Δευτέρα 14 Μαΐου 2018

Εορτάζοντες την 14ην του μηνός Μαΐου


Ο ΑΓΙΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ πού μαρτύρησε στη Χίο
Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΡΑΠΩΝ επίσκοπος Κύπρου
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ πού μαρτύρησε στις Κεντουκέλλες
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ, ΒΑΡΒΑΡΟΣ, ΜΑΞΙΜΟΣ και ΑΚΟΛΟΥΘΟΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΛΕΟΝΤΙΟΣ Πατριάρχης Ιεροσολύμων
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ ο Νεομάρτυρας πού μαρτύρησε στη Σμύρνη
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ο Χρυσοχόος
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΙΣΙΔΩΡΟΣ Ροστοθίας, ο δια Χριστόν Σαλός και θαυματουργός και ΝΙΚΗΤΑΣ ο έγκλειστος εν τω Σπηλαίω ή Σπηλαιώτου (Ρώσοι).
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΗΡΑΚΛΕΙΟΣ επίσκοπος «εις την Κοφίνουν», ΘΕΛΘΑΣ, ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ, και ΘΕΡΑΠΩΝ «εις την Σύναν», οι εκ των 300 Αλαμανών, εν Κύπρω.
[ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ και ΛΕΑΝΔΡΟΣ μάρτυρες]
Ο ΑΓΙΟΣ CARTAGE (Ιρλανδός)
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ ο ΠΡΩΣΣΟΣ Δια Χριστόν Σαλός
Αναλυτικά
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ πού μαρτύρησε στη Χίο
Ό Ισίδωρος ήταν ναύτης του βασιλικού στόλου, στα χρόνια του αυτοκράτορα Δεκίου, και καταγόταν από την Αλεξάνδρεια. Κάποια μέρα πού μοίρα του στόλου ήταν αγκυροβολημένη στη Χίο, καταγγέλθηκε στο Ναύαρχο Νουμέριο ότι ο Ισίδωρος είναι χριστιανός. ο Νουμέριος δεν άργησε να ακούσει το ίδιο και από τον ίδιο τον Ισίδωρο, όταν τον προσκάλεσε να ομολογήσει. Τότε τον έδειραν σκληρά και κατόπιν τον έριξαν στη φυλακή. ο πατέρας του μόλις έμαθε το γεγονός αυτό, αμέσως κίνησε για τη Χίο, πολύ στενοχωρημένος, διότι ο γιος του εγκατέλειψε την πατροπαράδοτη ειδωλολατρική θρησκεία. Όταν έφθασε στη Χίο, δε δυσκολεύτηκε να δει το γιο του. ο Ισίδωρος, μόλις αντίκρισε τον πατέρα του, με πολλή ευλάβεια και στοργή τον ασπάσθηκε συγκινημένος. Το ίδιο έκανε και ο πατέρας του, αλλά δεν άργησε να εκφράσει και τη θλίψη του γι’ αυτόν. ο Ισίδωρος του είπε ότι μάλλον έπρεπε να χαίρεται, διότι είδε το φως πού προσφέρει ο Ιησούς Χριστός. ο πατέρας του τον παρακάλεσε θερμά να επιστρέψει στην ειδωλολατρία, αλλά ο Ισίδωρος έμεινε αμετακίνητος στην πίστη του. Τότε, οργισμένος αυτός, τον καταράστηκε και παρότρυνε το Νουμέριο να τον θανατώσει το συντομότερο. Και πράγματι, ο Ισίδωρος μετά από διάφορα βασανιστήρια αποκεφαλίσθηκε. Έτσι, επαληθεύεται ο λόγος του Κυρίου, ότι «παραδώσει εις θάνατον πατήρ τέκνον»1. Δε θα είναι, δηλαδή, μόνο οι ξένοι εναντίον των αγωνιζομένων χριστιανών, αλλά και οι άνθρωποι του σπιτιού τους. Και θα παραδώσει στο θάνατο ο άπιστος πατέρας το πιστό παιδί του.
1. Ευαγγέλιο Ματθαίου ι’ 21.
Απολυτίκιο. Ήχος δ’. ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Ως στρατευθείς τω Βασιλεί των αιώνων, των επιγείων την στρατείαν άπώσω, και ευθαρσώς έκήρυξας Χριστόν τον Θεόν όθεν τον αγώνα σου, τον καλόν έκτελέσας, Μάρτυς θεοδόξαστος, του Σωτήρος έδείχθης’ όν έκδυσώπει σώζεσθαι ημάς, τους σε τιμώντας, παμμάκαρ Ισίδωρε.
Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΡΑΠΩΝ επίσκοπος Κύπρου
Από πού καταγόταν, ποιους είχε γονείς και σε ποιους χρόνους ομολόγησε το Χριστό και έλαβε το στεφάνι του μαρτυρίου δεν το ‘ γνωρίζουμε.
Ή αγιογραφία μας, τον Ιστορεί ότι άνηκε στην τάξη των μοναχών, εκείνων πού απαρνούνται στ’ αλήθεια το δικό τους θέλημα και κουβαλάνε ευχάριστα το σταυρό του Κυρίου.
Ή προφορική παράδοση, αναφέρει ότι ο Θεράποντος έγινε επίσκοπος Κύπρου, και ότι εκεί τελείωσε μαρτυρικά τη ζωή του.
Το τίμιο λείψανο του, μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη, όταν οι Τούρκοι σχεδίαζαν να λεηλατήσουν την Κύπρο.
Τώρα, εκεί όπου βρίσκεται, αναβλύζει μύρο και πραγματοποιεί θαύματα, σ’ αυτούς πού προστρέχουν σ’ αυτό με ειλικρινή πίστη.
» Ούτος ο μακάριος είλκε μεν το γένος εκ της των Αλαμάνων χώρας, εξ ευγενών γεννητόρων και ευσεβών καταγόμενος. Αλλά νηπιόθεν της του γένους λαμπρότητος, και των βιοτικών απάντων καταφρονήσας, επειδή τα ιερά γράμματα εξεπαιδεύθη, και πλήρης τούτων εγένετο, ταις ιεραίς Εκκλησίαις εσχόλαζε, τας θείας Γραφάς καθ’ εκάστην επαναγιγνώσκων, και βίον λιτόν μετερχόμενος, και προιούσης της ηλικίας, πάσαν την έφεσιν αυτού προς επίδοσιν αρετής και Θεώ αρέσκειν επιδούς, πάση σκληραγωγία και εγκρατεία εαυτόν καθυπέβαλλεν. Ούτω δε πάντα βαθμόν Εκκλησιαστικόν παραλλάξας, ασκήσει και θεία γνώσει ελλαφθείς, ένθερμος κύρηξ του Χριστού ανεδείκνυτο. Του δε Επισκόπου της ιδίας πατρίδος τον βίον απολιπόντος, εκ θείας προνοίας, ψήφω του φιλοχρήστου λαού κανονικώς, επίσκοπος αναδειχθής καιπερ μη βουλόμενος, Αρχιερεύς ούτος καθίσταται, και της οικείας πατρίδος τους οίακας εγχειρίζεται. Κάλλιστα δε διαλάμψας εν τη Εκκλησία, το της αρχιεροσύνης κατεκόσμησεν αξίωμα, και γέγονε διδάσκαλος της Ορθοδοξίας, ακριβής, πολλούς μεν τω Χριστώ προσαγόμενος, πολλούς δε από και διαφόρων αιρέσεων, εις την αληθή και ορθόδοξον πίστιν καθοδηγών.
Ούτος ουν επί πολλοίς έτεσι το του Χριστού ποίμνιον θεαρέστως ποιμάνας, επειδή ο των ζιζανίων σπορεύς, πόλεμον άσπονδον κατά της Εκκλησίας εκίνησε, του μη προσκυνείν τας αγίας και σεπτάς Εικόνας, στερρώς κατά των Εικονομάχων αντιταξάμενος, ήλεγξεν αυτούς, αιρετικούς και αθέους και ασεβείς αποκαλέσας. Οι δε, μη ανεχόμενοι τας ύβρεις, τας σάρκας του Αγίου κατέξεον όνυξιν.Ο δε άγιος, ευχαρίστως πάντα υποφέρων, έλεγεν προς τους παρόντας. «Υπέρ της του Χριστού και Θεού μου αγίας Εικόνος, ετοίμως έχω μεληδόν κατατμηθήναι». Οι δε αλητήριοι, χερσί και ποσί δεσμεύσαντες τον Άγιον, εναπέρριψαν ζοφώδει φρουρά, και εσφραγισμένων των θυρών ουσών, Άγγελος Κυρίου εν τη νυκτί εκείνη, απέλυσε τον Άγιον εκ των δεσμών αυτόν εκ τρίτου και είπεν αυτώ : «Τάχυνον, και πορεύθητι. Εισακούσθη η δέησίς σου, γνήσιε Μαθητά του Χριστού». Τη δε έωθεν εξαγαγόντες τον Άγιον, ως είδον αυτόν αμετάθετον, τύπτοντες αυτόν απεδίωκον. Ο δε φησι προς αυτούς, «Επειδή αδιόρθωτοι μένετε, και γαυριώντες αλαζονεύεσθε κατ’εμού, ήδη έφθασεν εφ’υμάς η οργή του Κυρίου, ημιξήρους αποκαθιστώσα, ίνα δι υμών και οι λοιποί σωφρονισθώσιν».
