νά πάλε καὶ σὺ πέντε, κ᾽ ἄλλα πέντε, δέκα.

Προφανῶς ἦτον μέσα ὁ φοβερὸς ὁ γυναικάδελφος, καὶ εἶχε δασκαλέψει τὸ παιδὶ νὰ τὰ φωνάξῃ αὐτά.

― Μὴ στέκεσαι στιγμή, μαστρο-Παυλέτο μου, εἶπεν ἡ Στρατίνα· τὸ καλὸ ποὺ σοῦ θέλω! Δρόμο τώρα, καὶ μεθαύριο δουλειά, δουλειά!

Ἠκούσθη κρότος, ὡς νὰ ἐσηκώθη τις ἀπὸ μέσα, καὶ νὰ ἐπλησίαζε μὲ βαρὺ βῆμα πρὸς τὴν θύραν…

― Δρόμο, ἐπανέλαβε μηχανικῶς ὁ Παῦλος, συμμορφούμενος ἐμπράκτως μὲ τὴν λέξιν… δρόμο καὶ δουλειά!

(1896)

http://www.papadiamantis.org/works/58-narration/306-03-15-ta-xristoygenna-toy-tempelh-1896

Read more » Διαβάστε Περισσότερα

ΔΕΛΤΙΟ ΚΑΙΡΟΥ για Τετάρτη 25 Δεκεμβρίου.

Βροχές σε πολλές περιοχές της χώρας. Καταιγίδες στα ανατολικά και κυρίως στο Αιγαίο. Χιονοπτώσεις στα ορεινά και σε ημιορεινά τμήματα της κεντρικής και βόρειας χώρας. Ενισχυμένοι άνεμοι βορείων διευθύνσεων. Πτώση της θερμοκρασίας.

Πιο αναλυτικά, τα Χριστούγεννα αναμένονται νεφώσεις, με βροχές στο μεγαλύτερο μέρος της χώρας με εντονότερα φαινόμενα στα ανατολικά και βορειοανατολικά ηπειρωτικά, στις Σποράδες, στην Εύβοια, στην Κρήτη, στα Δωδεκάνησα και τοπικά στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου. Καταιγίδες θα εκδηλωθούν στο Αιγαίο, στην Κρήτη, στην Εύβοια, στην Ανατολική Θεσσαλία και ενδεχομένως τοπικά στην Ανατολική Στερεά. Χιονοπτώσεις αναμένονται στα περισσότερα ορεινά ηπειρωτικά τμήματα, στα ορεινά της Κρήτης και της Εύβοιας, καθώς και σε ημιορεινά τμήματα της Βόρειας και Κεντρικής Ελλάδας.

Η θερμοκρασία θα κυμανθεί στη Δυτική Μακεδονία από -4 έως 4 βαθμούς, στην υπόλοιπη βόρεια Ελλάδα από 2 έως 7-9, στη Θεσσαλία και στην Ανατολική Στερεά από 3 έως 9-11, στην Ήπειρο από 3 έως 12 βαθμούς, στα υπόλοιπα ηπειρωτικά από 5 έως 12-13, στα Επτάνησα από 6 έως 13 βαθμούς, στα νησιά του Βόρειου Αιγαίου και στις Σποράδες από 6 έως 12-13 και στα υπόλοιπα νησιωτικά τμήματα του Αιγαίου και στην Κρήτη από 8 έως 14-16 βαθμούς Κελσίου.

Στο Βόρειο Αιγαίο θα πνέουν βορειοανατολικοί άνεμοι με εντάσεις 5-6 μποφόρ και βαθμιαία τοπικά 7 μποφόρ. Στο υπόλοιπο Αιγαίο θα πνέουν άνεμοι βορείων διευθύνσεων με εντάσεις έως 6 μποφόρ, ενώ στα Δωδεκάνησα θα επικρατήσουν νοτιοανατολικοί άνεμοι με εντάσεις έως 5 μποφόρ, Στο Ιόνιο θα πνέουν άνεμοι βορειοανατολικών διευθύνσεων με εντάσεις 4-5 μποφόρ και τοπικά στα βόρεια πελάγη 6 μποφόρ.

Στην Αττική περιμένουμε νεφώσεις με βροχές κατά περιόδους, ενώ στα βόρεια και ανατολικά ενδέχεται να εκδηλωθούν λίγες καταιγίδες. Χιονόπτωση αναμένεται στην Πάρνηθα και στον Κιθαιρώνα. Οι άνεμοι θα πνέουν από βόρειες διευθύνσεις με εντάσεις 4-5 μποφόρ και τοπικά 6 μποφόρ. Η θερμοκρασία θα κυμανθεί από 6 έως 9-10 βαθμούς.

