Εορτάζοντες την 17ην του μηνός Δεκεμβρίου

 Εορτάζοντες την  17ην του μηνός Δεκεμβρίου

---

 

• Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΔΑΝΙΗΛ και τα τρία παιδιά ΑΝΑΝΙΑΣ, ΑΖΑΡΙΑΣ και ΜΙΣΑΗΛ

• ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΤΕΡΜΟΥΘΙΟΣ, ΚΟΠΡΙΣ και ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ οι Οσιομάρτυρες

• Ο ΟΣΙΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ ο Ομολογητής, πρώην ονομαζόμενος Δουναλέ

• Ο ΑΓΙΟΣ ΙΑΚΧΟΣ

• Ο ΑΓΙΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ο Νέος, ο Ζακυνθινός Αρχιεπίσκοπος Αιγίνης

• Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΗΤΑΣ ο Νέος

 

Αναλυτικά

Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΔΑΝΙΗΛ και τα τρία παιδιά ΑΝΑΝΙΑΣ, ΑΖΑΡΙΑΣ και ΜΙΣΑΗΛ
Ό προφήτης Δανιήλ είναι ένας από τους τέσσερις μεγάλους προφήτες και έζησε στα τέλη του 7ου με τις αρχές 6ου π.Χ. αιώνα. Ανήκε στη φυλή του Ιούδα, ήταν από βασιλικό γένος και γεννήθηκε στην Άνω Βηθαρά.

Νήπιο ακόμα, οδηγήθηκε μαζί με τους γονείς του αιχμάλωτος στη Βαβυλώνα. Με την πρόνοια του Ναβουχοδονόσορα, ο Δανιήλ (που ο αυτοκράτορας μετονόμασε Βαλτάσαρ) με τους τρεις Εβραίους νεαρούς, Ανανία, Αζαρία και Μισαήλ, σπούδασαν στην αυτοκρατορική αυλή.

Επειδή η απόδοσή τους στις σπουδές ήταν άριστη, όταν ενηλικιώθηκαν ο βασιλιάς τους έδωσε μεγάλη θέση στο κράτος.

Μάλιστα ο Δανιήλ είχε το χάρισα να ερμηνεύει όνειρα και αργότερα προφήτευσε και τον ερχομό του Υιού του ανθρώπου. Κάποτε όμως ο Ναβουχοδονόσωρ, έκανε δική του χρυσή εικόνα και απαίτησε απ' όλους τους αξιωματούχους και το λαό να την προσκυνήσουν. Ο Δανιήλ έλειπε σε αποστολή. Ήταν όμως οι τρεις παίδες, που δεν προσκύνησαν την εικόνα.

Αμέσως καταγγέλθηκαν στο βασιλιά.

Αυτός τους είπε ότι, αν πράγματι δεν προσκύνησαν, τους περιμένει το καμίνι της φωτιάς.

Τότε οι τρεις παίδες απάντησαν:

''Άκου βασιλιά, ο ουράνιος Θεός, τον οποίο εμείς λατρεύουμε, είναι τόσο δυνατός, που μπορεί να μας βγάλει σώους και αβλαβείς από το καμίνι της φωτιάς και να μας σώσει από τα χέρια σου. Αλλά και αν ακόμα δεν το κάνει, να ξέρεις ότι τους θεούς σου δε λατρεύουμε και την εικόνα σου δεν προσκυνάμε''.

Πράγματι, όταν τους έριξαν στη φωτιά, οι τρεις παίδες βγήκαν σώοι και αβλαβείς.

Το ίδιο συνέβη αργότερα και με το Δανιήλ, όταν ο Δαρείος τον έριξε στο λάκκο των λεόντων, επειδή έκανε την προσευχή του, ενώ ο βασιλιάς είχε διατάξει για 30 μέρες να μη κάνει κανείς ιδιαίτερη προσευχή.

Βλέποντας το θαύμα ο Δαρείος, κράτησε το Δανιήλ στην αυλή του, όπου παρέμεινε και πέθανε σε βαθιά γεράματα, πιθανότατα, στα Σούσα. Δανιήλ 5, ε' 12.

Απολυτίκιο. Ήχος β'.
Μεγάλα τα της πίστεως κατορθώματα εν τη πηγή της φλογός, ως επί ύδατος αναπαύσεως, οι άγιοι Τρεις Παίδες ηγάλλοντο, και ο Προφήτης Δανιήλ, λεόντων ποιμήν, ως προβάτων εδείκνυτο. Ταις αυτών ικεσίαις Χριστέ ο Θεός, σώσον τας ψυχάς ημών.

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΤΕΡΜΟΥΘΙΟΣ, ΚΟΠΡΙΣ και ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ οι Οσιομάρτυρες
Χριστιανοί, γεμάτοι ευσέβεια και ζήλο, βασανίστηκαν και τέλος αποκεφαλίστηκαν με διαταγή του Ιουλιανού του παραβάτη (361-363), όταν αυτός εκστράτευε κατά των Περσών.

Ο Κόπρις, νεαρός δείλιασε στην αρχή λίγο.

Αλλ' ο Πατερμούθιος τον ενίσχυσε με τα θερμά λόγια του.

Και οι τρεις δε, υπέστησαν το μαρτυρικό θάνατο, ψάλλοντες ύμνους προς τον Χριστό.

Ο ΟΣΙΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ ο Ομολογητής πρώην ονομαζόμενος Δουναλέ
Η πατρίδα του ήταν κοντά στα Γάδειρα της Ισπανίας.

Ανέθρεψε με ευσέβεια τα παιδιά του και τα κατέστησε χρήσιμα και αγαθοεργά μέλη της κοινωνίας.

Αργότερα ο ίδιος αφιερώθηκε ολοκληρωτικά στο Θεό, αφού άφησε κάθε βιοτική μέριμνα.

Προσκυνητής στη Ρώμη, δώρισε πολλά χρήματα στα εκεί χριστιανικά Ιδρύματα, το ίδιο έκανε και όταν στη συνέχεια πήγε στην Κωνσταντινούπολη το 919 μ.Χ. Από 'κει πήγε στους Αγίους Τόπους, όπου διαμοίρασε και τα τελευταία χρήματα του και έγινε μοναχός με το όνομα Στέφανος, από Δουναλέ.

Συνελήφθη από τους Σαρακηνούς και βασανίστηκε σκληρά.

Κατάφερε όμως να διαφύγει με δύο Ιερείς στην Αίγυπτο.

Αλλά και εκεί με ζήλο κήρυττε το Ευαγγέλιο.

Καταγγέλθηκε στον Αμηρά, φυλακίστηκε και υπέστη φοβερά βασανιστήρια.

Βαριά τραυματισμένος, πέθανε δοξάζοντας τον Θεό.

Ο ΑΓΙΟΣ ΙΑΚΧΟΣ
Ήταν από την Τρίγλια και μαρτύρησε δια ξίφους.

Ο ΑΓΙΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ο Νέος, ο Ζακυνθινός Αρχιεπίσκοπος Αιγίνης
Γόνος ευσεβέστατης και αρχοντικής οικογένειας της Ζακύνθου (πατρός Μωκίου Σηκούρου και Παυλίνας), ανατράφηκε απ' αυτή με τα διδάγματα του Ευαγγελίου.

Έτσι γρήγορα διακρίθηκε στα γράμματα και την αρετή.

Νωρίς, μόλις ενηλικιώθηκε, ασχολήθηκε με τη διδασκαλία του θείου λόγου, φροντίζοντας συγχρόνως να συντρέχει στην ανακούφιση των φτωχών.

Κατόπιν έγινε μοναχός στη βασιλική Μονή των Στροφάδων, όπου ασκήθηκε στην αγρυπνία, την εγκράτεια και τη μελέτη των Γραφών.