Και άμα τω λόγω, ως είδος αστραπής εξ ουρανού κατελθούσης, μετά φρικώδους βροντής, ημιξήρους αυτούς απειργάσατω, ο δε Άγιος, μετά την θείαν εκείνην επιφάνειαν, την πόλιν εκείνην καταλιπών, ανήλθε εις Ιεροσόλυμα. Εν δε τω μέλλειν αποδημήσαι της πατρίδος, ευχαριστηρίους αφήκε φωνάς, ότι την πόλιν αυτού, πολυάνθρωπον ούσαν, και τοσούτον τη αιρέσει πλήθουσαν, επί της εναντίας τάξεως κατέλιπεν.
Άπαντας ουν τους ιερούς τόπους περιελθών, και την οφέλειαν παρ’ εαυτώ θυσαυρίζων, θαύμασι και τέρασι πολλούς κατέπληξεν, όθεν και μέγας θαυματουργός ανεφάνη. Επ’ αυτήν γαρ την Ιερουσαλήμ, εν μια των ημερών παριόντος του Αγίου, γύναιον εξ’ Εβραίων αυτώ προσυπαντά, ούτινος τον παίδα τεθνηκότα εξεκόμιζον, και οία μήτηρ, αμέτρως εκόπτετο * ταύτην δε κατοικτηρήσας ο Άγιος, και την δεξιάν τω τεθνηκότι προτείνας, λέγει « Έγειραι, φησίν εν ονόματι Ιησού Χριστού, όν οι άνομοι Εβραίοι εσταύρωσαν επί Ποντίου Πιλάτου». Και ο λόγος ευθύς ζωτικήν αυτώ δέδωκεν ανέγερσιν. Η δε μήτηρ επί τα ίχνη του Θαυματουργού Θεράποντος προσπεσούσα είπεν « Όν ανέστησας, δι ύδατος αναγέννησόν συν εμί».
Μετά δε ταύτα, χρόνο έτι ικανόν διαβιβάσας, και θαύματα μεγάλα, τη του Χριστού επικλήσει, εις την περιφανή Κύπρον απέπλει, ένθα ξενισθείς παρά Σωσίω τινί, χαλεπώς ασθενούντι, ιάσατο αυτόν και την γυναίκα αυτού, επί χρόνοις εννέα πυρέσσουσαν επί κλίνης, κρατήσας της χειρός, ανήστησιν υγιά. Και έταιροι πολλοί νόσους έχοντες ποικίλας, υγιάνθησαν δια της επιθέσεως των χειρών του Αγίου, και τους αιρετικούς Θεοπασχίτας γενναίως διήλεγξεν. Οθεν εξ’αυτών, άνθρωπος τις αυθάδης και υπερήφανος δέδωκε ραπίσματα τω Αγίω. Μεθ’ημέρας, μεταμεληθέντος του αιρετικού, και συγχώρησιν παρά του Αγίου ζητήσαντος δια την τολμηρίαν, ο Άγιος, ουκ έδωκεν αυτώ συγγνώμην, αλλ’ απεπέμψατο, επαρασάμενος αυτόν είναι κεχωρισμένον της δόξης του Χριστού. Είπε γαρ, ότι τον Κύριον είδε κατ’ όναρ, εν σχήματι παιδίου νεογνού, υπέρ τον Ήλιον εξαστράποντα και περιβεβλημένον λευκόν χιτώνα διερρηγμένον από κεφαλής μέχρι ποδών, ο δε διαρρήξας τον χιτώνα, αυτός έστι και οι ομόφρονες αυτώ.Οι δε ευσεβείς των Κυπρίων εκπλαγέντες την μεγάλην του Αγίου αρετήν και ο τότε Πρόεδρος αυτών, μαθών δια αποκαλύψεως κόσμου περί του Αγίου, ικετεύων μετά παρακλήσεως μένειν εν τη Νήσον τον Άγιον, ίνα πολλόις όφελος και σωτηρίας ψυχής γένηται και προίστασθαι μερικώς Εκκλησίας μίας της κατά Κύπρον κειμένης, ήτις και τω αιγιαλώ προσεπέλαζεν. Ου πολλού δε χρόνου παρελθόντος και επιδρομής αλλοφύλων Αράβων κατά της Κύπρου γενομένης, (οπότε Μοναστήρια και Εκκλησίαι κατεσκάφησαν, και πολλούς ανηλεώς κατέσφαζον), συλλαβόντες οι διώκται ούτοι και τον Άγιον, εν τη Εκκλησία λειτουργούντα, απεκεφάλισαν και κατέσφαξαν αυτόν έμπροσθεν της αγίας Τραπέζης ου γενομένου, ωδαί και μελωδίαι Ασωμάτων Δυνάμεων περί το σώμα του μακαρίου Θεράποντος ανεπέμπετο, και το ξένον θέαμα, τους πιστούς εις ευχαρηστίαν Θεού εκίνησεν, τους δε σφαγέας Άραβας κατέπληττε, οί και μεταμελείσθαι επί τω ανόμω θελήματι εβιάζοντο.