Στη Θεσσαλονίκη αναμένονται βροχές κατά περιόδους και παροδικές χιονοπτώσεις στα ορεινά και ενδεχομένως πρόσκαιρα σε ημιορεινά τμήματα. Οι άνεμοι θα πνέουν βόρειοι βορειοδυτικοί με εντάσεις 3-5 μποφόρ. Η θερμοκρασία θα κυμανθεί από 3 έως 7 βαθμούς.

 

Read more » Διαβάστε Περισσότερα

Εορτάζοντες την 25ην του μηνός Δεκεμβρίου

 Εορτάζοντες την  25ην του μηνός Δεκεμβρίου

---

 

    

• Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

• Η ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΗ ΤΩΝ ΜΑΓΩΝ

• ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΠΟΙΜΕΝΩΝ, πού είδαν τον Κύριο Ιησού Χριστό.

 

Αναλυτικά

Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Αυτή τη μέρα η αγία Εκκλησία μας γιορτάζει το μεγάλο και ανερμήνευτο γεγονός της κατά σάρκα γεννήσεως του Υιού και Λόγου του Θεού από την Υπεραγία Θεοτόκο.

Μετά τον Ευαγγελισμό της Παρθένου Μαρίας από τον αρχάγγελο Γαβριήλ και ενώ πλησίαζε ο καιρός να τελειώσουν οι εννιά μήνες από την υπερφυσική σύλληψη του Χριστού στην παρθενική της μήτρα, ο Καίσαρ Αύγουστος διέταξε απογραφή του πληθυσμού του ρωμαϊκού κράτους.

Τότε ο Ιωσήφ μαζί με τη Θεοτόκο, ξεκίνησαν για τη Βηθλεέμ, για να απογραφούν εκεί. Επειδή όμως είχε πλησιάσει ο καιρός να γεννήσει η Παρθένος και δεν έβρισκαν κατοικία να καταλύσουν, διότι είχε μαζευτεί πολύς λαός στη Βηθλεέμ, μπήκαν σε ένα φτωχικό σπήλαιο.

Εκεί η Θεοτόκος γέννησε τον Κύριο Ιησού Χριστό και σπαργάνωσε σαν βρέφος τον Κτίστη των απάντων.

Έπειτα Τον έβαλε επάνω στη φάτνη των αλόγων ζώων, διότι "έμελλε να ελευθέρωση ημάς από την αλογίαν", όπως χαρακτηριστικά γράφει ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης.

Από τότε, όλοι οι πιστοί χριστιανοί με χαρά ψάλλουν τον ύμνο των αγγέλων εκείνης της νύκτας:

"Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία". Ευαγγέλιο Λουκά, Β' 1-20..

Δόξα δηλαδή, ας είναι στο θεό, που βρίσκεται στα ύψιστα μέρη του ουρανού και στη γη ολόκληρη, που είναι ταραγμένη από την αμαρτία ας βασιλεύσει η θεία ειρήνη, διότι ο Θεός έδειξε την αγάπη Του στους ανθρώπους με την ενανθρώπηση του Υιού Του.

Να σημειώσουμε εδώ, ότι η γιορτή των Χριστουγέννων καθιερώθηκε για πρώτη φορά την 25η Δεκεμβρίου του 397 επί πατριαρχείας Αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου.

Κατ' άλλους ο πατριάρχης Ιεροσολύμων Ιουβενάλιος, χώρισε τις δύο γιορτές των Φώτων και των Χριστουγέννων, οι οποίες παλιότερα γίνονταν την ίδια μέρα, δηλαδή την 6η Ιανουαρίου.
 

Απολυτίκιο. Ήχος δ'.
Η Γέννησίς σου Χριστέ ο Θεός ημών, ανέτειλε τω κόσμω, το φως το της γνώσεως· εν αυτή γαρ οι τοις άστροις λατρεύοντες, υπό αστέρος εδιδάσκοντο, σε προσκυνείν, τον Ήλιον της δικαιοσύνης, και σε γινώσκειν εξ ύψους ανατολήν. Κύριε δόξα σοι.

Η ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΗ ΤΩΝ ΜΑΓΩΝ
Βλέπε κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον Κεφάλαιο Β' στίχοι 1 έως 12

ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΠΟΙΜΕΝΩΝ, που είδαν τον Κύριο Ιησού Χριστό.
Βλέπε κατά Λουκάν Ευαγγέλιον Κεφάλαιο Β' στίχοι 1 έως 20.

Read more » Διαβάστε Περισσότερα