Έπειτα πήγε στην Αθήνα, για να βρει καράβι προκειμένου να ταξιδέψει στα Ιεροσόλυμα. Αλλ' ο τότε αρχιερέας των Αθηνών, άκουσε κάποια Κυριακή το λαμπρό του κήρυγμα και μετά από πολλές παρακλήσεις τον έκανε επίσκοπο Αιγίνης, με την επίσημη κατόπιν έγκριση της Εκκλησίας Κων/πολης.

Τα ποιμαντικά του καθήκοντα, επετέλεσε άγρυπνα και άοκνα.

Αναδείχτηκε διδάσκαλος, πατέρας και παιδαγωγός του ποιμνίου του.

Η φήμη του είχε διαδοθεί παντού, αλλ' αυτός παρέμενε απλός και ταπεινός.

Ασθένησε όμως από τους πολλούς κόπους και παραιτήθηκε.

Γύρισε στη Ζάκυνθο, όπου μέχρι το 1579 ήταν προσωρινός επίσκοπος.

Μετά αποσύρθηκε στη Μονή της Θεοτόκου της Αναφωνητρίας, όπου ασκήτευε και με αγάπη κήρυττε και βοηθούσε τους κατοίκους του νησιού.

Ήταν τόση η αγάπη που είχε, ώστε προστάτεψε ακόμα και τον φονιά του αδελφού του.

Ό Διονύσιος πέθανε σε βαθιά γεράματα, 17 Δεκεμβρίου 1624.

Τάφηκε στη Μονή Στροφάδων και κατά την εκταφή το λείψανό του βγήκε ευωδιαστό και αδιάφθορο.

Ετσι παραμένει μέχρι σήμερα και η Ζάκυνθος τιμά και πανηγυρίζει τον Άγιο, σαν προστάτη και πολιούχο της.

Απολυτίκιο. Ήχος α'. Του λίθου σφραγισθέντος.
Της Ζακύνθου τον γόνον και Αιγίνης τον πρόεδρον, τον φρουρόν Μονής των Στροφάδων, Διονύσιον άπαντες, τιμήσωμεν συμφώνως οι πιστοί, βοώντες προς αυτόν ειλικρινώς. Σαις λιταίς τους την σην μνήμην επιτελούντας, σώσον και βοώντας σοι' δόξα τω σε δοξάσαντι Χριστώ, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω δωρησαμένω σε ημίν, πρέσβυν ακοίμητον.

Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΗΤΑΣ ο Νέος
Δεν σώζονται βιογραφικά του στοιχεία, μόνο κάποιος λόγος του μέγα λογοθέτη Θεοδώρου Μουζάλων, που αναφέρεται σ' αυτόν και βρίσκεται στη Μεγίστη Λαύρα του Αγίου Όρους.

Read more » Διαβάστε Περισσότερα

ΔΕΛΤΙΟ ΚΑΙΡΟΥ για Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου.

 

ΔΕΛΤΙΟ ΚΑΙΡΟΥ για Τετάρτη 17/12

Λίγες νεφώσεις τοπικά αυξημένες στα ανατολικά και στην Κρήτη. Βόρειοι άνεμοι με εντάσεις έως 6 μποφόρ στο Αιγαίο. Περιορισμένη ορατότητα και ομίχλες τις πρωινές και βραδινές ώρες. Παγετός στα βόρεια ηπειρωτικά.

Πιο αναλυτικά, την Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου σε ολόκληρη τη χώρα θα επικρατήσουν καλές καιρικές συνθήκες με ηλιοφάνεια και λίγες νεφώσεις. Τοπικές αυξημένες θα είναι οι νεφώσεις στα ανατολικά ηπειρωτικά, στη Χαλκιδική και στην Κρήτη. Τις πρωινές και τις βραδινές ώρες η ορατότητα στα ηπειρωτικά θα είναι περιορισμένη και θα σχηματιστούν ομίχλες. Παγετός θα εκδηλωθεί τα ξημερώματα στα βόρεια ηπειρωτικά.

Η θερμοκρασία θα κυμανθεί στη Δυτική Μακεδονία από -4 έως 11 βαθμούς, στην υπόλοιπη Μακεδονία και στη Θράκη από -2 έως 12-14, στη Θεσσαλία από 1 έως 13-15 βαθμούς, στην Ήπειρο από 2 έως 15-16, στα υπόλοιπα ηπειρωτικά από 3 έως 16-18 βαθμούς, στα Επτάνησα από 6 έως 16-17, και στα νησιά του Αιγαίου και στην Κρήτη από 7 έως 16-18 βαθμούς Κελσίου.

Στο Αιγαίο θα πνέουν βόρειοι άνεμοι με εντάσεις 4-5 και τοπικά 6 μποφόρ. Στο Ιόνιο θα πνέουν άνεμοι μεταβαλλόμενων διευθύνσεων με εντάσεις που δε θα ξεπερνούν τα 4 μποφόρ.

Στο νομό Αττικής και στην πόλη της Αθήνας περιμένουμε αραιές νεφώσεις. Οι άνεμοι θα πνέουν βόρειοι βορειοανατολικοί με εντάσεις 3-4 μποφόρ και πιθανώς στα ανατολικά του νομού τοπικά 5 μποφόρ. Η θερμοκρασία θα κυμανθεί από 9 έως 16 βαθμούς.

Στη Θεσσαλονίκη περιμένουμε αραιές νεφώσεις. Τη νύχτα και νωρίς το πρωί η ορατότητα θα είναι περιορισμένη. Οι άνεμοι θα πνέουν από διάφορες διευθύνσεις με εντάσεις 2-3 μποφόρ. Η θερμοκρασία θα κυμανθεί από 5 έως 13 βαθμούς

Read more » Διαβάστε Περισσότερα

Έθιμα Χριστουγέννων στο χωριό Πέλκα/Πελεκάνος Βοΐου.

 

Σε κάθε σπίτι, μια ή δυο μέρες πριν την παραμονή των Χριστουγέννων, η οικοδέσποινα ζύμωνε τις κουλιαντίνες, μικρά πλαστά είδους λειτουργιάς, άλλες με προζύμι και άλλες ρουφτένιες., ενώ το βράδυ, στις 23 του Δεκέμβρη, έβαζε το κούτσουρο, χοντρό κορμό δρυός, μαζί με τις ρίζες για να κρατήσει περισσότερο. Η φωτιά έπρεπε όλη τη νύχτα να είναι άσβηστη. Το σπίτι προετοιμαζόταν για τις γιορτές.
Τα κόλιαντα ήταν μεγάλη γιορτή για τα παιδιά. Ο χωριανός μας Τάκης Τάρης μιλά με νοσταλγία για εκείνες τις ώρες. « Μέρες πριν, η πρώτη μας έννοια ήταν να πάρουμε καλαμπόκι και κάστανα για να τα βράσουμε την παραμονή των Χριστουγέννων και η άλλη ήταν το σπίτι όπου θα γινόταν η μάζωξη. Δε θέλαμε να υπάρχουν μικρά παιδιά και ανήμποροι για να μη τους ενοχλούμε. Το πιο κατάλληλο, τις περισσότερες φορές, βρίσκαμε το μαγειριό στην αυλή του σπιτιού μας, που είχε και τζάκι, Εκεί μαζευόμασταν, ανάβαμε τη φωτιά, βάζαμε τον τέντζερη ή το γκιούμι στην πυροστιά να βράσει το καλαμπόκι ή τα κάστανα, που άλλες φορές τα ψήναμε στη χόβολη. Καθόμασταν γύρω-γύρω από το τζάκι και λέγαμε παραμύθια και παιδικά κατορθώματα, έως το ξημέρωμα που ξεκινούσαν για τα κόλιαντα.»
«Μόλις λαλήσ’ν τ’ αρνίθια», όχι νωρίτερα, τα αγόρια, λοιπόν, σε μικρές ομάδες, μετά από συνεννόηση συναντιούνταν και κινούσαν για τα κόλιαντα. Στα χέρια κρατώντας τη τζιουμάκα*, ένα κυλινδρικό κομμάτι ξύλου ενός μέτρου και περισσότερο που απόληγε σ’ ένα χονδροειδές σφαιρικό εξόγκωμα, και με το σακούλι στον ώμο, συνήθως μάλλινο χρωματιστό, ή με τον τρουβά πήγαιναν από σπίτι σε σπίτι, όχι όμως σε όσα είχαν πένθος, κτυπούσαν την πόρτα με τη τζιουμάκα, τραγουδώντας και φωνάζοντας «κόλιαντα». .
Κόλιαντα, μπάμπου, κόλιαντα κι μένα τ’ κουλιαντίνα.
Κι αν δεν μι δίνεις κόλιαντα, δωσ’ μι ένα σιουτζούκι
κι αν δε μι δίνεις κι σιτζούκ’, δώσ’ μου τη θυγατέρα.
Και τι τη θέλεις, γάιδαρε, τη θκια μ‘ τη θυγατέρα;
Να την τσιμπώ, να τη φιλώ, να μι ζισταίν’ του βράδυ.
Κόλιαντα κόλιαντα κόλιαντα.
Έμπαιναν στο σπίτι τα παιδιά, τα κερνούσαν γλυκό, τα πρόσφεραν τα κόλιαντα: κουλιαντίνα, κάστανα άβραστα, καρύδια, αμύγδαλα. Τα παιδιά μαζεύονταν γύρω από την παρσιά ,σκάλιζαν τη χόβολη με τη τζιουμάκα, λέγοντας «Αρνιά, κατσίκια, πρόβατα κι γκόλιαβα παιδιά». Η οικοδέσποινα ευχότανε «Και του χρόνου». «Και του χρόνου» ανταπαντούσαν τα παιδιά και έφευγαν για άλλο σπίτι. Τα σακούλια γέμιζαν συχνά και τα παιδιά πήγαιναν στο σπίτι να τα αδειάσουν και να συνεχίσουν έως το μεσημέρι. 
Τα μικρότερα παιδιά σε ομάδες, με τα σακκούλια και τη τζιουμάκα , ξεκινούσαν μόλις ξημέρωνε. Το τραγούδι όλων των παιδιών ήταν «Κόλιαντα μπάμπου».
Το πρωί της παραμονής των Χριστουγέννων, σε κάθε σπίτι έσφαζαν το γουρούνι, που το έθρεφαν από την άνοιξη. Ο παστός κοβόταν σε μικρά 
κομμάτια, βραζόταν στο καζάνι και αναλυόταν σε τσιγαρίδες, που τις 
ζέσταιναν και έτρωγαν μέρες, και σε λίγδα για τις πίτες. Τα έντερα γίνονταν λουκάνικα, γεμίζοντάς τα με κρέας, πράσο και μυρωδικά. Οι 
λουκανίτσες ήταν τα λεπτόχοντρα έντερα, ενώ τα χοντρά τα λέγανε μπάμπις.
Χαρά των παιδιών ήταν η φούσκα, η κύστη του γουρουνιού. Περίμεναν 
το γδάρσιμο και το άνοιγμα του γουρουνιού για να την πάρουν ,να βάλουν μέσα δυο τρεις σπόρους καλαμπόκι, να την φουσκώσουν και να παίξουν. Ήταν το μπαλόνι της εποχής. Οι νοικοκυρές, αμέσως μετά το σφάξιμο του γουρουνιού, έφτιαχναν την τηγανιά που μοσχομύριζε τη γειτονιά και για τα Χριστούγεννα τα σαρμάδια, με κρέας και με λάχανο αρμιά.

Θεοδώρα Λειψιστινού

Read more » Διαβάστε Περισσότερα

Αγία Θεοφανώ η Θαυματουργή σύζυγος του βασιλιά Λέοντα του σοφού.

 

Αγία Θεοφανώ η Θαυματουργή σύζυγος του βασιλιά Λέοντα του σοφού – Εορτάζει στις 16 Δεκεμβρίου

Η Αγία Θεοφανώ ήταν μια ευσεβέστατη και ενάρετη βασίλισσα, που εξυμνήθηκε πολύ από τους χρονογράφους της εποχής εκείνης, για την ευαγγελική της ζωή, τις ελεημοσύνες της και την άκρα ευσέβειά της.

Ήταν κόρη του Κωνσταντίνου του Μαρτινακίου, του Ιλλουστρίου και της Άννας. Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και ανατράφηκε με επιμέλεια.

Σε κατάλληλη ηλικία, ο βασιλιάς Βασίλειος ο Μακεδόνας την έδωσε για σύζυγο στον γιό του Λέοντα τον Σοφό (886 – 912 μ.Χ.), με τον οποίο για 12 χρόνια ζούσε με αφοσίωση συζυγική και αναγνωρίστηκε αμέσως από τους συγχρόνους της σαν αγία και θαυματουργή για τα πολλά έργα αγάπης που έκανε.

Παρ’ όλο τα μεγαλεία και τον πλούτο που την πλαισίωνε, διατήρησε τη ταπεινοφροσύνη και την μετριοφροσύνη που την χαρακτήριζε πριν. Προτιμούσε να είναι απλά ντυμένη και να βρίσκεται δίπλα στους ανθρώπους που την χρειαζόντουσαν. Γι’ αυτό ντυνόταν απλά για να μην αναγνωρίζεται και με την συνοδεία δύο έμπιστων υπηρετριών της, γύρναγε στα σπίτια των φτωχών και κατατρεγμένων και πρόσφερε την βοήθειά της. Ήταν τόση η πίστη της, που αξιώθηκε να θαυματουργήσει. Όταν εγκατέλειπε η ιατρική επιστήμη κάποιον ασθενή διότι δεν μπορούσε να τον θεραπεύσει, του επανέφερε την υγεία του η Αγία με την δύναμη της ψυχής της. Παρ’ όλο τις πίκρες που δέχθηκε στη ζωή της η Αγία Θεοφανώ υμνούσε τον Κύριο με μία άσβεστη φλόγα.

Όταν πέθανε, ο σύζυγός της, έκτισε ωραιότατο ναό, κοντά στον ναό των Αγίων Αποστόλων, όπου εναποτέθηκε το τίμιο λείψανό της. Αυτό μετακόμισε ο Πατριάρχης Γεννάδιος ο Σχολάριος, στο ναό των Αγίων Αποστόλων και από ‘κεί αργότερα μεταφέρθηκε στο Πατριαρχείο, όπου μέχρι σήμερα σώζεται.

Ἀπολυτίκιον – Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῷ.

Προελομένη τὰ οὐράνια πόθω, Θεοφανῶ τὴν βιοτὴν διεξῆλθες, ἀγγελικῶς ἐν γῇ περιπολεύουσα• ὅθεν κατηξίωσαι, οὐρανίων χαρίτων, σὺν Ἀγγέλων τόξεσι, καὶ Ἁγίων χορείαις, παριστάμενη τῷ Παμβασιλεῖ ὂν ἐκδυσώπει, εὐρεὶν ἠμᾶς ἔλεος.

πηγή: saint.gr

 

Read more » Διαβάστε Περισσότερα

Όσα δεν ξέρουμε για τα Κάστανα.

 Για την ιστορία… Η καστανιά λέγεται και «αρτόδεντρο». Το αρτόδεντρο είναι δέντρο τροπικό και κατάγεται από την Ωκεανία. Φτάνει ως τα 30μ. ύψος, τα φύλλα του είναι μεγάλα και πλατιά, χωρισμένα βαθειά σχηματίζοντας έτσι 3-9 λοβούς. Τα άνθη του είναι μικρά-αρσενικά και θηλυκά στο ίδιο δέντρο αλλά χωρισμένα.

Τα αρσενικά σχηματίζουν κρεμαστές τούφες και τα θηλυκά πυκνά σύνολα, σχεδόν σφαιρικά, κίτρινου χρώματος.