Ο δε Άγιος του Χριστού Ιερομάρτυς, υπό των πιστών κηδευθείς, την ατελεύτητον και αγήρω μακαριότητα κεκλήρωται. Το δε τίμιον αυτού λείψανον ανηνέχθη εις Κωνσταντινούπολιν μετά πάροδον πολλών χρόνων, των Αγαρηνών βουλευσάμενων τη Κύπρω επιτήθεσθαι, αυτού του Αγίου δι’ επιφανείας μετατεθήναι κελεύσαντος. Και νυν ένθα κείται, πηγάς θαυμάτων αναβλύζει εκάστοτε.»
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ πού μαρτύρησε στις Κεντουκέλλες
Έζησε στα χρόνια του βασιλιά Γαλερίου Μαξιμιανού (286-305) και ήταν στρατιώτης στο τάγμα του κόμη Τιβεριανού. Διακρινόταν για το ωραίο του παράστημα και για την άψογη ηθική ζωή του. Όταν κάποτε ο Τιβεριανός θυσίαζε στα είδωλα, ο Αλέξανδρος αρνήθηκε να συμμετάσχει στις θυσίες αυτές και δήλωσε με θάρρος ότι ήταν χριστιανός. Τότε υποβλήθηκε σε σκληρά βασανιστήρια. Ή δε μητέρα του Ποιμενία, μόλις πληροφορήθηκε το γεγονός, έτρεξε και ζήτησε την άδεια να δει τον γιο της. Όταν τον είδε τον ενθάρρυνε να φανεί αληθινός χριστιανός και να πεθάνει με την γενναιότητα πού αρμόζει στους στρατιώτες του Χριστού. Και ο γιος δεν διέψευσε τις ελπίδες της μητέρας του. Αφού του άνοιξαν τις πλευρές, κατόπιν τις έκαψαν με αναμμένες λαμπάδες, άλλ’ εκείνος δεν υποχώρησε στο τόσο σκληρό βασανιστήριο, ένισχυόμενος από τη θεία χάρη. Τελικά τον αποκεφάλισαν και έτσι κατατάχθηκε στον ένδοξο χορό των μαρτύρων του Χριστού.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ, ΒΑΡΒΑΡΟΣ, ΜΑΞΙΜΟΣ και ΑΚΟΛΟΥΘΟΣ
ΟΙ Άγιοι αυτοί, αφού έζησαν ζωή αγία και έφεραν στη χριστιανική πίστη πολλούς ειδωλολάτρες, μαρτύρησαν δια αποκεφαλισμού. Ή Σύναξη και ή γιορτή τους γίνεται στον ναό της Άγιας Ειρήνης, πού βρίσκεται κοντά στη θάλασσα.
Ο ΑΓΙΟΣ ΛΕΟΝΤΙΟΣ Πατριάρχης Ιεροσολύμων
Έζησε τον 12ο αιώνα και καταγόταν από την Τιβεριούπολη (Στρώμνιτσα) από πλούσιους και ευσεβείς γονείς. Σπούδασε στην Κωνσταντινούπολη και έγινε μοναχός στη Μονή του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στην Πάτμο, υπό την χειραγωγίαν του ηγουμένου της Μονής Θεοκτίστου, από τον όποιο και εκπαιδεύτηκε στη μοναχική ζωή. Όταν πέθανε ο Θεόκτιστος, με ομόφωνη ψήφο των μοναχών, αλλά και με γραπτή υπόδειξη του αποθανόντος Θεοκτίστου, πού βρέθηκε μετά τον θάνατο του, τον διαδέχτηκε ο Λεόντιος. Κατόπιν ο Λεόντιος πήγε στην Κωνσταντινούπολη για υποθέσεις της Μονής του, όπου εξελέγη πατριάρχης Ιεροσολύμων το 1170. Στη νέα του θέση ο Λεόντιος διέπρεψε για την οσιότητα της ζωής του και τον αποστολικό του ζήλο. Πέθανε στην Κωνσταντινούπολη το 1175, όταν είχε πάει για υποθέσεις του θρόνου του. Άσματική Ακολουθία του εκδόθηκε στα Ιεροσόλυμα το 1912.