Αποτελεί ένα από τα πιο χρήσιμα δέντρα γιατί τα πάντα πάνω της-φύλλα, καρπός, φλούδα- χρησιμοποιούνται για την θεραπεία πολλών ασθενειών όπως οι αιμορροΐδες, η ανορεξία, οι ρευματισμοί και ο πυρετός.

Ο καρπός του δέντρου αυτού είναι τα κάστανα και ανήκουν στην οικογένεια των ξηρών καρπών.

Οι ξηροί καρποί, αν και διαφορετικοί μεταξύ τους, ομαδοποιούνται μαζί υπό τον όρο «ξηροί καρποί» διότι η βιοχημική & διατροφική τους σύσταση είναι παρόμοια.

– Από θερμιδικής άποψης, τα κάστανα είναι πλούσια μεν σε θερμίδες, συγκριτικά όμως με τους άλλους ξηρούς καρπούς, αποδίδουν λιγότερο.

– Περιέχουν 48% νερό.
– Είναι άριστη πηγή υδατανθράκων (45% κυρίως με την μορφή αμύλου).
– Καλή πηγή πρωτεϊνών (περιέχουν απαραίτητα αμινοξέα τα οποία ο οργανισμός δεν μπορεί να συνθέσει).

Περιέχουν:

– βιταμίνες Β1 και Β2 (ομαλή λειτουργία νευρικού συστήματος),
– βιταμίνη C (ενίσχυση ανοσοποιητικού συστήματος),
– φολλικό οξύ (απαραίτητο για την παραγωγή ερυθρών αιμοσφαιρίων και πολύτιμο για τις εγκυμονούσες μια και παίζει σπουδαίο ρόλο στην ανάπτυξη του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος του εμβρύου)

– Μεγάλη είναι επίσης η περιεκτικότητά τους σε ασβέστιο (ενίσχυση οστών και δοντιών- άριστη επιλογή για όσους δεν καταναλώνουν γαλακτοκομικά προϊόντα) και μαγνήσιο (αντικαταθλιπτικές ιδιότητες, υγεία μαλλιών) αλλά και σίδηρο, φωσφόρο, νάτριο και κάλιο.

– Όσον αφορά στην περιεκτικότητα τους σε λιπαρά οξέα, όπως όλοι οι ξηροί καρποί, έτσι και τα κάστανα είναι πλούσια σε λιπαρά, για τα οποία πολύς λόγος γίνεται, η διατροφή όμως του ανθρώπου χρειάζεται να περιέχει και λιπαρά.

Ελευθερώνουν στον οργανισμό τις λιποδιαλυτές βιταμίνες A, D, E και Κ.
Στρώματα λίπους προστατεύουν εσωτερικά όργανα (από τραυματισμούς).

– Αποτελούν ένα είδος «μόνωσης» στις αλλαγές της θερμοκρασίας.

Βοηθούν στην παραγωγή των εικοσανοεϊδών-ουσίες σπουδαίες που ρυθμίζουν λειτουργίες όπως η θρόμβωση, η παραγωγή αντισωμάτων, τα επίπεδα της χοληστερόλης.
Τα απαραίτητα λιπαρά οξέα ή αλλιώς ω-3 και ω-6 λιπαρά οξέα, προάγουν την παραγωγή προσταγλανδινών (που ρυθμίζουν την αρτηριακή πίεση, τον καρδιακό ρυθμό, τα επίπεδα χοληστερόλης, παράγοντες δηλαδή που σχετίζονται με την υγεία της καρδιάς).

– Πλήρης τροφή, ιδανική για παιδιά που βρίσκονται στην ανάπτυξη, αθλητές και ασθενείς που αναρρώνουν κυρίως από γαστρεντερικές διαταραχές.

Δεν πρέπει επομένως να διστάζουμε όταν βλέπουμε τον καστανά στη γωνία αφού μπορούμε να καταναλώνουμε κάστανα αρκεί να προσέξουμε το σύνολο των θερμίδων και των λιπαρών που λαμβάνουμε μέσα στην ημέρα. Αυτούσια, αποτελούν ιδανική επιλογή για τις κρύες νύχτες στον κινηματογράφο και ως φρουϊ-γλασέ, ένα υγιεινό, γλυκό σνακ που μπορούμε να δώσουμε άφοβα στα παιδιά μας για το σχολείο.

Μους κάστανο

Υλικά για 4 μερίδες (165 θερμίδες έκαστη):

1 φλυτζάνι τσαγιού γάλα 1,5% λιπαρά
½ φλυτζάνι τσαγιού πουρέ από κάστανο
2 φύλλα ζελατίνης (10γρ)
4 κουταλιές της σούπας ασπαρτάμη
2 ασπράδια αυγού
Τρίμμα από σοκολάτα

Εκτέλεση:

Ζεσταίνουμε ελαφρώς το γάλα και προσθέτουμε την ασπαρτάμη και τα φύλλα ζελατίνης αφού προηγουμένως τα έχουμε μαλακώσει σε κρύο νερό και λιώσει σε λίγο ζεστό.

Σε ένα μπολ ανακατεύουμε τον πουρέ από τα κάστανα και ρίχνουμε σιγά-σιγά το μείγμα του γάλακτος ώσπου να σχηματιστεί ένας λείος χυλός.

Τέλος, προσθέτουμε τα ασπράδια του αυγού χτυπημένα σε μαρέγκα.

Αδειάζουμε τη μους σε τέσσερα μπολ και γαρνίρουμε με λίγο τρίμμα σοκολάτας.

Μαρίνα Παπάζογλου / Διαιτολόγος – Διατροφoλόγος
diatrofi

 

Read more » Διαβάστε Περισσότερα

Σαν σήμερα...16 Δεκεμβρίου.

 

Τα σημαντικότερα γεγονότα της 16ης Δεκεμβρίου

944: Ο βυζαντινός αυτοκράτορας Ρωμανός Α' εκδιώκεται από το θρόνο από τους γιους του Στέφανο Λεκαπηνό και Κωνσταντίνο. Τον απομακρύνουν πραξικοπηματικά από την εξουσία και τον εξορίζουν στην νήσο Πρώτη.

1431: Ο Ερρίκος ΣΤ' της Αγγλίας στέφεται βασιλιάς της Γαλλίας στην Νοτρ Νταμ του Παρισιού.

1497: Ο Πορτογάλος θαλασσοπόρος Βάσκο Ντα Γκάμα περνά από το Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας.

1653: Ο Όλιβερ Κρόμγουελ, πρωτεργάτης της αγγλικής επανάστασης ανακηρύσσεται Λόρδος Προστάτης της Αγγλίας, της Σκοτίας και της Ιρλανδίας.

1707: Σημειώνεται η τελευταία καταγεγραμμένη έκρηξη στο ηφαίστειο Φούτζι στην Ιαπωνία.

1773: Οι κάτοικοι της Βοστόνης αδειάζουν στο λιμάνι το φορτίο τριών βρετανικών καραβιών που μεταφέρουν τσάι, προκειμένου να διαμαρτυρηθούν για το φόρο που επιβάλλουν οι βρετανικές Αρχές στο τσάι που προέρχεται από τις αποικίες. Το γεγονός αυτό θα μείνει γνωστό ως το «Τσάι Πάρτι της Βοστόνης» (Boston Tea Party).

1809: Ο Ναπολέων Βοναπάρτης χωρίζει την πρώτη σύζυγό του Ιωσηφίνα.

1885: Εγκαινιάζεται η Ακαδημία Αθηνών.

1899: Ιδρύεται η ποδοσφαιρική ομάδα της Μίλαν.

1905: Κυκλοφορεί το πρώτο τεύχος του περιοδικού Variety. Θα εξελιχθεί στη «Βίβλο» της καλλιτεχνικής βιομηχανίας των ΗΠΑ.

1915: Ο γερμανός φυσικός και μαθηματικός Άλμπερτ Αϊνστάιν δημοσιεύει τη νέα «Θεωρία της Σχετικότητας».

1920: Σεισμός 8,5 Ρίχτερ καταστρέφει την επαρχία της Κίνας Γκανσού και στοιχίζει τη ζωή σε 200.000 ανθρώπους.

1923: Οι εκλογές στην Ελλάδα εξελίσσονται σε θρίαμβο του Ελευθερίου Βενιζέλου, εξαιτίας της αποχής των αντιβενιζελικών δυνάμεων. Είναι οι τελευταίες εκλογές που διεξάγονται με σφαιρίδιο.

1926: Ιδρύεται από πόντιους πρόσφυγες στη Θεσσαλονίκη ο Απόλλων Καλαμαριάς.

1942: Ο Χάινριχ Χίμλερ διατάζει να μεταφέρονται οι υπό εξόντωση Αθίγγανοι στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς.

1944: Μάχη των Αρδεννών: Οι Γερμανοί εξαπολύουν την τελευταία μεγάλη τους αντεπίθεση στις Αρδέννες εναντίον των Αμερικανών, προσπαθώντας να τους σταματήσουν πριν περάσουν τα σύνορα του Λουξεμβούργου και του Βελγίου.

1949: Αίρεται ο στρατιωτικός νόμος στα νησιά της Ελλάδας, καθώς και στην περιοχή Αθηνών και Πελοποννήσου.

1960: δύο αμερικανικά αεροσκάφη συγκρούονται στον αέρα πάνω από τη Νέα Υόρκη σκοτώνοντας τους 134 επιβαίνοντες.

1971: Τα πακιστανικά στρατεύματα παραδίδουν το Ανατολικό Πακιστάν, μετά τον πόλεμο που διεξήγαγαν με τους αντάρτες και τους Ινδούς συμμάχους τους. Αργότερα, η περιοχή θα γίνει ανεξάρτητο κράτος, με το όνομα Μπανγκλαντές.

1991: Το Καζακστάν κηρύσσει την ανεξαρτησία του από τη Σοβιετική Ένωση.

1993: Τα μέλη της ΕΟΚ, Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Ολλανδία και Δανία αναγνωρίζουν διπλωματικά τα Σκόπια με το όνομα Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας (FYROM).

1995: Η κυκλοφορία του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος στις αρχές του 2000 και η προώθηση της ΟΝΕ, αποφασίζονται, μεταξύ άλλων, κατά τη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη Μαδρίτη. Οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης «βαφτίζουν» το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα «ευρώ».

2008: Ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη για την υπόθεση της Μονής Βατοπεδίου.

2011: Ο Κουβανός ηγέτης Φιντέλ Κάστρο κερδίζει μία θέση στο βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες, ως ο άνθρωπος με τις περισσότερες απόπειρες δολοφονίας εναντίον του. Από το 1959, όταν ανέτρεψε τον δικτάτορα Μπατίστα, έως το 2006, οπότε παρέδωσε την εξουσία στον αδελφό του, Ραούλ, έγινε στόχος 368 φορές

Γεννήσεις:

1775 - η αγγλίδα συγγραφέας, Τζέιν Όστεν (Λογική κι Ευαισθησία, Περηφάνια και Προκατάληψη)

1938 - η Νορβηγίδα ηθοποιός, Λιβ Ούλμαν.

Θάνατοι:

1859 - ο Γερμανός παραμυθάς, Βίλχελμ Καρλ Γκριμ, ένας από τους δύο αδελφούς Γκριμ

1945 - ο Ιταλός επιχειρηματίας, Τζιοβάνι Ανιέλι, ιδρυτής της FIAT

1965 - ο Βρετανός συγγραφέας Γουίλιαμ Σόμερσετ Μομ («Ανθρώπινη Δουλεία»)

1974 - ο ποιητής και πεζογράφος, Κώστας Βάρναλης

1994 - ο πολιτικός και συγγραφέας, Αθανάσιος Κανελλόπουλος.

http://www.newsbeast.gr

Read more » Διαβάστε Περισσότερα

Εορτή της Αγίας Θεοφανούς της Θαυματουργού.

 

 

Τη μνήμης της Αγίας Θεοφανούς της Θαυματουργού συζύγου του βασιλιά Λέοντα του σοφού τιμά σήμερα, 16 Δεκεμβρίου, η Εκκλησία μας.

Η Αγία Θεοφανώ ήταν μια ευσεβέστατη και ενάρετη βασίλισσα, που διακρινόταν την εποχή εκείνη, για την ευαγγελική της ζωή, τις ελεημοσύνες της και την ευσέβειά της. Ήταν κόρη του Κωνσταντίνου του Μαρτινακίου, του Ιλλουστρίου και της Άννας. Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και ανατράφηκε με επιμέλεια.

Σε ηλικία γάμου, ο βασιλιάς Βασίλειος ο Μακεδόνας την έδωσε για σύζυγο στον γιό του Λέοντα τον Σοφό περίπου το 886 - 912 μ.Χ., με τον οποίο για 12 χρόνια έζησε με αφοσίωση συζυγική. Παρ'όλα τα μεγαλεία και τα πλούτη που την πλαισίωναν, διατήρησε τη ταπεινοφροσύνη και την μετριοφροσύνη που την χαρακτήριζε πριν.

Προτιμούσε να είναι απλά ντυμένη και να βρίσκεται δίπλα στους ανθρώπους που την χρειαζόντουσαν. Γι'αυτό ντυνόταν απλά για να μην αναγνωρίζεται και με την συνοδεία δύο έμπιστων υπηρετριών της, γύρναγε στα σπίτια των φτωχών και πρόσφερε την βοήθειά της. Ήταν τόση η πίστη της, που αξιώθηκε να Θαυματουργεί. Όταν εγκατέλειπε η ιατρική επιστήμη κάποιον ασθενή διότι δεν μπορούσε να τον θεραπεύσει, του χάριζε την υγεία του η Αγία με την δύναμη της προσευχής της στον Κύριο.

Παρ'όλες τις πίκρες που δέχτηκε στη ζωή της η Αγία Θεοφανώ υμνούσε τον Κύριο με μία άσβεστη φλόγα. Όταν πέθανε, ο σύζυγός της, έχτισε ναό, κοντά στον ναό των Αγίων Αποστόλων, όπου έβαλε μέσα το τίμιο λείψανό της. Αργότερα αυτό μετακόμισε ο Πατριάρχης Γεννάδιος ο Σχολάριος, στο ναό των Αγίων Αποστόλων και από'κεί στη συνέχεια μεταφέρθηκε στο Πατριαρχείο, όπου βρίσκεται μέχρι και σήμερα.

Ανάλυση ονόματος:
ΘΕΟΦΑΝΗΣ: (από τα Θεοφάνεια, Θεός + φαίνομαι) = Ο υπό του Θεού αποκαλυπτόμενος ως άξιος.

Απολυτίκιο:
Προελομένη τα ουράνια πόθω, Θεοφανώ την βιοτήν διεξήλθες, αγγελικώς εν γη περιπολεύουσα, όθεν κατηξίωσαι, ουρανίων χαρίτων, συν Αγγέλων τόξεσι, και Αγίων χορείαις, παριστάμενη τω Παμβασιλεί ον εκδυσώπει, εύρείν ημάς έλεος.

Read more » Διαβάστε Περισσότερα

ΔΕΛΤΙΟ ΚΑΙΡΟΥ για Τρίτη 16 Δεκεμβρίου.

 

ΔΕΛΤΙΟ ΚΑΙΡΟΥ για Τρίτη 16/12

Πολύ καλές καιρικές συνθήκες με τοπικές νεφώσεις στα ανατολικά και στην Κρήτη. Βόρειοι άνεμοι με εντάσεις έως 6 μποφόρ στο Αιγαίο. Περιορισμένη ορατότητα και ομίχλες τις πρωινές και βραδινές ώρες. Παγετός στα κεντρικά και βόρεια ηπειρωτικά.

Πιο αναλυτικά, την Τρίτη 16 Δεκεμβρίου σε ολόκληρη τη χώρα θα επικρατήσουν καλές καιρικές συνθήκες, ενώ τοπικές νεφώσεις θα αναπτυχθούν στα ανατολικά ηπειρωτικά, στη Χαλκιδική και στην Κρήτη. Τις πρωινές και τις βραδινές ώρες η ορατότητα στη δυτική, κεντρική και βόρεια θα είναι περιορισμένη και θα σχηματιστούν ομίχλες. Παγετός θα εκδηλωθεί τα ξημερώματα στα κεντρικά και κυρίως στα βόρεια ηπειρωτικά.

Η θερμοκρασία θα κυμανθεί στη Δυτική Μακεδονία από -9 έως 9-10 βαθμούς, στην υπόλοιπη Μακεδονία και στη Θράκη από -3 έως 12-14, στη Θεσσαλία από -2 έως 13-15 βαθμούς, στην Ήπειρο από -1 έως 14, στα υπόλοιπα ηπειρωτικά από 2 έως 14-16 βαθμούς, στα Επτάνησα από 7 έως 15-16, και στα νησιά του Αιγαίου και στην Κρήτη από 6 έως 15-17 βαθμούς Κελσίου.

Στο Αιγαίο θα πνέουν βόρειοι άνεμοι με εντάσεις 4-5 και τοπικά 6 μποφόρ. Στο Ιόνιο θα πνέουν άνεμοι ανατολικών έως νοτιοανατολικών διευθύνσεων με εντάσεις που δε θα ξεπερνούν τα 4 μποφόρ.

Στο νομό Αττικής και στην πόλη της Αθήνας περιμένουμε λίγες. Οι άνεμοι θα πνέουν βόρειοι βορειοανατολικοί με εντάσεις 3-4 μποφόρ και στα ανατολικά του νομού τοπικά 5 μποφόρ. Η θερμοκρασία θα κυμανθεί από 7 έως 15-16 βαθμούς.

Στη Θεσσαλονίκη περιμένουμε ηλιοφάνεια. Τη νύχτα και νωρίς το πρωί η ορατότητα θα είναι περιορισμένη. Οι άνεμοι θα πνέουν από διάφορες διευθύνσεις με εντάσεις έως 3 μποφόρ. Η θερμοκρασία θα κυμανθεί από 4 έως 13 βαθμούς.

Ενημέρωση δελτίου: 15/12,14:49

Read more » Διαβάστε Περισσότερα

Εορτάζοντες την 16ην του μηνός Δεκεμβρίου

 Εορτάζοντες την 16ην του μηνός Δεκεμβρίου

---

 

• Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΑΓΓΑΙΟΣ

• Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΙΝΟΣ

• ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΡΟΜΟΣ (ή Πρόβος) και ΙΛΑΡΙΟΣ

• Ο ΑΓΙΟΣ ΜΕΜΝΩΝ Αρχιεπίσκοπος Εφέσου

• Ο ΑΓΙΟΣ ΜΟΔΕΣΤΟΣ Αρχιεπίσκοπος Ιεροσολύμων

• Ο ΑΓΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ Αρχιεπίσκοπος Αντιοχείας

• ΜΝΗΜΗ ΕΓΚΑΙΝΙΩΝ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ κοντά στον Άγιο Πολύευκτο

• Η ΑΓΙΑ βασίλισσα ΘΕΟΦΑΝΩ η Θαυματουργή σύζυγος του βασιλιά Λέοντα του σοφού.

• Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ο Χρυσοβέργης

 

Αναλυτικά

Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΑΓΓΑΙΟΣ
Καταγόταν από την Ιερατική φυλή του Λευΐ και είναι ο 10ος των μικρών λεγόμενων προφητών.

Γεννήθηκε στη Βαβυλώνα, όταν διαρκούσε η αιχμαλωσία των Ιουδαίων.

Ο Αγγαίος ήταν αυτός, που μαζί με τον προφήτη Ζαχαρία αναθέρμαναν το ζήλο των Ιουδαίων για την ανοικοδόμηση του Ναού του Σολομώντος.

Το προφητικό βιβλίο του Αγγαίου είναι χωρισμένο σε δύο κεφάλαια και έχει απλό και αυστηρό ύφος.

Επειδή ο Αγγαίος καταγόταν από λευιτική οικογένεια, όταν πέθανε, τάφηκε στα μνήματα των Ιερέων.

Να όμως και τι συμβουλεύει στους Ιερείς:

"Ούτως πάντα τα έργα των χειρών αυτών, και ος εάν εγγίση εκεί, μιανθήσεται ένεκεν των λημάτων αυτών των ορθρινών" Αγγαίος, Β' 14..

Έτσι, λέει ο Αγγαίος, συμβαίνει με όλα τα έργα των χειρών αυτών. Όποιος Ιερέας δηλαδή, είναι μολυσμένος από δωροδοκίες που πήρε πρωί-πρωί, ή από άλλες αμαρτίες και παρακοές που διέπραξε, αν αγγίξει το θυσιαστήριο θα το μολύνει.

Η προσφορά του δηλαδή, θα θεωρηθεί μολυσμός.
 

Απολυτίκιο. Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Προφήτης θεόληπτος, οία θεράπων Θεού, τω κόσμω ενδέδειξαι, ανακαθάρας τον νουν, Αγγαίε πανεύφημε' όθεν εορταζόντων, ένθα πέφυκεν ήχος, ήρθης ως εορτάζων, εν Θεώ φερωνύμως' ω πρέσβευε θεηγόρε, σώζεσθαι άπαντας.

Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΙΝΟΣ
Έλαβε το μαρτυρικό στεφάνι στα τέλη του 3ου μετά Χριστόν αιώνα.

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Ρώμη και πήρε το αξίωμα του Συγκλητικού. Αλλ' οι πολλές του αγαθοεργίες προς τους χριστιανούς, εξήγειραν εναντίον του τις υπόνοιες των συναδέλφων του, οι όποιοι, αφού εξέτασαν, ανακάλυψαν ότι ο Μαρίνος ανήκε στη χριστιανική Εκκλησία.

Και τότε τον κατήγγειλαν.

Συνελήφθη με αυτοκρατορική διαταγή και επειδή δεν θέλησε να θυσιάσει στα είδωλα, καταδικάστηκε σε θάνατο.

Ενώ τον οδηγούσαν στον τόπο της εκτέλεσης, είδε μερικούς από τους φίλους του να κλαίνε και αυτός με πραότητα τους είπε:

"Γιατί κλαίτε και λυπάστε: μάθετε ότι πηγαίνω από το σκοτάδι στο αιώνιο φως, από το χώρο του σταδίου στα βραβεία, και από το θάνατο στην παντοτινή ζωή".

Μετά από λίγο η κεφαλή του έπεφτε, η δε ψυχή του πετούσε στα σκηνώματα των δικαίων.

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΡΟΜΟΣ (ή Πρόβος) και ΙΛΑΡΙΟΣ
Μαρτύρησαν δια ξίφους.

Ο ΑΓΙΟΣ ΜΕΜΝΩΝ Αρχιεπίσκοπος Εφέσου
Απεβίωσε ειρηνικά.

(Ορισμένοι Συναξαριστές, λανθασμένα τον αναφέρουν σαν επίσκοπο Ιεροσολύμων).

Ο ΑΓΙΟΣ ΜΟΔΕΣΤΟΣ Αρχιεπίσκοπος Ιεροσολύμων
Όσα αναφέρονται για τον Άγιο αυτό στους περισσότερους Συναξαριστές, ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας και μόνο.

Τον πατέρα του Ευσέβιο και τη μητέρα του Θεοδούλη από τη Σεβάστεια της Παλαιστίνης, τους θέλουν επί Μαξιμιανού (286-305) να πεθαίνουν στη φυλακή, ενώ γνωρίζουμε ότι τα χρόνια της πατριαρχίας του Αγίου αυτού ήταν από το 632 μέχρι το 634.

Ο Άγιος Μόδεστος, ανακαίνισε τα Ιερά προσκυνήματα, που καταστράφηκαν από τους Πέρσες και ζήτησε τη συνδρομή των χριστιανών από την Ανατολή.

Οσιακά αφού έζησε και πολλά για τους Αγίους τόπους αφού έκανε, απεβίωσε ειρηνικά.

Απολυτίκιο. Ήχος γ'. Θείας πίστεως.
Θείων έργων σου, τη επιδείξει, πάσαν εύφρανας, Σιών την θείαν, των Αποστόλων πλουτήσας την έλλαμψιν, και τω Σωτήρι οσίως ιερεύσας, ιεραρχία και βίου λαμπρότητι. Πάτερ Μόδεστε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

Ο ΑΓΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ Αρχιεπίσκοπος Αντιοχείας
Η μνήμη του αναφέρεται στον Συναξαριστή Delehaye σελ. 361, 53 συνοδευμένη με αυτή του Αγίου Μέμνονος επισκόπου Εφέσου.

ΜΝΗΜΗ ΕΓΚΑΙΝΙΩΝ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ κοντά στον Άγιο Πολύευκτο

Η ΑΓΙΑ βασίλισσα ΘΕΟΦΑΝΩ η Θαυματουργή σύζυγος του βασιλιά Λέοντα του σοφού.
Ευσεβέστατη και ενάρετη βασίλισσα, που εξυμνήθηκε πολύ από τους χρονογράφους της εποχής εκείνης, για την ευαγγελική της ζωή, τις ελεημοσύνες της και την άκρα ευσέβειά της.

Ήταν κόρη του Κωνσταντίνου του Μαρτινακίου, του Ιλλουστρίου και της Άννας.

Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και ανατράφηκε με επιμέλεια.

Σε κατάλληλη ηλικία, ο βασιλιάς Βασίλειος ο Μακεδόνας την έδωσε για σύζυγο στον γιό του Λέοντα τον Σοφό (886-912 μ.Χ.), με τον οποίο για 12 χρόνια ζούσε με αφοσίωση συζυγική και αναγνωρίστηκε αμέσως από τους συγχρόνους της σαν αγία και θαυματουργή για τα πολλά έργα αγάπης που έκανε.

Ο σύζυγός της, έκτισε ωραιότατο ναό, κοντά στον ναό των Αγίων Αποστόλων, όπου εναποτέθηκε το τίμιο λείψανό της.

Αυτό μετακόμισε ο Πατριάρχης Γεννάδιος ο Σχολάριος, στο ναό των Αγίων Αποστόλων και από 'κεί αργότερα μεταφέρθηκε στο Πατριαρχείο, όπου μέχρι σήμερα σώζεται.

Απολυτίκιο. Ήχος δ'. Ό υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Προελομένη τα ουράνια πόθω, Θεοφανώ την βιοτήν διεξήλθες, αγγελικώς εν γη περιπολεύουσα· όθεν κατηξίωσαι, ουρανίων χαρίτων, συν Αγγέλων τόξεσι, και Αγίων χορείαις, παριστάμενη τω Παμβασιλεί' όν εκδυσώπει, ευρείν ημάς έλεος.

Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ο Χρυσοβέργης
Ο Νικόλαος ο Β', ο Χρυσοβέργης (και όχι Γραμματικός, όπως τον αναφέρει ο Άγιος Νικόδημος), διαδέχτηκε στον Πατριαρχικό θρόνο τον παραιτηθέντα Πατριάρχη Αντώνιο τον Γ' (984-995).

Κόσμησε με την ευαγγελική του ζωή τον οικουμενικό θρόνο με οσιακά έργα και απεβίωσε ειρηνικά.

Read more » Διαβάστε Περισσότερα

ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΡΚΑΒΙΤΣΑΣ – "Η μάνα".

 Μικρά διηγήματα από τις «Παλιές Αγάπες».

Πλάγιασα εκείνη τη νύχτα – φοβερή νύχτα του Δεκέβρη – μέσα σ’ ένα ανεμόμυλο του Τρουμπέ. Πλάγιασα, μα δεν κοιμήθηκα. Ο δρόλαπας έξω σάρωνε απ’ άκρη σ’ άκρη τον Κάμπο κι έκανε τους δρόμους αδιάβατους. Χίλιες φωνές και μύριοι χτύποι άλλαζαν στο λεφτό. Μόλις ξεθύμαινε το αστραπόβροντο, άρχιζε ο βόγκος του ανέμου κι έπειτα των κεραμιδιών ο θρή­νος και των δέντρων ο δαρμός. Και στο αναμεταξύ πηδούσε άξαφνα αιματοπήχτρα η φωνή της κουκουβά­γιας, και κείνη πλάκωνε ανάρια ανάρια η κλαγγή της καμπάνας. Κατά τη χαραυγή όμως ησύχασαν τα πάντα και όταν σηκώθηκα, ήβρα το μυλωνά στον προσηλιακό, κοντά στη σταχτερή γάτα του, να μπαλώνει ένα τρυπημένο σακί.

– Καλή νυχτιά κι απόψε ε; του είπα μόλις τον καλημέρισα.

– Θαρρείς πως μια γυναίκα θα ’κανε λιγότερο, αν της άρπαζαν το παιδί; με ρώτησε κείνος, κοιτάζον­τας περίεργα.

Τον κοίταξα και γω περίεργα, χωρίς να καταλαβαίνω τι έχει να κάμει μια νύχτ’ αγριεμένη με μια γυναίκα που της αρπάζουν το παιδί. Μα ο Γιαννάκης Ξηνταράς, ο μυλωνάς, βρέθηκε πρόθυμος να μου αποδείξει πως έχει και παράχει και μου διηγήθηκε την ακόλουθη ιστορία:

– Κοίτα δεξιά τους βράχους του Σανταμερού· κοίτα και ζερβά το κάστρο του Χλιμούτσι. Και τα δυο κάστρα τα έχουν χρόνους τώρα και καιρούς δυο νεράι­δες αδερφάδες. Μα κι οι δυο τους είχαν μια χαρά και μια λύπη. Εκείνη που πήρε το Χλιμούτσι χαιρότανε γιατ’ ήταν όμορφη και λυπόταν γιατί δεν είχε παιδιά.

Η άλλη που πήρε το Σανταμέρι λυπόταν γιατ’ ήταν άσκημη και χαιρόταν γιατ’ είχε παιδιά. Τα παιδιά, βλέπεις, είναι η μοναχή ευτυχία στα σπίτι. Όταν τα έβλεπε, το ένα να κυλιέται στο πάτωμα, τ’ άλλο να πηδά και να γελάει χωρίς αίτια, το άλλο να θέλει με το καλάμι να φτάσει το Θεό, λησμονούσε την ασκημιά της και όλα. Αν τηραζότανε καμιά φορά στον καθρέ­φτη κι έβλεπε το σύζαρο πρόσωπό της, τραβιότανε πίσω κι έλεγε χαμογελώντας:

– Τα νιάτα μου τα ’δωκα στα παιδιά μου.

Κι αλήθεια είχε πέντε σερνικά όμορφα σαν αχτίνες. Είχε κι ένα κοριτσάκι ίδια η Πεντάμορφη!

Μα η άλλη νεράιδα, που είχε το Χλιμούτσι, τι να ειπεί και πώς να παρηγορηθεί! Τι κι αν ήταν γαλανομάτα κι όμορφη; Τι κι αν έδινε το βιος της για να την κάμει ταίρι ο Αράπης της Αυλακιάς; Τι κι αν τα Ξωτικά του Λίντζη χαλούσανε τον κόσμο με τα ταμπουρλονιάκαρα, την ομορφιά της τραγουδών­τας. Όταν θυμόταν – και τα θυμόταν κάθε λίγο και λιγάκι, η δόλια! – πως ήταν μοναχή, καταμόναχη, στο κάστρο της· πως οι αυλές κι οι πόρτες και τα δώματα έμεναν έρημα, βουβά, ανατριχίλα την έπιανε κι έπεφτε του θανατά. Κι όλο έκλαιε, έκλαιε. Γιατί τάχα και κείνη να μην έχει ένα παιδί; Γιατί Θε μου, γιατί διάτανε! να μην έχει ένα παιδάκι, μικρό, παχουλό, ροδοκόκκινο παιδάκι, να κλώθει τα σγουρά του μαλλιά με τα δάχτυλά της, να δένει στο λαιμό της τα μικρά χεράκια του, να γελάει με το αθώο του γέλιο, να παίζ’ η γλωσσίτσα του λέγοντας αδιάκοπα:

– Μάνα, μανούλα μου γλυκιά!…

Μια μέρα που πήγε στην αδερφή της και γνώρισε την ευτυχία που χαρίζουν τα παιδιά, κόντεψε να τρελαθεί από τη θλίψη της.

– Να σου ειπώ, καημένη, δε μου δίνεις και μένα ένα παιδάκι; της είπε με τα δάκρυα στα μάτια.

– Τι το θες:

– Να το ’χω συντροφιά. Γένουμε τόσο κακά μοναχή μου! Αρρωσταίνω.

– Ου καημένη! Δε δοξάζεις το Θεό, που σε φύλαξε από δαύτα!

Η άσκημη έκανε τάχα πως είναι βαργομισμένη από τα παιδιά.

– Πάρε όποιο θες· είπε τέλος στην αδερφή της. Έτσι κι έγινε. Όταν έφυγε το βράδυ, πήρε μαζί της και το καμάρι του Σανταμεριού, την όμορφη κόρη της άσκημης νεράιδας.

Πέρασαν μήνες και καιροί, μα ούτε την αδερφή ούτε την κόρη της είδε πια η άσκημη. Χάνει μια ημέρα την υπομονή, κινάει και πηγαίνει στο Χλιμού­τσι. Μα βρίσκει το κάστρο έρημο και βουβό, τις πόρτες μανταλωμένες, χορταριασμένα τα δώματα. Χτυπάει τις πόρτες, δέρνει τους τοίχους, φωνάζει, κλαίει, μα τίποτα. Η νεράιδα η όμορφη με την όμορφη κόρη παίζει μέσα και γελάει και κάνει πως δεν ακούει τη μάνα, τη θλιβερή μάνα, που χτυπιέτ’ έξω και δέρνεται για την κόρη της, για την ίδια της την ομορφιά!…

Ο γερο-Ξηνταράς έκοψε εδώ το λόγο του, έκλεισε άλλη μια τρύπα του σακιού του και με κοίταξε κατάματα. Βέβαια ο μυλωνάς κάπου ήθελε να καταντήσει· μα περίμενε πρώτα να τον παρακινήσω. Έτσι και τα βόδια γνωρίζουν τα τέλος του δρόμου τους, μα στέκονται κάθε τόσο προσμένοντας το κεντρί του ζευγολάτη.

-Έτσι; τον ρώτησα.

– Ναι, είπε· και ξακολούθησε αμέσως. Από τότε η άσκημη δεν έχασε την ελπίδα να πάρει πίσω την κόρη της.. Κάθε τόσο κινάει και πηγαίνει στο κάστρο. Μα πριν κινήσει στολίζεται με τα καλύτερα ρούχα της· βάνει τα λαμπρότερα διαμαντικά και παίρνει μαζί όλες τις δούλες και τις βάγιες της με βιολιά και λαγούτα. Και σαν κινήσει, όλα περίγυρα ψυχωμένα κι άψυχα αναγαλλιάζουν. Ο ουρανός λάμπει ασυγνέφιαστος· η θάλασσα στέκει ακυμάτιστη· ο πλατύς κάμ­πος ανθίζει και μοσχοβολεί, όλα τα ζωντανά γλυκοζευγαρώνουν, πυρώνουν τα δεντρικά και στα χωριά ζεχειλίζ’ η χαρά, λες κι είναι Λαμπρή. Κι από το ένα βουνό ως το άλλο, φυσά στο διάβα της εν’ αεράκι, γεμάτο από μύριες αηδονόστομες λαλιές.

Μα όταν φτάσει στο κάστρο και το ιδεί σιδερομανταλωμένο κι άφωνο, παίρνει ολόγυρα τους πύργους κι αρχίζει με φωνή θλιμμένη και παρακαλεστική να ζητεί την κόρη, από την αδερφή της. Την ζητεί και της τάζει το Σανταμέρι με τους μεγεμένους κήπους και τ’ αεροκάμωτα παλάτια· με τις βρύσες τις δια­μαντένιες και τις μαργαριταρένιες σκάλες και τις ολό­χρυσες αυλές και τις ψηφιδωτές πόρτες και τους τοίχους τους σκαλιστούς. Και τέλος της τάζει να είναι κείνη κυρά κι αφέντρα ν’ αφεντεύει και τούτη να γίνει δούλα της να τη δουλεύει και πλύστρα της να την πλένει· να τρώει τ’ αποφάγια της, να πίνει τ’ απονιψίδια της, φτάνει να έχει μαζί την κόρη της τη χαϊδεμένη.

Τέτοια κι άλλα της τάζει. Μα κείνη κάνει πως δεν ακούει της αδερφής τα λόγια. Τότε απελπισμένη από την αδερφή γυρίζει γλυκομίλητη στην κόρη της και ­της τάζει. Της τάζει άντρα τής κάτω γης το γιο, διαμάντι το ρουμπίνι, που είναι τρανός και δυνατός σαν δράκος κι είν’ η γενιά του μεγάλη και πλατιά κι η μάνα του βαθύπλουτη και φοβερή.

Όμως από μέσα δεν απαντούν παρά τραγούδια κι όργανα, γέλια και χαρές, που μεγαλώνουν την οργή της. Και τότε αρχίζει να καταριέται τη σκύλα και παράνομη αδερφή. Τσαλαπατεί τα ρούχα και τα δια­μαντικά της, σκίζει με τα νύχια τα μάγουλα, ξεπλέκει τα μαλλιά της, σκούζει και ρυάζεται σαν ρύσος. Στηθοχτυπά τους τοίχους, γροθοκοπεί τις πόρτες, αδράζει με τα δόντια της τ’ αγκωνάρια, δέρνει και κλωτσά τ’ άψυχο χτίριο ώσπου πέφτει ξερνώντας αίμα και αφρούς. Οι δούλες τότε τη σηκώνουν να τη φέρουν στο Σανταμέρι. Μα στο γυρισμό της δεν είναι η χαρού­μενη μάνα, που πάει να πάρει το παιδί της. Είναι οργισμένη νεράιδα, δρόλαπας αρματωμένος με νερά και χαλάζι και σιφούνους. Η θάλασσα δέρνεται και βογκά σαν να νιώθει της μάνας τον καημό. Ο ουρανός σκοτεινιάζει θολώνουν τα τρεχούμενα νερά. Τα δεντρικά στρώνονται κοψομεσασμένα στο χώμα. Οι φοράδες απορρίχνουν και κακό θανατικό πλακώνει τα χωριά. Και απ’ άκρη σ’ άκρη του κάμπου φυσά ο δρόλαπας αγριεμένος, χιλιόχρονα ρουπάκια ξεριζώνει, χτίρια γκρεμίζει, ξυλοκεράμιδα συνεπαίρνει, βίσαλα και λιθάρια σαρώνει κι ακούεται στον άλλον κόσμο το κλάμα της.

Μωρέ! δεν είδα να μην έφαγε και τις φτερωτές του μύλου!…

Και ο Γιαννάκης Ξηνταράς, ο μυλωνάς, πήδησε από το κάθισμά του και πήγε να ιδεί μην έφαγε ο δρόλαπας τις φτερωτές του μύλου του.

Read more » Διαβάστε Περισσότερα