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ ο Νεομάρτυρας πού μαρτύρησε στη Σμύρνη
Ήταν Κρητικός και έμενε στη Σμύρνη, όπου, παιδί ακόμα εξισλαμίστηκε με τη βία από τους Τούρκους. Αργότερα έφυγε από τη Σμύρνη και πήγε στην Κωνσταντινούπολη, όπου έτρεξε κοντά στον ενάρετο και πολυμαθή διδάσκαλο Μελέτιο Συρίγου, πού τον νουθέτησε και τον ενδυνάμωσε στο δρόμο του μαρτυρίου. Επανήλθε στη Σμύρνη και κήρυξε δημόσια τον Χριστό Θεό αληθινό. Συνελήφθη και οδηγήθηκε στο κριτήριο, όπου και εκεί ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό. Τότε τον έριξαν στη φυλακή, αφού ανελέητα τον έδειραν. Κατόπιν με κολακείες και διάφορα άλλα βασανιστήρια προσπάθησαν να κάμψουν το φρόνημα του, αλλά ο Μάρκος έμεινε αμετακίνητος σ’ αυτό. Τότε στις 14 Μαΐου 1643, στη Σμύρνη, αποκεφαλίστηκε και έλαβε το στεφάνι του μαρτυρίου. Το Ιερό του λείψανο παρέλαβαν οι χριστιανοί και το έθαψαν με τιμές στον ναό της Άγιας Φωτεινής Σμύρνης. Το μαρτύριο του Νεομάρτυρα αυτού διηγήθηκε ο Ισουΐτης Ισαάκ ά’
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ο Χρυσοχόος
Ό Νεομάρτυρας αυτός καταγόταν από την πόλη Σούμνα της Βουλγαρίας και έκανε το επάγγελμα του Χρυσοχόου. Ήταν ωραίος στην όψη και ενάρετος. Απέναντι όμως από το εργαστήριο του, κατοικούσε μια τούρκικη οικογένεια, πού είχε μια νεαρή κόρη, ή οποία προσπαθούσε να ελκύσει τον 18χρο-νο Ιωάννη. Επειδή όμως δεν τον κατάφερε, συκοφάντησε τον Ιωάννη ότι δήθεν αποπειράθηκε να τη βιάσει. Τότε ο μάρτυρας οδηγήθηκε στον κριτή και σύμφωνα με την εκδοθείσα απόφαση, έπρεπε ή να τουρκέψει και να παντρευτεί την τουρκοπούλα ή να δαρεί μέχρι θανάτου. ο Ιωάννης απάντησε ότι, προτίμα να πεθάνει παρά να αρνηθεί τον Χριστό. Τότε τα βασανιστήρια πού ακολούθησαν ήταν φρικτά και βάρβαρα. Τον έδειραν ανελέητα, έσχισαν το σώμα του, έκαψαν τις πληγές του με αναμμένες λαμπάδες και τελικά τον αποκεφάλισαν στις 14 Μαΐου 1802. Μαρτύριο του Άγιου συνέγραψε ο Ιερομόναχος Νικηφόρος ο Χίος.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΙΣΙΔΩΡΟΣ Ροστοθίας, ο δια Χριστόν Σαλός και θαυματουργός και ΝΙΚΗΤΑΣ ο έγκλειστος εν τω Σπηλαίω ή Σπηλαιώτου (Ρώσοι).
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΗΡΑΚΛΕΙΟΣ επίσκοπος «εις την Κοφίνουν», ΘΕΛΘΑΣ, ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ, και ΘΕΡΑΠΩΝ «εις την Σύναν», οι εκ των 300 Αλαμανών, εν Κύπρω.
[ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ και ΛΕΑΝΔΡΟΣ μάρτυρες]
Ο ΑΓΙΟΣ CARTAGE (Ιρλανδός)
Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτού του αγίου της ορθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο «Οι Άγιοι των Βρεττανικών Νήσων», του Χριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, επισκόπου Τελμησσού, Αθήναι 1985.
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ ο ΠΡΩΣΣΟΣ Δια Χριστόν Σαλός
Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτής της αγίας της ορθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο «Ή εν Όρθοδοξία Ηνωμένη Ευρώπη», του Γ.Ε. Πιπεράκη, Έκδ. «Έπτάλοφος», Αθήναι 1997.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου